New year's resolutions... Me, myself and I...

Κάθε χρόνο τα ίδια. Κοιτάμε πίσω, βάζουμε ένα τικ σε όσα καταφέραμε, συνεχίζουμε τη λίστα με τα όσα επιθυμούμε και τελικά ξεχνάμε το πιο ουσιαστικό. Να μας αγαπήσουμε και πάλι από την αρχή. 

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου και ταυτόχρονα ο πιο κακός τιμωρός. Πάντα  είχα μια τάση να μου θυμώνω για όσα έκανα και δε θεωρούσα σωστά, απλά τα τελευταία χρόνια με έχασα κάπου. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην ψάχνω τους λόγους που με εσπρωχναν σε λάθος συμπεριφορές κι αντ' αυτού να με τιμωρώ, κάνοντας τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. 

Το τέλος της φετινής χρονιάς είναι λίγο διαφορετικό. Εκεί που όλα στο μυαλό μου ήταν ένα μπάχαλο κι εγώ θυμωμένη μαζί μου πιο πολύ από ποτέ, συνειδητοποιήσα πως με είχα χάσει. Είχα σταματήσει να γνωρίζω τι είναι αυτό που θέλω πραγματικά κι όλο αυτό με είχε παγιδεύσει σε μία κατάσταση εγκλωβισμού.

Κι όταν άρχισα να με ψάχνω με βρήκα, χαμένη σε ενα κουβάρι που τώρα αρχίζω να ξεμπλέκω. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα μου πάρει να βρω την άκρη αλλά θα το παλέψω όσο χρειαστεί. Τουλάχιστον πλέον μπορεί να μην είμαι τόσο σίγουρη για το τι θέλω, είμαι όμως εντελώς σίγουρη για το τι δε θέλω. Κι αυτό είναι μια αρχή. 

Φέτος θα επενδύσω σε μια νέα σχέση. Σε αυτήν με τον εαυτό μου. Στην τελική τον κουβαλάω 32 χρόνια πια, το δικαιούται. Στην τελική είναι η μόνη σχέση που αξίζει να επενδύσεις τα πάντα. Είναι η μεγαλύτερη σχέση ζωής.

Συναισθηματίζομαι...

Είναι κι αυτές οι τελευταίες μέρες του χρόνου που σκέφτεσαι τα χρόνια που πέρασαν, τις επιλογές που έκανες, τους ανθρώπους που έχεις στη ζωή σου κι αυτούς που δεν έχεις αλλά θα ήθελες...

Τα Χριστούγεννα πάντα έχουν μια γλυκιά μελαγχολία. Συναισθηματίζεσαι θες δε θες και μάλιστα χωρίς προφανή λόγο. Ή μάλλον ο λόγος είναι τόσο προφανής που δεν τολμάς καν να τον παραδεχτείς. 

Είναι που έχεις στο μυαλό σου πως τα Χριστούγεννα συνοδεύονται πάντα από έρωτα. Ζευγάρια που περπατάνε χέρι χέρι στη στολισμένη πόλη (καλά η δική μας δεν είναι και τόσο στολισμένη) και λάμψη περισσότερη κι από τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν παντού. Ρομαντικά δείπνα, φιλιά κάτω από το γκι και τόσες άλλες γλυκανάλατες αηδίες που βλέπεις στις ταινίες αράζοντας στον καναπέ, κάτω από το ζεστό σου πάπλωμα, τρώγοντας όλο το κουτί με τα μελομακάρονα. 

Κι εκεί που πας να πείσεις τον εαυτό σου ότι τέτοιες μέρες είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία για φλέρτ μπροστά από στολισμένα μπαρ και αφορμή για ευκαιριακό σεξ μετά από κατανάλωση άφθονου αλκοόλ, έρχεται το "Love Actually" που 8 χρόνια τώρα αποτέλει τον τοπ επιλογή χριστουγεννιάτικων ταινιών (ναι κι εγώ είμαι μαζώχα και το έχω λιώσει) να επιμείνει ότι η αγάπη βρίσκεται παντού αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου. 

Και κάπως έτσι πιάνεις τον εαυτό σου να ζηλεύει και να αναζητά το συναίσθημα. Αναζητάς τον έρωτα που τόσο καιρό έχεις αφήσει στην άκρη και θέλεις λίγη από τη χρυσόσκονή του να στολίσει γιορτινά και τις δικές σου μέρες. 

Χριστούγεννα όμως είναι, μια μελαγχολία την έχουν έτσι κι άλλιως. Δεν υπάρχει λόγος να μας θλίβει η έλλειψη ενός συναισθήματος που στην τελική δεν έρχεται κατά παραγγελία. Από μια μέτρια σχέση που δε με καλύπτει προτιμώ να ξενυχτάω στα μπαρ παρέα με αγαπημένους φίλους πίνοντας και χορεύοντας. 

Κι επειδή πάντα η μαγεία των Χριστουγέννων είναι απρόβλεπτη ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Καμιά φορά όλα αυτά τα ωραία δε συμβαίνουν μόνο στις ταινίες αλλά και στην ίδια τη ζωή. Μπορεί ο έρωτας φέτος να έρθει και να σου χτυπήσει την πόρτα. Το θέμα είναι να του ανοίξεις...

ΥΓ1.: Η ωραιότερη χριστουγεννιάτικη σκηνή από ταινία με διαφορά ανήκει δικαιωματικά στο Love Actually. Ακόμα κι εγώ που έχω τη φήμη της κυνικής, λιώνω κάθε φορά που τη βλέπω. 

ΥΓ2: Το κείμενο είναι αφιερωμένο στη φίλη μου Χριστίνα που είναι το πιο θετικό άτομο στον κόσμο με την ευχή μου τα φετινά Χριστούγεννα να είναι γεμάτα από χρυσόσκονη. 

Μήπως είσαι αμετανόητη single;

Τόσο καιρό υποστηρίζεις πως εκεί έξω δεν υπάρχουν πια άντρες που μπορούν να κάνουν μια φυσιολογική σχέση. Αναρωτήθηκες όμως ποτέ σου μήπως τελικά εσύ έχεις το πρόβλημα;

Θα στα πω εγώ που τα ξέρω από πρώτο χέρι. Μετά από 5 σχεδόν χρόνια single, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως αν έμεινα μόνη μου τόσο καιρό κατά κύριο λόγο ευθύνομαι εγώ και μόνο εγώ.

Όταν βγαίνεις από μια μεγάλη σχέση είναι φυσιολογικό -για να μη σου πω απαραίτητο- να μείνεις για κάποιο διάστημα μόνη και να κάνεις όλα εκείνα που σου είχαν λείψει όσο η ζωή σου συμπεριλάμβανε κάποιο άλλο άτομο. Θέλεις να βγεις χωρίς να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν, να φλερτάρεις με όποιον σου αρέσει και να κάνεις σεξ χωρίς δεσμεύσεις. Καλά ως εδώ; 

Και περνάει ο καιρός κι εσύ τόσο πιο πολύ συνηθίζεις την ανεξαρτησία σου. Ώσπου εμφανίζεται κάποιος που σε γοητεύει. Δεν είναι αυτό που είχες συνηθίσει μέχρι τώρα, καθώς ο τύπος ούτε σε πιέζει ούτε σου δίνει λογαριασμό, ούτε και είναι πρόθυμος φυσικά να σου δώσει. Αυτός όμως είναι και ο λόγος που σε γοήτευεσε. Δε σου στέλνει μηνύματα, δε σου ζητάει να βγείτε, σε θυμάται κάτι βράδια που απλώς θέλει να επισκεφτεί το κρεβάτι σου κι εσύ τα δέχεσαι όλα. Γι αυτούς ακριβώς τους λόγους τον επέλεξες.

Και περνάει ο καιρός και η σχέση -κάποιο είδος σχέσης είναι κι αυτό- ξεφτίζει. Βρίσκεστε όλο και πιο σπάνια και σιγά σιγά χάνεστε τελείως. Κι εκεί που έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι ο τύπος ήταν συναισθηματικά μη διαθέσιμος, να σου που γνωρίζει μια άλλη και κάνει σχέση μαζί της.

Κι εσύ συνεχίζεις τη ζωή σου από εκεί ακριβώς που την άφησες, μέχρι που εμφανίζεται ένας άλλος ενδιαφέρον τύπος και περνάς μαζί του μερικά εξίσου ενδιαφέροντα βράδια. Κι ενώ σου αρέσει το αφήνεις στην τύχη και όπως πάει. Ένα μήνα μετά τον βλέπεις να συνοδεύεται από κάποια που θα μπορούσε να είναι η κοπέλα του κι εσύ πάλι βρίσκεσαι να σκέφτεσαι τι έκανες λάθος και δεν είσαι εσύ στη θέση της.

Ώσπου έρχεται η ώρα και αποφασίζεις να το παίξεις διαφορετικά. Θεωρείς πως τόσο καιρό εσύ έκανες λάθος και ήρθε η ώρα να δώσεις την ευκαιρία σε κάποιον να σε γνωρίσει πραγματικά. Και τον γνωρίζεις. Φλερτάρεις και σε φλερτάρει, σου στέλνει και του στέλνεις μηνύματα, βγαίνετε ραντεβού και περνάτε μαζί τις νύχτες και τα πρωινά σας. Και τώρα; Τι γίνεται τώρα που εσύ είχες μάθει αλλιώς και ξαφνικά έρχεται κάποιος να εισβάλει στη ζωή σου ζητώντας χώρο; 

Ξέρω, έχεις αρχίσει να φρικάρεις και να πιέζεσαι. Τόσο καιρό έπαιζες εκ του ασφαλούς βάζοντας στη ζωή σου άντρες που δεν ήθελες εξ αρχής να κρατήσεις. Και τώρα, ήρθε αυτός που θα μπορούσες να κάνεις πράγματα μαζί του και σε φρικάρει η ιδέα και μόνο. Συνήθισες να είσαι μόνη και να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και τώρα που κάποιος σε βάζει σε μια άλλη διαδικασία απειλείσαι. 

Έτσι είναι αυτά. Γι αυτό υπάρχουν τόσο άντρες όσο και γυναίκες που δηλώνουν αμετανόητοι singles. Είναι επειδή έχουν μείνει τόσο καιρό μόνοι που έχουν ξεχάσει πως είναι να αφιερώνεις χρόνο και συναισθήματα. Πως είναι να νοιάζεσαι πραγματικά για τον άλλον και όχι μόνο πως θα περάσεις καλά. 

Η χρυσή τομή όμως πάντα υπάρχει. Όπως το παιδί σου και το σκυλί σου, έτσι και το αγόρι σου ή το κορίτσι σου, όπως τα μάθεις είναι. Και στην τελική αν δεν ταιριάζετε θα φανεί από την αρχή. Έχεις ήδη κάνει λάθη στο παρελθόν και πλέον ξέρεις τι θέλεις και τι όχι. Βάζεις τα όριά σου από την αρχή λοιπόν και προχωράς. Τώρα αν αυτά τα όρια θέλεις τα παρακάμψεις λίγο στην πορεία, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Εδώ δε μπορώ να σε βοηθήσω, βρίσκομαι ακόμα στην αρχή. 

Μια μέρα...

Το λαμπάκι στην έξοδο κινδύνου του μυαλού της είχε ήδη αρχίσει να ανάβει. Έπρεπε να φύγει. 
To φως της αυγής έμπαινε από τη μεγάλη μπαλκονόπορτα. Τα ρούχα της βρίσκονταν στο πάτωμα. 
Όχι, αυτό το κρεβάτι δεν της είναι οικείο. Δεν είναι το δικό της κρεβάτι. Καλύτερα, σκέφτηκε. Μπορούσε να φύγει και να μην την καταλάβει κανείς. 
Κοιτάζει το πρόσωπό του. Είναι όμορφος. Θυμάται τα μάτια του όταν την κοιτούσε και μοιραζόταν το πόθο του μαζί της. Ήταν μια γαλάζια άγρια θάλασσα που μαρτυρούσε πως ήθελε το κορμί της. Και της το έδειξε με κάθε τρόπο. 
Τα ξανθά του μαλιά, κοντοκουρεμένα στόλιζαν το υπέροχο πρόσωπό του. Τα αξύριστα γένια και τα σαρκώδη χείλη του, του έδιναν την όψη ενός αγγέλου που το έσκασε για λίγο από τον ουρανό για να έρθει στη γη και να αμαρτήσει.
Το σώμα του αγαλματένιο. Ψηλός, με μεγάλες πλάτες, στιβαρά μπράτσα. Το τατουάζ στην πλάτη του κάτι έγραφε, σε μια άλλη γλώσσα, ίσως αραμαϊκή, και δε μπορούσε να καταλάβει τι. Όχι πως την ένοιαζε κιόλας. 
Χάιδεψε για λίγο τα μπράτσα του κι αυτός μέσα στον ύπνο του χαμογέλασε. Πόσο όμορφος είναι όταν χαμογελάει, σκέφτηκε. Άγγιξε λίγο τα χείλη του. Εκείνος ανταποκρίθηκε και άνοιξε την αγκαλιά του για να τη βάλει μέσα. Θα μπορούσε να μείνει στην αγκαλιά του, αλλά κάτι τη σταματούσε να το κάνει. 
Τον χάιδεψε για λίγο μέχρι να ξανακοιμηθεί και μετά σηκώθηκε. ΈΒαλε τα ρούχα της γρήγορα και αθόρυβα και γύρισε να τον κοιτάξει μια φορά ακόμα. Της άρεσε, το παραδέχτηκε, αλλά δε μπορούσε να μείνει. Ίσως τον ξανασυναντούσε.
Κι αν τον ξανασυναντούσε ίσως ερχόταν κι εκείνη η μέρα που θα ξυπνούσε και το φως στην έξοδο κινδύνου δε θα άναβε γιατί θα ήξερε πως αυτός που βρίσκεται δίπλα της είναι εκείνος. 
Μια μέρα θα κοιτούσε το λαμπάκι στην έξοδο κινδύνου και θα του έλεγε "σβήσε, τσάμπα καις", θα γυρνούσε πλευρό, θα χωνόταν στην αγκαλιά του χωρίς πανικούς φυγής θα έμενε εκεί. Ίσως... Μια μέρα...

Πως θα ήταν αν δε σε είχα δει...

Ποτέ δε σε είχα δει. Ακόμα κι όταν σου ζήτησα ένα βράδυ τσιγάρα επειδή είχα ξεμείνει.

Ούτε τότε σε είδα.

Κι όμως εσύ με είδες από την πρώτη στιγμή. 

Βρισκόσουν γύρω μου, με κοιτούσες κι όμως εγώ δε σε έβλεπα.

Και πέρασαν χρόνια μέχρι να σε δω. 

Ανάμεσα από στιβαγμένα περιοδικά και οθόνες ηλεκτρονικών υπολογιστών είδα το χαμόγελό σου. 

Και με έκανες να σε ερωτευτώ.

Και ήταν ένας μεγάλος έρωτας, από αυτούς που ζεις μόνο μία φορά στη ζωή σου. 

Αλλά ήξερες πως ποτέ δε φανταζόμουν τη ζωή μου όπως θα ήθελες εσύ.

Μου είχες πει κάποτε ότι δεν άντεχες το γεγονός ότι μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα, ενώ εσύ όχι. Κι όμως, εσύ επέλεξες να φύγεις. 

Κι εγώ θύμωσα όταν έφυγες γιατί μου είχες πει ότι δεν φανταζόσουν τη ζωή σου χωρίς εμένα.

Είπες ότι παρόλο που ήμουν ο έρωτας της ζωή σου, δε μπορούσαμε να είμαστε μαζί γιατί δεν ταιριάζουμε. 

Και πάλι δεν έβλεπα. Δεν καταλάβαινα. Ήμουν πληγωμένη και θυμωμένη. 

Κι όμως εσύ ήσουν αυτός που πληγώθηκε περισσότερο. 

Γιατί έβλεπες κάτι που εγώ δεν έβλεπα. Πως δεν ταίριαζαν τα όνειρά μας. 

Όσο κι αν σε αγαπούσα. Όσο κι αν με αγαπούσες εσύ.

Τώρα κάνω σχέδια για το μέλλον και βλέπω εμένα. 

Μια φορά έχω σκεφτεί κι ένα μέλλον όπως θα ήταν αν ήμασταν ακόμα μαζί. 

Είχες δίκιο. Δε θα ήμουν ευτυχισμένη, όσο κι αν σε αγαπούσα.

Υπάρχουν φορές όμως που πρέπει να φεύγεις για να βρεις το δρόμο σου. 

Εγώ δεν τον είχα βρει κι εσύ το ήξερες. Κι έφυγες για να μπορέσω να δω. 

Και είχες δίκιο. Έπρεπε κι εγώ να φύγω.

Κι όμως δε μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου πως θα ήταν αν δε σε είχα δει. 

Κι ούτε θέλω.
Γιατί με έκανες να δω. 

Αν αγγίξεις το μυαλό το σώμα θα ακολουθήσει...

Αν αγγίξεις το μυαλό το σώμα θα ακολουθήσει, λέει το παραπάνω ρητό σε ελεύθερη μετάφραση. Κι έχει τόσο μα τόσο δίκιο. Και για τα δύο φύλα. Καταντήσαμε να σκεφτόμαστε τόσο σαρκικά που ξεχάσαμε πως είναι να φλερτάρουμε και να επικοινωνούμε. 

Και στην τελική τι είναι το σεξ; Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αρκεί να βγεις εκεί έξω έτοιμη/ος για όλα κι ευθύς σου έρχεται στο πιάτο. Χωρίς καμία απολύτως δυσκολία. Είναι τόσοι και τόσες διαθέσιμες. 

Για βγες όμως να φλερτάρεις, να γνωρίσεις κάποιον με τον οποίο θα διατηρήσεις επικοινωνία, θα βγεις μαζί του κανά δυο ραντεβού, θα σε κάνει να γελάσεις και θα τον κάνεις να γελάσει κι αυτον.  Να νίωσεις ερωτέυσιμη και να νιώσει κι εκείνος. Πριν και αφού πέσεις στο κρεβάτι μαζί του. Εκεί να σε δω. 

Μαλλον φταίει η ηλικία μας που βιαζόμαστε να τα κάνουμε όλα τόσο γρήγορα για να μη χάσουμε χρόνο και τελικά καταλήγουμε να χάνουμε χρόνο έτσι κι αλλιώς. Μόνοι μας. Και κάπως έτσι βρισκόμαστε διερωτώμενοι τι κάνουμε λάθος. 

Το μόνο λάθος είναι ότι βιαζόμαστε να γνωρίσουμε τον άλλον και ξεκινάμε από το κρεβάτι. Ναι, δε λέω. Υπάρχουν και σχέσεις που έχουν όντως ξεκινήσαν έτσι, αλλά δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση. Εμένα τουλάχιστον αν με ρωτήσεις, δεν έκανα ποτέ σχέση της προκοπής πέφτοντας εξαρχής στο κρεβάτι με κάποιον. 

Γιατί είναι ωραίο να σου αρέσει κάποιος και να προσπαθείς να καταλάβεις αν του αρέσεις κι εσύ. Έχει τη γοητεία του να σε αφήνει σπίτι σου μετά το πρώτο ραντεβού και να περιμένετε με αγωνία και οι δύο το δεύτερο. Και μετά η γλυκιά αμηχανία της πρώτης φοράς που δεν προέκυψε μετά από μεθύσι σε κάποιο μπαρ που βρεθήκατε τυχαία, αλλά ηταν κάτι που περιμένατε και οι δύο. 

Όλα αυτά εχουμε προσπεράσει και μετά αναρωτιόμαστε τι κάνουμε λάθος και δε λειτουργεί ποτέ. Και όχι, δεν είμαι ρομαντική. Επιφυλακτική είμαι γιατί εχω φάει τα μούτρα μου πολλάκις. Και κάπως έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα πως θέλω έναν έρωτα που θα περάσει από όλα τα στάδια, και πριν και μετά. Γιατί και οι σχέσεις ιεροτελεστία είναι, αν τις θέλεις τόσο όμορφες όσο τις έχεις φανταστεί. 

Τι έμαθα στη Μύκονο φέτος το καλοκαίρι (part II)

Ο Αύγουστος όπου να 'ναι τελειώνει χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τελειώνει και το καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς το Σεπτέμβρη γίνονται πάντα τα καλύτερα σ' αυτό το νησί. Παρόλα αυτά το διάστημα αυτό, μου είναι αρκετό για να κάνω τον απολογισμό μου για τη φετινή σεζόν. Ορίστε λοιπόν τι έμαθα φέτος το καλοκαίρι. 

• Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτό το νησί που να μην έχει διασυρθεί ούτε μία φορά. Το καλό είναι ότι ξεχνιέται εύκολα, αφού το υλικό είναι τόσο πλούσιο που πάντα έχουν με κάτι νέο να ασχοληθούν. Το κακό είναι πως πάντα έχεις κάνει μια μεγάλη καφρίλα που θα την θυμούνται κατά περιπτώσεις. Αλλά και τι πειράζει; Μήπως κάπως έτσι δεν αφήνεις ιστορία;
• Η αλκοολική αμνησία είναι μια πολύ γνωστή πάθηση που εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα στο νησί των ανέμων. Οι περιπτώσεις ατόμων που δεν έχουν νοσήσει ούτε μία φορά είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Προκαλείται μετά από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και συνοδεύεται από διάφορα σκηνικά που εσύ δεν είσαι σε θέση να θυμηθείς. Το καλύτερο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι μπορείς πάντα να υιοθετήσεις το ρητό "'ο,τι δε θυμάμαι, δε συνέβη". Αν είσαι τυχερός και δεν θυμούνται και οι άλλοι και τότε όντως δεν έχει συμβεί. Δυστυχώς όμως αυτό δε γίνεται, αλλά who cares? Μήπως είναι κανείς καλύτερος; 
• Κι όμως, όσα χρόνια κι αν κυκλοφορείς στο νησί πάντα θα υπάρχει κάποιος που δεν είχες δει πότε, που δεν είχες προσέξει ποτέ και μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον σου σε ανύποπτη στιγμή. Και τότε είναι που σκέφτεσαι "καλά εγώ σε άλλο νησί ζούσα;". Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι κάποια στιγμή θα πέσεις πάνω του. Το αν η σύγκρουση θα είναι μετωπική ή απλώς θα περάσει και δε θα ακουμπήσει είναι ένα άλλο θέμα.
• Όπως υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην είχα δει ποτέ, άλλο τόσο υπάρχουν κι εκείνοι που δεν έτυχε να γνωριστούν με την Ιωάννου. Το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που γνωρίζουν τη Σοφία και μετά πέφτουν συνεχώς πάνω στον τυφώνα Ιωάννου. Τι να κάνεις; Κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε καν εγώ.
• Τα χαστούκια απαγορεύονται δια ροπάλου αν δε συνοδεύονται από σεξ. Δεν ξέρω τι τους πιάνει μερικούς κι επειδή έτυχε να γνωριστείτε λίγο καλύτερα θεωρούν ότι ενώ μπορούν να καυλαντίζουν με όποια βρουν, όταν κάνεις εσύ κάτι παρόμοιο θεωρούν ότι το κάνεις για να τους μπεις στο μάτι. Το σεξ δεν είναι σχέση κι από τη στιγμή που δε με συνοδεύεις και δεν έχουμε κάτι, είμαι ελεύθερη να κάνω ό,τι θέλω. Πόσο μάλλον όταν το κάνεις κι εσύ. Στην περίπτωση αυτή τα χαστούκια επιστρέφονται με την πρώτη ευκαιρία. 
• Οι φιλίες εδώ στο νησί είναι κάτι υποκειμενικό. Όλοι είμαστε μακριά από τους δικούς μας ανθρώπους και η καθημερινή επαφή μας φέρνει κοντά με άτομα που σε διαφορετική περίπτωση ίσως να μην άξιζε να έχουμε στη ζωή μας. Όπως για παράδειγμα τα άτομα που έρχονται μόνο και μόνο επειδή θέλουν να πάρουν συγκεκριμένα πράγματα κι όταν βρουν αυτό που ψάχνουν στο πρόσωπο κάποιου άλλου, εξαφανίζονται με τον χειρότερο τρόπο. 
• Να μη μιλήσω και για τις λυκοφιλίες. Συνήθως προέρχονται από νέα κοριτσάκια που ήρθαν πρώτη φορά στο νησί και σου κάνουν τις γλυκούλες μέχρι να δικτυωθούν. Μετά εξαφανίζονται κι αν καμιά φορά σε συναντήσουν στο δρόμο αρχίζουν τα "αγάπη μου, γλυκούλα μου τι κάνεις; Χαθήκαμε" και τέτοια και πριν στρίψεις στη γωνία καλά καλά σου έχουν ράψει ένα κουστουμάκι στις κολλητές τους, δυο φορές τα μέτρα σου. Το ίδιο ισχύει και για τους κουτσομπόληδες άντρες, όσο επίσης και για διάφορες άλλες μόνιμες ή μη μόνιμες κατοίκους του νησιού. 
• Από την άλλη, μπορείς να κάνεις και πολύ ισχυρές φιλίες. Ίσως επειδή η καθημερινή επαφή έχει το πλεονέκτημα να σε κάνει δεις πιο γρήγορα αν ο άλλος σου κάνει ή όχι. Κι ευτυχώς έχω περισσότερα από αυτά τα άτομα στο νησί.
• Έζησα να το ακούσω κι αυτό. Άντρες που ζήτημα να έχουν πηδήξει μια φορά νηφάλιοι όλο το καλοκαίρι, όταν τους πει γκόμενα ότι ήταν μεθυσμένη χθες και δε θυμάται πολλά πράγματα, έχουν το θράσος να πουν ότι τα μεθυσμένα γαμήσια δεν τα γουστάρουν. Πήδα αγοράκι μου καμιά φορά νηφάλιος και έλα μετά να το πεις. Ουστ.
• Όλοι σ' αυτό το νησί έχουν τα ψυχολογικά τους και ειδικά όσοι έρχονται χρόνια για δουλειά εδώ. Είναι που η ζωή είναι τόσο έντονη και σε συνεπαίρνει. Θες δε θες θα παρασυρθείς το καλοκαίρι και θα πιεις παραπάνω και θα καυλαντίσεις ακόμα περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς η προσφορά εδώ είναι πάντα μεγαλύτερη της ζήτησης και κάπως έτσι σε παίρνει η μπάλα. Με το που πάει να τελειώσει ο Αύγουστος όμως, αρχίζουν όλοι τη γκρίνια. Και πόσα χρόνια ακόμα θα είμαι εδώ; Και που θα πάει όλο αυτό; Και πότε εγώ θα βρω μια κοπέλα να αράξω και να κάνω οικογένεια; Φυσικά και την επόμενη χρονιά εδώ είναι πάλι και κάνουν χειρότερα, αλλά ούτε αυτό έχει σημασία.
• Βέβαια, όχι πως οι Μυκονιάτες είναι καλύτεροι. Οι ίδιοι είναι που αν βρουν καμιά μικρούλα να τους κάνει τα γούστα θα την έχουν για τις επίσημες εμφανίσεις, θα την κλειδώσουν στο σπίτι και όλο το καλοκαίρι θα γαμάνε ό,τι βρουν. Αλλά η σχέση είναι σχέση. Μαλακίες θα λέμε τώρα; Έρχεται και χειμώνας, πώς θα περάσει;
• Κάθε χρόνο αναρωτιέμαι και πιο πολύ. Τελικά οι djs ξεπέρασαν σε αριθμό τους υπόλοιπους κατοίκους ή έχουν ακόμα; Κι εντάξει, έμαθες να κάνεις αλλαγές στα κομμάτια και κάποιοι έχουν κάνει και όνομα. Είναι ανάγκη να τη βλέπουν μετά; Και καλά να τη βλέπουν στα 20χρονα που ήρθαν φέτος στο νησί ή στις τουρίστριες, αλλά να τη βλέπεις και στους φίλους σου πάει πολύ. Σε γνωρίζαμε και πριν τη δεις φίρμα και σου κάναμε και σαπόρτ. Άει κουκλίτσε μου άλλαξε τα cdακια σου κι άσε το ύφος χιλίων Καρδιναλίων γι' αυτούς που δε σε ξέρουν.  
• Φέτος νομίζω επίσης ότι μεγάλωσα λίγο. Όχι δεν έβαλα πολύ μυαλό, τις έκανα τις κρεπάλες μου και τους διασυρμούς μου και φέτος. Απλώς όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο παλαιότερα. Εξάλλου, το σώμα μου κουράζεται περισσότερο και δεν αντέχει τόσο όσο παλιά. Κι επίσης βαρέθηκα τα χαζοξενύχτια. Αυτό που αρνούμαι να βαρεθώ είναι τα πάρτυ στο Cavο που μπορεί μεν να είναι πια μετρημένα, αλλά δε γίνεται να μη δώσω το παρόν. Με τραβάει το μέρος πως να το κάνουμε.

Σε λίγο η σεζόν τελειώνει και ήταν μια καλή σεζόν. Με τα πάνω της, τα κάτω της, τα ξεκαθαρίσματά της και τις πολύ καλές της στιγμές. Και του χρόνου πάλι εδώ θα είμαι, για να μάθω περισσότερα. Προς το παρόν όμως λέω να απολαύσω το φθινόπωρο που έρχεται και είναι πάντα πολλά υποσχόμενο. Γιατί πάντα τα καλύτερα γίνονται στο τέλος.

Shut up and... Kiss me

Στην τρυφερή δεκαετία των 20something είναι λογικό να αποζητάς το παραμύθι και τις βαρύγδουπες δηλώσεις που περιλαμβάνουν τις λέξεις "πάντα" και "ποτέ". Ζεις στο δικό σου μοναδικό, ροζ, γυάλινο κόσμο όπου έχεις βρει τον πρίγκιπά σου κι όλα έχουν άρωμα καραμέλας.

Σε αυτές τις ηλικίες νομίζεις ότι έχεις τα ίδια όνειρα και μοιράζεσαι τις ίδιες ανησυχίες. Ωσπου κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Πληγώνεις και πληγώνεσαι και κάπως έτσι βλέπεις το ροζ γυάλινο κόσμο σου να καταρρέει και τον πρίγκιπα των ονείρων σου να γίνεται βάτραχος.

Και μεγαλώνεις... Και μαζί μεγαλώνουν οι άμυνες και οι απαιτήσεις σου... Και μια μέρα φτάνεις να έχεις περάσει τα 30 και πρέπει να είσαι τουλάχιστον συνειδητοποιημένη στο τι ακριβώς θέλεις. Πλέον δεν έχεις καιρό για χάσιμο ούτε για μεγάλα λόγια. Ετσι κι αλλιώς γνωρίζεις καλά πως οι έννοιες "πάντα" και "ποτέ" είναι σχετικές και δεν υφίστανται.

Τότε είναι που πρέπει να διεκδικήσεις αυτό που θες. Από λόγια έχεις χορτάσει κι από ροζ στιγμές επίσης. Τις αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι, αυτές είναι που χρειάζεσαι.

Mη μου λες ότι έχω ωραίο χαμόγελο κι ότι μαζί μου νιώθεις διαφορετικά. Πες πως θες να με γαμήσεις. Αν μου αρέσεις θα σου κάτσω τόσο απλό είναι το θέμα.

Μη μου λες ότι με γουστάρεις. Πες μου γιατί με γουστάρεις.

Μην υποκρίνεσαι σχέση ενώ θέλεις να γαμάς άλλες δέκα. Δεν είναι ανάγκη να γίνω το κορίτσι σου για ένα μήνα για να κάνουμε απλώς σεξ και να βγούμε και 10 φορές έξω. Δε  χρειάζεται καν να δώσουμε εξηγήσεις για το τι έχουμε. Είμαστε πλέον μεγάλα παιδιά. 

Μη μου δείχνεις ένα μέλλον με ίσως και δεν ξέρω. Ξέρεις πολύ καλά τι θέλεις και τι δε θέλεις. Το μόνο που θέλω εγώ είναι να μου το πεις για να δω αν βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο.

Κάπως έτσι καταντήσαμε τις σχέσεις τραγικές και χωρίς νόημα. Ολα θα ήταν καλύτερα αν λέγαμε αλήθειες ακόμα κι αν πονάνε. Είναι καλύτερα να ξέρεις που πηγαίνεις από το να νομίζεις πως ξέρεις και τελικά να βρίσκεσαι χαμένη σε ένα μέρος που δεν είχες διαλέξει εξ αρχής. Τότε είναι που πονάει ακόμα περισσότερο στο τέλος.

Κι επειδή καμία σχέση δεν είναι ωραία αν δεν είναι και λίγο ροζ, αν βρεις κάποιον που θέλει τα ίδια πράγματα με σένα, κράτα τον καλά. Λίγοι είναι εκεί έξω που μπορεί τα θέλω τους να συμπίπτουν με τα δικά σου...

Το ζούμε μόνοι μας...

Από τη στιγμή που οι γυναίκες γίναμε υπερβολικά διαθέσιμες για τους άντρες, καταλήξαμε να το ζούμε ο καθένας μόνος του. 

Αν ισχύει το γεγονός πως οι άντρες είναι μουνόδουλοι, τότε ποιο είναι το λάθος που κάνουμε ως γυναίκες και χάνουμε το παιχνίδι; Μήπως είμαστε τόσο διαθέσιμες που η ευκολία τους κάνει να χάνουν το ενδιαφέρον τους ή μήπως χάνουμε με διαφορά από τις υπερβολικά διαθέσιμες; Ή μήπως τελικά η υπερβολική προσφορά είναι αυτή που έχει ρίξει τη ζήτηση; 

Ζούμε σε μια εποχή που το σεξ είναι σε αφθονία. Δεν έχεις παρά να βγεις ένα βράδυ, να εντοπίσεις το στόχο και να καταλήξεις στο κρεβάτι μαζί του. Το πρόβλημα εντοπίζεται όταν θέλεις το σεξ να γίνει κάτι παραπάνω. Κι εκεί είναι που δε μπορώ να καταλήξω. 

Είναι γεγονός ότι από το σεξ ξεκινάνε όλα. Ακόμα κι αν είναι πρόκειται για το θεό τον ίδιο, με το πηγαίο χιούμορ κ τη μόρφωση που μπορεί να σε κάνει αμέσως να τον ερωτευτείς, αν στο σεξ δεν υπάρχει χημεία τότε η σχέση είναι καταδικασμένη. Και κάπως έτσι καταλήξαμε να προϋπάρχει το σεξ του έρωτα και το πρόβλημά μας είναι πως θα κάνουμε το καλύτερο one night stand μας σχέση. 

Η ευκολία στις μέρες μας λοιπόν είναι δεδομένη, απλά διαφοροποιείται σε δύο κατηγορίες. Υπάρχουν εκείνες που δεν το σκέφτονται κι αν ο άλλος τους αρέσει πέφτουν στο κρεβάτι του από την πρώτη φορά και υπάρχουν και οι άλλες, που το παίζουν λίγο παραπάνω. Κι ενώ οι άντρες υποστηρίζουν πως δε γουστάρουν τις εύκολες αν εσύ το παίξεις λίγο παραπάνω ενώ στο χώρο υπάρχει κάποια άμεσα διαθέσιμη, θα προτιμήσουν τη δεύτερη.

Εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Παίζω και στα δύο στρατόπεδα μπάλα. Έχει συμβεί να κάνω σχέση με one night stand μου όπως επίσης μου έχει συμβεί να χάσω το παιχνίδι επειδή δεν το έπαιξα λίγο παραπάνω. Έστω λοιπόν ότι δεν τίθεται θέμα ευκολίας ή δυσκολίας, τι είναι εκείνο που καθορίζει πως ένα one night stand μπορεί να γίνει σχέση;

Η δική μου άποψη είναι ότι η μπάλα βρίσκεται στα χέρια των ανδρών. Από εκείνους εξαρτάται αν θέλουν να κάνουν σχέση ή όχι. Αν εκείνος θέλει τότε θα κηνυγήσει το θήραμα είτε του έκατσε από το πρώτο βράδυ είτε μετά το τρίτο ραντεβού. Και κάπου εκεί αρχίζουν να παίζουν μπάλα οι γυναίκες από τις οποίες και εξαρτάται αν θα τους κρατήσουν ή όχι. 

Με λίγα λόγια δεν υπάρχει επιτυχημένη συνταγή για σχέση συντρέχουν μόνο πολλές συγκυρίες, συμπτώσεις, σωστές συμπεριφορές, κατάλληλες απαντήσεις, υπομονή και κατανόηση.  Και φυσικά να μην πέσεις στην περίπτωση "γιατί να είμαι με μία, αφού κάθε βράδυ μπορώ να είμαι με άλλη"! Αλλά ούτε κι εσύ με την απόχη να κουκουλώσεις τον πρώτο που θα βρεθεί μπροστά σου. 

Τα κακά κορίτσια δε λένε ψέματα...

Ήταν η τρίτη συνεχομένη νύχτα που κοιμόταν μαζί του. Ξύπνησε γυμνή στο κρεβάτι με τη μυρωδιά του να πλημμυρίζει το χώρο. Εκείνος δεν κοιμόταν δίπλα της. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε κι έκατσε στο πάτωμα, ακριβώς μπροστά στον καθρέφτη. 
"Τι κάνεις; Αφού δε θέλεις να δεθείς γιατί κοιμάσαι μαζί του; Τι έχεις να του δώσεις;" μονολόγησε.

Μέσα της ήξερε πως δεν ήθελε να δώσει περισσότερα απ' όσα μπορούσε. Έπρεπε να πει την αλήθεια. Ντύθηκε και κατέβηκε τα σκαλιά που οδηγούσαν στο σαλόνι. Τον βρήκε στον καναπέ να βλέπει τηλεόραση. Έκατσε δίπλα του αγκαλιάζοντας τα πόδια της και έσκυψε το κεφάλι. 
"Τι έχεις" τη ρώτησε.
"Θέλω να φύγω. Θέλω να πάω σπίτι μου;"
"Δε θέλεις να μου πεις τι σου συμβαίνει;"
Δεν του απάντησε. Ήξερε πως αν μιλούσε δε μπορούσε να μην πει την αλήθεια.
"Θέλεις να πάμε πάνω στο κρεβατάκι μας, να δούμε κάτι τηλεορασίτσα μας και να κοιμηθούμε;"
"Δεν είναι κρεβάτι μας και δεν είναι τηλεοράση μας!" του απάντησε απότομα. "Συγγνώμη, αλλά δε μπορώ να το συνεχίσω άλλο αυτό. Δε συνηθίζω να μοιράζομαι τον ύπνο μου με κάποιον που απλώς κάνω σεξ μαζί του, ακόμα κι όταν αυτό είναι καλό. Πάρα πολύ καλό. Δυστυχώς δεν έχω κάτι άλλο να δώσω αυτήν την περίοδο και δε θέλω να σε πληγώσω στο τέλος. Αν ήσουν κάποιος που δε νοιαζόμουν ίσως και να το ρίσκαρα, αυτή τη στιγμή όμως ξέρω πως δεν είμαι σε θέση να δώσω τίποτα σε κανέναν γι' αυτό και δε μπορώ να το συνεχίσω άλλο."
"Νόμιζα πως τα βρίσκαμε. Περνάμε πολύ καλά μαζί. Έχουμε τα ίδια ενδιαφέρονται, γελάμε πολύ και το σεξ είναι φανταστικό. Τι ακριβώς μου λες; Ότι βρήκα σε μία γυναίκα τα πάντα, αλλά εκείνη δεν είναι σε θέση να δώσει τίποτα;"
"Θα προτιμούσες να δεθείς μαζί μου και κάποιο πρωί να εξαφανιστώ και να ψάχνεις να βρεις την αιτία; Η αιτία είμαι εγώ και στο λέω τώρα που είναι νωρίς."
"Τελικά τα κακά κορίτσια δε λένε ψέματα..."
"Όχι." του απάντησε. "Και ξέρεις γιατί; Γιατί πολύ απλά δε χρειάζεται." του είπε κοιτώντας τον γλυκά, τον φίλησε απαλά στα χείλη και έκλεισε την πόρτα πίσω της. 

Όχι πια σχέση, μόνο σεξ

Ακόμα και για τα καλύτερα κορίτσια, υπάρχει μια περίοδος στη ζωή τους που το μόνο που θέλουν είναι σεξ χωρίς δεσμεύσεις και συναίσθημα. Κι αν λέω ψέμματα η αναμάρτητη ας ρίξει πρώτη την πέτρα.

Ποτέ δε δυσκολεύτηκα να κάνω σεξ με κάποιον που μόλις γνώρισα και μου άρεσε και για τον οποίο δεν ένιωθα τίποτα απολύτως. Στην τελική δε χρειάζεται να κουραστείς, να δώσεις εξηγήσεις, ούτε καν να γνωριστείς. Ακόμα κι αν το σεξ συνεχιστεί. 

Δεν είναι πως δεν έχω ερωτευτεί. Κάθε άλλο. Έχω ερωτευτεί και έχω κάνει τρεις μακροχρόνιες σχέσεις στις ζωή μου στις οποίες ήμουν μονογαμική. Αν όμως επέμενα να κάνω σεξ μόνο με τους άντρες που ερωτεύομαι τότε δε θα έπρεπε να το έχω κάνει τα τελευταία τρία χρόνια. 

Κι αν το ερώτημα είναι, αν το σεξ είναι κάτι που συμβαίνει μεταξύ δύο ανθρώπων που θέλουν ο ένας τον άλλον ή κάτι που συμβαίνει μεταξύ δύο ανθρώπων που θέλουν το σεξ, εγώ απαντώ "ναι" και στα δύο. 

Η αλήθεια είναι πως ως 31 ετών εργένισσα περιμένω κάποια στιγμή να έρθει ο κούκλος των ονείρων μου. Είμαι αρκετά μεγάλη για να γνωρίζω πως όταν το σεξ περιέχει συναίσθημα μπορεί να είναι πολύ καλύτερο απ' ότι με έναν που απλώς μου αρέσει. Όμως ο έρωτας δεν έρχεται κατά παραγγελία, ούτε πιστεύω σε σχέσεις που δε με καλύπτουν απλώς και μόνο για να απενοχοποιήσω τα παρατεταμένα one night stands μου. Έτσι αντιμετωπίζω το σεξ σαν σοκολάτα που μου κλείνει το μάτι στο περίπτερο και πράττω αναλόγως. Αν η σοκολάτα είναι καλή, θα συνεχίσω να την τρώω. Αλλιώς θα δοκιμάσω τη νέα γεύση που μόλις βγήκε και είναι πολύ θελκτική.

Και ναι, μπορώ να συγκρίνω το σεξ με τη σοκολάτα. Είμαι εξίσου γλυκατζού όπως εξίσου αγαπώ το σεξ. Με τη διαφορά όμως ότι το σεξ αδυνατίζει σε αντίθεση με τη σοκολάτα, όπως επίσης με τη σοκολάτα μπορώ να μπουχτίσω ενώ με το σεξ ποτέ. 

Υπάρχουν διάφοροι μύθοι που σχετίζονται με τις γυναίκες. Οι περισσότεροι θεωρούν πως οι γυναίκες κάνουν σεξ για τον έρωτα ή ότι επιδιώκουν τη δέσμευση μετά το σεξ. Δεν είναι όμως αλήθεια, εκτός κι αν εγώ αποτελώ την εξαίρεση στον κανόνα. Κι έτσι να είναι όμως, ξέρω πολλές ακόμα εξαιρέσεις. 

Προσωπικά κάνω σεξ με όποιον μου αρέσει χωρίς να επιδιώκω τη σχέση. Αν ήμουν άντρας θα με αποκαλούσαν Δον Ζουάν, στην περίπτωση όμως των γυναικών ο χαρακτηρισμός που τους αποδίδεται ξεκινάει από Π. Όσον αφορά εμένα, δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι. Και με τον τρόπο αυτό συνεχίζεται η ζωή μου. Τα καλοκαίρια να μαυρίζω και τους χειμώνες να ασπρίζω. Κάποια καλοκαίρια να ερωτεύομαι και κάποιους χειμώνες να χωρίζω. Κι όταν δε συμβαίνει τίποτα απ' όλα αυτά, υπάρχουν πάντα οι περίοδοι που κάνω απλώς σεξ με κάποιον που δεν του υπόσχομαι τίποτα παραπάνω.

Μέχρι να έρθει ο έρωτας. Γιατί έρωτας σημαίνει πως δε θέλεις να κάνεις σεξ με κανέναν άλλον. 

Γελοίες ατάκες από τους άντρες κατά τη διάρκεια του σεξ

Οι άντρες θα πουν ότι μαλακία τους έρθει στο κεφάλι προκειμένου να ρίξουν μια γυναίκα στο κρεβάτι. Οι γυναίκες από τη μεριά τους θα κάνουν ότι πιστεύουν ό,τι μαλακία ακούσουν προκειμένου να να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Από την άλλη όμως, αφού φάγαμε την όποια μαλακία γιατί θα πρέπει να ακούμε και γελοίες ατάκες που θα έπρεπε να καταργηθούν κατά τη διάρκεια του σεξ; Τι όχι; Για διάβαστε παρακάτω. 

Να σου τον ακουμπήσω λίγο;
Να μου τον ακουμπήσεις λίγο γιατί; Εγώ θα έπρεπε να στον ακουμπήσω να δω αν αξίζει και να μη σπαταλήσω τσάμπα χρόνο. Εσύ άμα είναι να κάνεις κάτι, κάντο σωστά. Το touch γίνεται με τα χέρια. Ο,τιδήποτε άλλο πρέπει να μπαίνει εκεί που είναι να μπει. Και στην τελική αυτό το "ακουμπήσω" είναι ντεκαυλέ. Τι δεν καταλαβαίνετε;

Να στον βάλω λίγο;
Αυτό τι σημαίνει; Δοκιμαστικό να δείτε αν χωράει; Δεν έχει λίγο πουλάκια μας σε αυτά τα πράγματα. Αυτό το λίγο μας κάνει σε πρόωρη εκσπερμάτωση. Αν είναι για λίγο καλύτερα να μην το βάλεις καθόλου. Κατάλαβες;

Πάρτον λίγο στο στόμα σου.
Όταν λέτε λίγο εννοείτε ίσα που; Λίγη ώρα; Λίγο να μη σας καλομάθουμε; Λίγο για να μη σας παρεξηγήσουμε; Κι αυτό που όταν λέτε λίγο ενώ στην ουσία θέλετε πολύ να το κοιτάξετε. Ή τουλάχιστον να μην το λέτε.

Συγγνώμη μπέρδεψα την είσοδο.
Τώρα μεταξύ μας, θεωρείτε ότι υπάρχει μία πιθανότητα να πιστέψουμε ότι μπερδευτήκατε; Αφού ξέρετε πολύ καλά που έχετε κεντράρει. Αν είναι να θέλετε GPS για να βρείτε τη σωστή είσοδο δε γίνεται δουλειά. Αν είναι να κάνετε κάτι κάντε το σωστά. Ή δε δίνεις την επιλογή ή ρωτάς εξ αρχής. Απλούστατο.

Συγγνώμη δεν κρατήθηκα.
Καταρχήν οι άντρες που τελειώνουν πριν τελειώσει μια γυναίκα πρέπει να αφανιστούν από την κοινωνία. Κατά δεύτερον, τι δεν κρατήθηκες ρε μεγάλε; Εμένα με ρώτησες; Και στην τελική αν είχες καιρό να κάνεις σεξ ας το έλεγες από την αρχή. 

Δε μου έχει ξανατύχει ποτέ.
Δε σηκώθηκε η σημαία την ώρα της έπαρσης. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Μα είχες πιει πολύ, μα ήσουν κουρασμένος, μα κάτι στην πορεία στράβωσε, όλα ανθρώπινα είναι. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει. Και σου έχει ξανασυμβεί. Και ενδεχομένως μπορεί να συμβεί και στο μέλλον. Δε χρειάζεται καμία δικαιολογία. Ή ξαναπροσπαθείς ή σταμάτα να λες μαλακίες.

Καταλάβατε λοιπόν αγοράκια πόσο γελοία μπορεί να ακούγονται κάποια πράγματα; Αν πάλι όχι, κακό του κεφαλιού σας. Εμείς πάντως γελάμε πίσω από την πλάτη σας με κάτι τέτοια να το ξέρετε.

Τυχαίο ή μοιραίο;

Τυχαίο ή μοιραίο; Κι αν κάτι είναι τυχαίο τότε γιατί δε μπορεί να είναι μοιραίο; Κι αν η μοίρα είναι αυτή που ορίζει τα πράγματα τότε πως ένα τυχαίο περιστατικό μπορεί να ορίσει τη συνέχεια;

Είναι Κυριακή απόγευμα. Όλοι φίλοι σου ετοιμάζονται κι εσύ αρνείσαι να βγεις από το σπίτι. Παρόλα αυτά σε πείθουν κι εσύ τους ακολουθείς με μια μούρη μέχρι το πάτωμα. 

Μπαίνεις στο μπαρ χωρίς καμία όρεξη. Κάθεσαι στη γωνίτσα σου και παρατηρείς. Και ξάφνου μπαίνει εκείνος ο γοητευτικός άγνωστος και τραβάει το βλέμμα σου που συναντάει το δικό του. Και είναι εκείνο το βλέμμα που υπόσχεται ότι κάτι θα συμβεί.

Όλες οι γυναίκες βρίσκονται γύρω του κι εσύ κάθεσαι στη γωνίτσα σου χωρίς να δείχνεις ενδιαφέρον. Κι όμως αυτός σε βλέπει και σε πλησιάζει. Και υπάρχει χημεία μεταξύ σας από την πρώτη στιγμή. Στη συνέχεια μαθαίνεις ότι ούτε αυτός θα έβγαινε εκείνη τη νύχτα και ότι οι φίλοι του τον τράβηξαν μέχρι εκεί. 

Τελικά πόσο τυχαίο είναι να βρεθούν δυο άνθρωποι που κυκλοφορούν στο ίδιο περιβάλλον και δεν έχουν συναντηθεί ποτέ, σε ένα συγκεκριμένο σημείο μια μέρα που κανείς από τους δύο δεν ήθελε να βγει; Και πως γίνεται από εκείνη τη μέρα και μετά να πέφτει συνεχώς ο ένας πάνω στον άλλον ενώ μέχρι τότε δεν είχαν ειδωθεί ποτέ;

Τελικά είναι η τύχη ή η μοίρα που επηρεάζει τα γεγονότα; Αν κάποιος από τους δύο δεν ήταν εκείνο το βράδυ στο συγκεκριμένο σημείο, θα γνωρίζονταν ποτέ ή θα περνούσαν συνεχώς ο ένας δίπλα στον άλλον αδιάφορα;

Λένε πως ότι είναι γραφτό να συμβεί, θα συμβεί. Αν η μοίρα όμως είναι τόσο ισχυρή, γιατί το timing μπορεί να επηρεάσει με το δικό του τρόπο τα γεγονότα; Μάλλον τελικά δε χρειάζεται να ψάχνουμε τα πράγματα τόσο πολύ. Όλα στη ζωή είναι γεγονότα που συμβαίνουν μέσα από μια σειρά τυχαίων περιστατικών και στιγμιαίων αποφάσεων. 

Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η απόφαση που θα έπρεπε να έχει πάρει και κατά πόσο αυτή μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του. Όσο δεν προκαλείς τη μοίρα σου, όλα τα σενάρια είναι πιθανά. Εκτός κι αν είσαι τρομερά άτυχος  και βρεθείς τη λάθος ώρα στο λάθος σημείο. Δεν ξέρω αν αυτό είναι παιχνίδι της μοίρας ή της τύχης, αλλά από την άλλη ίσως έχει ορίσει η ίδια η μοίρα την τύχη σου. Δεν μπορείς να ξέρεις πόσο τυχερός ή άτυχος μπορεί να είσαι σε αυτή τη ζωή, μπορείς όμως να ζεις την κάθε στιγμή με τον καλύτερο τρόπο. Και τελικά αυτό είναι που έχει σημασία. 

Το φλερτ στα χρόνια του διαδικτύου

Τι γίνεται τελικά κι ενώ ηλεκτρονικά δεν έχουμε καμία αναστολή να φλερτάρουμε και να δείξουμε την ερωτική πλευρά μας σε αγνώστους, μόλις βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο καταπίνουμε τη γλώσσα μας; Και γιατί ενώ είμαστε λαλίστατοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο μόλις δούμε κάποιον που μπορεί μας αρέσει, αρκούμαστε στο να τον κοιτάμε απλώς με τις ώρες;

Παραδέξου το. Το έχω κάνει κι εγώ, το έχεις κάνει κι εσύ, το έχουμε κάνει όλοι. Το φλερτ μέσω διαδικτύου είναι πλέον τόσο διαδεδομένο που δεν υπάρχει καμία αναστολή που να σε αποτρέψει να μην το κάνεις. Εξάλλου, είναι τόσες πολλές οι ώρες που περνάμε πίσω από μία οθόνη που κάποια στιγμή, δε μπορεί, θα μπεις στον πειρασμό.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ στο φλερτ έχω κάνει πρωταθλητισμό. Με φτιάχνει περισσότερο ίσως κι από το να καταλήξω στο κρεβάτι με κάποιον. Θες επειδή ανεβάζει τη διάθεση και την ψυχολογία, το φλερτ είναι τρόπος ζωής. 

Κι ενώ παλαιότερα φλέρταρα και με φλερτάρανε παντού, τα τελευταία χρόνια δε συμβαίνει το ίδιο. Η αλήθεια είναι πως όσο μεγαλώνεις, η συμπεριφορά αλλάζει και καταλήγεις να σκέφτεσαι περισσότερο για όσα παλαιότερα θα έπραττες αυθορμήτως. 

Κι όμως, όσο έχει μεγαλώσει ο βαθμός δυσκολίας να φλερτάρεις με κάποιον στον αληθινό κόσμο, τόσο έχουν πέσει εντελώς οι άμυνες να φλερτάρεις με έναν παντελώς άγνωστο ηλεκτρονικά. Κι αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι. Φοβόμαστε τόσο την κατά πρόσωπο απόρριψη ή μήπως προσπαθούμε να δείξουμε ένα απενοχοποιημένο ηλεκτρονικό εαυτό που πλέον φοβόμαστε να δείξουμε εκεί έξω;

Η αλήθεια είναι πως πληκτρολογώντας τεχνηέντως λέξεις και κρυμμένοι πίσω από μία οθόνη, αισθανόμαστε πιο ελεύθεροι. Είναι πολύ πιο εύκολο να γράψεις αυτό που σκέφτεσαι χωρίς να φοβάσαι την κριτική, παρά να το πεις. Στην πραγματική ζωή μπορεί να χαρακτηριζόσουν, όταν όμως βρίσκεσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων οι αναστολές πάνε περίπατο. Κι ενώ το φλερτ κατά πρόσωπο εγκλωβίζεται σε εξωτερικές εικόνες, το ηλεκτρονικό φλέρτ διεισδύει στον εσωτερικό κόσμο αυτών που συμμετέχουν χωρίς να δημιουργεί δεσμεύσεις ή υποχρεώσεις. 

Μήπως τελικά το ηλεκτρονικό φλέρτ είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά δείχνοντας παράλληλα έναν εαυτό που κρύβουμε από τον αληθινό κόσμο; Κι αν ναι, τότε γιατί δεν το κάνουμε εκεί έξω που είναι τόσοι μόνοι; Και γιατί προτιμάμε να παίζουμε με λέξεις και να κάνουμε εγκεφαλικό παιχνίδι χάνοντας την επαφή με τη γλώσσα του σώματος; Κι αφού στα γραπτά χειριζόμαστε τόσο καλά το λόγο γιατί όταν έχουμε τον άλλον μπροστά μας δε βρίσκουμε τις λέξεις για να εκφραστούμε;

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω προβληματιστεί. Έξω βλέπω άντρες που δε φλερτάρουν καθόλου και γυναίκες χαμένες να μην ξέρουν πως να λειτουργήσουν. Μήπως λέω εγώ τώρα, να βγάζαμε τον αυθορμητισμό των γραπτών μας και την ελευθερία της σκέψης μας και εκτός οθόνης; Μήπως να ρίχναμε λίγο τις άμυνές μας όταν υπάρχει στόχος και εκτός πληκτρολογίου και να γίνουμε λίγο πιο κοινωνικοί και αυθόρμητοι και στην πραγματικότητα; Γιατί ωραίο το διαδίκτυο όταν λόγω κρίσης δεν έχεις λεφτά να βγεις έξω, αλλά κι όταν αποφασίσεις να κάνεις και λίγο, αυτό που λένε, ζωή κάντο σωστά. Όπως όταν ήσουν 20 και δε σε ένοιαζε αν θα χαρακτηριστείς. Ή για να στο θέσω πιο κατανοητά, έτσι ακριβώς όπως το κάνεις διαδικτυακά. Το χεις τώρα;

Υ.Γ.: Και πριν βιαστείς να πεις ότι εσύ δε φλερτάρεις στο διαδίκτυο, να σε ενημερώσω ότι οι Έλληνες είναι πρωταθλητές στο ηλεκτρονικό φλέρτ. Μήπως, λέω εγώ τώρα, φταίει αυτό που οι Greek Lovers σταμάτησαν να είναι πλέον πρώτοι στην παγκόσμια λίστα με τους πιο θερμούς εραστές; Για σκέψου το λίγο...

Σχέσεις ή δε μας χέζεις;

Όταν είσαι καιρό μόνος σου, μαθαίνεις τόσο πολύ να ζεις με τον εαυτό σου που στην ιδέα και μόνο της σχέσης παθαίνεις εγκεφαλικό. Ειδικά όταν γύρω σου βλέπεις σχέσεις που καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Μήπως τελικά οι σχέσεις είναι μόνο υποθετικές και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα; Ή μήπως έχουμε φτιάξει το δικό μας ορισμό της λέξης στο κεφάλι και νομίζουμε ότι όλοι σκέφτονται κατ' αυτόν τον τρόπο;

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι σχέσεις είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Κι από τη μία είμαστε εμείς που απέχουμε από το άθλημα και θεωρούμε τις σχέσεις ως κάτι ιδανικό κι από την άλλη είναι εκείνοι που είτε έχουν σχέση και πνίγονται, ή είναι σε σχέση και νιώθουν μόνοι, ή παλεύουν να κάνουν σχέση και δεν τους βγαίνει. Και άντε μετά εμείς οι άσχετοι να κάνουμε σχέση με αυτά που ακούμε.

Γιατί άντε και κάνεις σχέση επειδή βρέθηκε κάτι ενδιαφέρον στον ορίζοντα. Πόσο έτοιμος είσαι να παραχωρήσεις χώρο από το χώρό σου ή να μην πέσεις με τα μούτρα πνίγοντας τον άλλον επειδή ήσουν τόσο καιρό μόνος; Κι από την άλλη, θέλεις να κάνεις σχέση για τους σωστούς λόγους ή απλώς θέλεις να λες ότι έχεις σχέση επειδή δεν την παλεύεις άλλο με την ανασφάλειά σου;

Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο είδη μοναξιάς. Η πραγματική και αυτή που φτιάχνουμε μόνοι μας. Η πραγματική μοναξιά είναι όταν κανείς δε σ’ αγαπάει και αυτή που φτιάχνουμε μόνοι μας, είναι όταν υπάρχουν άνθρωποι που σ’ αγαπούν τριγύρω αλλά δεν το βλέπουμε. Μερικές φορές είναι ποιο εύκολο να βρεις κάποιον να σ’ αγαπήσει απ' το να συνειδητοποιήσεις ότι αυτός ο κάποιος ήδη υπάρχει.

Μερικές φορές η μοναξιά δεν είναι καλός σύμβουλος. Στην προσπάθειά σου να μην είσαι μόνος, δημιουργείται η ανάγκη να κάνεις νέες γνωριμίες. Η ελευθερία από τη μεριά της  δίνει επιλογές. Όμως ποτέ οι επιλογές δεν ήταν εύκολες. Έτσι πολλές φορές νιώθωντας μοναξιά επιλέγουμε λάθος ανθρώπους. Κι από εκεί ξεκινούν όλα. Λάθος άνθρωποι, λάθος έρωτες και λάθος σχέσεις. Και μετά καταλήγουμε να ανοίγουμε μπουκάλι και να αναρωτιόμαστε τι δεν πήγε καλά. 

Εγώ πάντως αρνούμαι να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν ιδανικές σχέσεις. Υπάρχουν μόνο κακές επιλογές. Είτε αυτός λέγεται μοναξιά είτε ανασφάλεια. Κι επειδή τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή δεν έρχονται κατά παραγγελία, τη στιγμή που δε θα έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση για να είσαι καλά, τότε έρχεται αυτό που είναι πραγματικά καλό. Αυτό που είναι η μία και η μόνη επιλογή και είναι η σωστότερη που μπορείς να κάνεις. Και τότε αποκτά άλλη αξία. Ίσως τη μεγαλύτερη που θα μπορούσες να φανταστείς.

50 αποχρώσεις του αισθησιασμού

Μπαίνει γυμνή στο δωμάτιο και γονατίζει μπροστά του προτάσσοντας τα χέρια της για να της τα δέσει. Ούτε στιγμή δε σκέφτεται να υψώσει το βλέμμα της σε εκείνον. Τη θέλει γυμνή και πλήρως υποταγμένη. "Σήκωσε τα χέρια σου ψηλά και κρατήσου από την κολώνα", την προστάζει. Εκείνη αμέσως υπακούει και το σώμα της διαπερνάται από ρίγη ηδονής. Το χέρι του χαΐδεύει τη ραχοκοκαλιά της και το δάχτυλό του γλυστράει μέσα της επιθετικά.

Όχι, δεν είναι σκηνή από ερωτική ταινία. Οι περισσότερες από εμάς καταλαβαίνουν ακριβώς τι περιγράφω. Είναι η τελευταία μας εμμονή με την ερωτική λογοτεχνία που τόσο μανιωδώς διαβάζουμε. Κι ενώ στις περισσότερες από εμάς δεν αρέσει το πορνό, όταν πρόκειται για ένα ερεθιστικό μυθιστόρημα, τρέχουμε να προλάβουμε την έκδοσή του.

Πόσες από εμάς δεν ερωτεύτηκαν τον γοητευτικό κύριο Grey με τις κυριαρχικές του τάσεις και τις 50 αποχρώσεις του; Κι όμως, ήταν ένα βιβλίο με τόσες ερωτικές σκηνές που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει μια άκρως αισθησιακή ταινία. Οι περιγραφές μάλιστα ήταν τόσο γαργαλιστικές και λεπτομερείς που η σκηνή έπαιρνε αμέσως σάρκα και οστά στο μυαλό σου. Κι ενώ θα ξίνιζες τη μούρη σου αν ο σύντροφός σου παραδεχόταν ότι βλέπει πορνό (το ξέρεις ότι το κάνει έτσι;) εσύ ψάχνεις να βρεις όλο και περισσότερα βιβλία της ερωτικής λογοτεχνίας. 

Τα πικάντικα κείμενα πάντα γοήτευαν κοινό και συγγραφείς. Κάνοντας ένα φλας μπακ στην τώρα θεωρούμενη κλασική λογοτεχνία, θα βρεις τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ ο οποίος μάλιστα φυλακίστηκε για προκλητικό περιεχόμενο, τον Ζολά, τον Μαζόχ και πολλούς άλλους. Κι αργότερα όμως, υπήρξε η εποχή των άρλεκιν που οι μαμάδες διάβαζαν μανιωδώς. Απλώς οι γενιές άλλαξαν, το σεξ απενοχοποιήθηκε και τα κείμενα γέμισαν με πιο γλαφηρές περιγραφές κι ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες. Έτσι κι αλλιώς, πλέον κανείς δεν πρόκειται να κοιτάξει περίεργα μια γυναίκα που διαβάζει μέσα στο μετρό ένα τέτοιο βιβλίο, όσο προκλητικός κι αν είναι ο τίτλος.

Το κόλλημά μας αυτό όμως, έχει κάνει πολλούς άντρες να αναρωτιούνται. Δε μπορούν να καταλάβουν για ποιο λόγο μας εξιτάρει τόσο ένα τέτοιο διήγημα. Η φύση όμως μπορεί να δώσει την εξήγηση η οποία είναι και πάρα πολύ απλή.

Οι άντρες είναι οπτικοί τύποι. Αρκεί μια εικόνα για να φτιαχτούν. Επίσης κάθε φορά που βλέπουν μια ερωτική ταινία, φαντάζονται να πραγματοποιούν τα όσα βλέπουν. Οι γυναίκες δε λειτουργούμε έτσι αφού είμαστε εγκεφαλικά όντα. Μπορούμε κάλλιστα να φτιαχτούμε από μία καλογραμμένη ερωτική παράγραφο, απλώς δεν προσδοκούμε στην πραγματοποίησή της (ιδέες παίρνουμε όμως μη νομίζετε). 

Φυσικά και θα φανταστούμε όλο το περιγραφόμενο σκηνικό, όμως στο δικό μας κεφάλι αυτό που υπερισχύει είναι η τελειότητα της επαφής και όχι της εικόνας. Τίποτα δεν είναι στημένο. Δεν υπάρχουν μεγάλα στήθη, μαλλί στην τρίχα και δαντελωτά εσώρουχα, ό,τι δηλαδή αποζητά ο άντρας από την εικόνα με την οποία θα φτιαχτεί. Το κείμενο μας παρασύρει και εμείς απλώς φτιάχνουμε το τέλειο ερωτικό σκηνικό. Και μας αρκεί που υπάρχει στο μυαλό μας, δε θα επιδιώξουμε να το αντιγράψουμε. Εξάλλου, στη φαντασία μας είναι όλα τόσο τέλεια μες την απλότητά τους, που αν η πραγματικότητα δεν ανταποκριθεί στις μεγάλες προσδοκίες μας, θα απογοητευτούμε. 

Όσο μεγάλος όμως είναι ο κίνδυνος για έναν άντρα να εθιστεί στο πορνό, άλλος τόσος είναι και για εμάς να εθιστούμε στην ερωτική λογοτεχνία. Έρευνες μάλιστα που πραγματοποιήθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία, αποκάλυψαν πως 1 στις 2 γυναίκες προτιμά να διαβάζει για σεξ παρά να παίρνει μέρος σε κάποια σεξουαλική πράξη. Γι' αυτό την ώρα που κλείνεις το βιβλίο, καλό είναι να μη γυρνάς την πλάτη στο σύντροφό σου και να κοιμάσαι με την εικόνα του Γκίντεον Κρός (από το "Γυμνή Μπροστά σου"). Κι αν δεν έχεις σύντροφο, όλο και κάποιον fuck baddy θα έχεις ή βγες έξω να γνωρίσεις έναν καινούριο. Κρίμα είναι τόση φαντασία να πηγαίνει χαμένη με το που τελειώνουν οι σελίδες. 

31 και μ' αρέσει...

Εντάξει το παραδέχομαι. Όταν η τέταρτη δεκαετία μου χτύπησε την πόρτα φρίκαρα. Μια εβδομάδα πριν από τα γενέθλιά μου αρνιόμουν να βγω απ´ το σπίτι. Τίποτα δεν ήταν όπως το είχα φανταστεί και σχεδιάσει μέσα στο μυαλό μου. Και για ένα χρόνο έκανα ό,τι ακριβώς δεν έπρεπε, προσπαθώντας να αποδείξω στον εαυτό μου ότι δε μεγάλωσα.

Νομίζω όμως πως όλο αυτό ήταν φυσιολογικό. Όλοι κάποια στιγμή το παθαίνουν. Αν ήμουν η μόνη, δε θα απασχολούσε τους ειδικούς αυτή η περίφημη "κρίση μέση ηλικίας", όσο κι αν συνεχίζω να σιχαίνομαι τον όρο αυτό.

Τα 30 δεν είναι 20. Τα πρώτα σημάδια τα βλέπεις στο σώμα σου (αν και πολλά 20χρονα θα ήθελαν να έχουν το δικό μου σώμα). Ο μεταβολισμός σου αλλάζει. Τα δύο κιλά που πήρες στις γιορτές θέλουν διπλάσιο κόπο και χρόνο για να εξαφανιστούν, ενώ για να συνεχίσει ο κώλος σου να κοιτάζει περήφανος το Θεό, πρέπει να ιδρώσεις και να στερηθείς.

Η επαγγελματική σου πορεία αρχίζει να σε απασχολεί και να σε αγχώνει περισσότερο, ειδικά όταν σου έπεσε ο κλήρος να επιβιώσεις σε εποχές κρίση. Πλέον παίρνεις τα πράγματα πιο σοβαρά, καθώς τα περιθώρια στενεύουν. Γίνεσαι πιο συνετή όσον αφορά τα οικονομικά σου, αφού η ζωή ανήκει καθαρά στα δικά σου χέρια και σκέφτεσαι πιο ώριμα για τη μετέπειτα πορεία σου.

Και μετά έχεις να αντιμετωπίσεις τις προσωπικές σου φοβίες. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να είσαι 30something και single. Οι συμμαθήτριές σου παντρεύονται η μία πίσω από την άλλη και κάνουν παιδιά και η μάνα σου έχει από καιρό ξεκινήσει το μονόλογο του "εσύ πότε θα βρεις ένα καλό παλικάρι να νοικοκυρευτείς".

Κι από την άλλη έχεις και τους άντρες που το πρώτο πράγμα που σκέφτονται όταν γνωρίζουν μια γυναίκα άνω των 30, είναι ότι αύτη τώρα θέλει γάμο και παιδιά (η αλήθεια είναι πως εκεί έξω κυκλοφορούν αρκετές απεγνωσμένες που χαλάνε την πιάτσα).

Ε, λοιπόν δεν είναι αυτό το πρώτο πράγμα που έχουμε στο μυαλό μας. Έχουμε τις ίδιες φοβίες και ανασφαλειες με εσάς. Θέλουμε κι εμείς το χώρο και τον χρόνο μας. Θέλουμε κι εμείς να περνάμε καλά. Κι όσο κι αν αποζητάμε τη συντροφικότητα, προτιμάμε να μείνουμε μόνες μας από το να συμβιβαστούμε με κάτι που δε μας κάνει.

Και, είναι γεγονός. Στην ηλικία αυτή, το βιολογικό μας ρολόι αρχίζει να σημαίνει την ώρα και είναι αγχωτικό να γνωρίζεις πως δε σου μένει και πολλή ακόμα. Δεν είναι όμως αυτοσκοπός. Για να γίνει ένα παιδί θέλει δύο γονείς και μια ισορροπημένη και ηγιή σχέση μεταξύ αυτών. Αυτή μπορεί να έρθει τώρα, μπορεί σε δέκα χρόνια. Δε γίνεται κατά παραγγελία.

Ακόμα όμως κι αν δεν έρθει στην ώρα της, συνεπώς και στη δική σου ώρα, και τι έγινε; Εκεί έξω βρίσκονται εκατοντάδες παιδάκια που ζητούν σπίτι. Η μητρότητα δεν είναι εγωιστική υπόθεση, αλλά κυριαρχεί το στοιχείο της ανιδιοτέλειας. Το παν είναι να μπορείς να δώσεις αγάπη σε ένα πλάσμα που σε χρειάζεται, είτε το έχεις φέρει εσύ στον κόσμο συνειδητά είτε το βάλεις στη ζωή σου ( ακόμα πιο συνειδητά) για να καλύψεις την ανάγκη σου αυτή.

Δε θα πω ψέματα. Μου αρέσει που περνιέμαι ακόμα για 20κάτι. Αυτό όμως έχει να κάνει καθαρά με την εξωτερική μου εμφάνιση. Μέσα μου όμως ξέρω πως τα 30 δεν είναι 20 και ευτυχώς που δεν είναι. Γιατί στα 30...
• Είσαι πλέον πιο ώριμη και πιο συνειδητοποιημένη για το τι ακριβώς θέλεις.
• Είσαι ανεξάρτητη και μπορείς να φροντίσεις και μόνη σου τον εαυτό σου.
• Είσαι αυτάρκης και δε χρειάζεσαι συνεχώς κάποιον δίπλα σου για σε επιβεβαιώνει. Εξάλλου, έχεις μάθει να κάνεις καλή παρέα με τον εαυτό σου.
• Επειδή ακριβώς δεν έχεις χρόνο για χάσιμο δεν τον σπαταλάς. Αν κάτι σου κάνει το κρατάς, αν όχι το στέλνεις από εκεί που ήρθε.
• Δεν πετάς σε εκείνο το ροζ συννεφάκι που όλα μοιάζουν μαγικά γιατί ακριβώς έχεις φάει ήδη τα μούτρα σου.
• Έχεις κάνει τον απολογισμό σου κι έχεις πάρει τα μαθήματά σου. Έτσι δεν αναλώνεσαι σε καταστάσεις που δεν οδηγούν πουθενά.
• Πλέον ο εαυτό σου και οι επιθυμίες σου έχουν τον πρώτο λόγο.
• Κάνεις ο,τι γουστάρεις, με όποιον γουστάρεις χωρίς να πρέπει να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν.
• Το σεξ είναι κλάσεις ανώτερο απ´ ότι ηταν δέκα χρόνια πριν. Έτσι κι αλλιώς προτεραιότητα έχει η δική σου ικανοποίηση.
• Οι οργασμοί επίσης είναι πιο έντονοι αφού γνωρίζεις πλήρως το σώμα σου και υπάρχουν πάντα στο μενού. Στην τελικη γνωρίζεις τι ακριβώς θέλεις και δε ντρέπεσαι να το ζητήσεις.

Κακά παιδιά: Γιατί μας αρέσουν...

Τόσες ταινίες, άλλα τόσα μυθιστορήματα κι ακόμα αναρωτιέστε γιατί μας αρέσουν τα κακά παιδιά; Αφού είμαστε drama queens, τι δεν καταλαβαίνετε;

Τα κακά παιδιά είναι σαν το φαγητό του διπλανού που φαίνεται πάντα καλύτερο από το δικό μας. Είναι αυτό που δε μπορούμε να έχουμε κι όμως τόσο πεισματικά νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε δικό μας. Τι κι αν μας στείλει στον ψυχίατρο στο τέλος; Όταν κάτι είναι απαγορευμένο γίνεται αυτομάτως και πιο ποθητό.

Το κακό παιδί ειναι παίχτης με μεγάλη αυτοπεποίθηση ακόμα κι αν δεν είναι ο Brad Pitt. Θα σε πλησιάσει έστω κι αν δε δει κανένα σημάδι από σένα, επειδή απλώς του αρέσεις και θα σου δείξει ξεκάθαρα τι θέλει από σένα. Το εγώ του είναι τόσο μεγάλο που δε φοβάται την απόρριψη. Έτσι κι αλλιώς οι δικές του επιθυμίες είναι που έχουν σημασία. Κι επειδή ακριβώς έχει το θάρρος να σε διεκδικήσει, θα σε γοητεύσει.

Το κακό παιδί μπορεί να σου προσφέρει μια έντονη ζωή. Έχει πολλές παρέες, αρκετούς κολλητούς (οι οποίοι φυσικά και είναι πάνω από σένα) και του αρέσει να περνάει καλά. Αποζητά την περιπέτεια και η ζωή του κινείται στα άκρα. Είναι σκοτεινός κι αποτελεί μυστήριο προς λύση. Έχει όμως χιούμορ, γεγονός που τον προστατεύει όταν ο κακός χαρακτήρας του τον προδίδει.

Το σεξ μαζί του είναι μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Μπορεί να σε πάρει από το μπαρ για να σε πηδήξει εκείνη τη στιγμή. Αν θέλει να έρθει από το σπίτι σου ξημερώματα θα το κάνει. Και στο κρεβάτι ομως, αν θέλει κάτι τραβηγμένο από σένα δε θα στο ζητήσει. Θα το πάρει με το έτσι θέλω. Τι πιο ερεθιστικό λοιπόν για τις γυναίκες που είναι από φύση τους υποτακτικές (έτσι απλά νομίζεις ότι πούλησαν οι αποχρώσεις του Γκρι τόσες χιλιάδες αντίτυπα);

Η σχέση μαζί του είναι μια διαρκής πρόκληση. Προσπαθείς να είσαι συνεχώς καλύτερη και πιο γοητευτική θέλοντας να κερδίσεις το θαυμασμό του και στη συνέχεια την αγάπη του. Κι όταν τελικά τα καταφέρεις, αυτό είναι και το τρόπαιό σου, καθώς αξίζει περισσοτερο απ´ όσο αν σου είχε δοθεί απλόχερα.

Τα κακά παιδιά δε δίνουν υποσχέσεις γι αυτό υπάρχει πάντα το στοιχείο της έκπληξης. Σου προσφέρουν μεγάλα πάθη, έντονες στιγμές και μεγάλες συγκινήσεις. Μπορούν να σε στείλουν στο παράδεισο και την επόμενη στιγμή στην πιο σκοτεινή γωνιά της κόλασης. Γι' αυτό και το τέλος συνοδεύεται πάντα από πολύ πόνο και δάκρυα.

Όχι, δεν είναι κάποιας μορφής ανωμαλία. Το έχουν οι άνθρωποι να κηνυγούν το άπιαστο. Γι' αυτό οι γυναίκες στο τέλος παντρεύονται καλά παιδιά. Γιατί μπορεί η ίντριγκα να είναι γοητευτική, αλλά στο τέλος αυτό που ζητάνε είναι η ασφάλεια.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
1. Τα κακά παιδιά δεν υπακούν σε κανόνες και παίρνουν πάντα αυτό που θέλουν. Γι αυτο φρόντισε να περάσεις καλά και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες για να μην πέσεις άγαρμπα από το συννεφάκι που έχεις σκαρφαλώσει.

2. Ποτέ μην μπεις στο τρυπάκι ότι θα τον αλλάξεις. Εξάλλου αν αλλάξει πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι θα σου αρέσει;

3. Μην πιστέψεις ποτέ ότι είσαι η μοναδική γυναίκα στη ζωή του. Αν θέλεις αποκλειστικότητα τότε ψάχνεις σε λάθος μέρος.

4. Μην περιμένεις περισσότερα απ´ όσα μπορεί να σου δώσει. Εξάλλου είπαμε, το εγώ του είναι πάνω απ´ όλα.

5. Αν θέλεις γάμο και παιδιά φύγε μια ώρα αρχύτερα. Είπαμε, θα σε κάνει να περάσεις καλά, αλλά για όσο θέλει εκείνος.

ΥΓ. Υπάρχουν και κακά παιδιά που κάποια στιγμή ερωτεύτηκαν και άλλαξαν πολλές από τις παλιές τους συνήθειες. Αυτοί όμως είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Οι εκ πεποιθήσεως εργένηδες σπάνια αφήνουν τη βολή τους.