Εγώ κι εαυτός μου...

Κι όμως έρχεται εκείνη η μέρα που όλα στο μυαλό σου ξεκαθαρίζουν. Τίποτα δε μοιάζει αβέβαιο και τίποτα δε σε τρομάζει. Γιατί πολύ απλά τα έχεις ζήσει όλα, τα έχεις νιώσει όλα και δεν έχεις τίποτα άγνωστο να φοβηθείς. Όλα πλέον διαγράφονται καθαρά. Το παρελθόν είναι πίσω σου και το μέλλον πια δε σε αγχώνει. Κι αυτή είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής σου.

Όταν για αρκετό καιρό η μόνη σχέση που έχεις είναι αυτή με τον εαυτό σου, σε πιάνουν οι φοβίες και οι ανασφάλειες. Είναι επειδή δε σου κάθονται οι γνωριμίες, είναι η μοναξιά που πολλές φορές δεν είναι καλή παρέα, είναι το παράπονο που σε πιάνει γιατί αρχίζεις να σκέφτεσαι τα αρνητικά σου, είναι επειδή οι σχέσεις σου δεν είχαν καλή κατάληξη κι επειδή έχεις πληγωθεί. Όταν όμως όλα αυτά περνάνε, ξαφνικά γίνονται παρελθόν και το παρόν δε μοιάζει και τόσο αβέβαιο. Και τότε δε σου κακοφαίνεται και τόσο πολύ που μεγαλώνεις γιατί πολύ απλά ο χρόνος που πέρασε, σου έφερε εμπειρίες και σε έκανε να δεις πιο πολύ μέσα σου και να καταλάβεις, ότι πάνω απ' όλα σημασία έχει ο εαυτός σου. Γιατί με τον εαυτό σου έχεις τη μεγαλύτερη σχέση που είχες ποτέ. 

Και τότε ο πλανήτης των σχέσεων σταματάει να σε ενδιαφέρει. Δεν εκπλήσσεσαι πλέον που αυτό το κάτι που περιμένεις δεν έρχεται γιατί απλά δεν το περιμένεις πια. Έχεις ξεπεράσει το στάδιο της μοιρολατρίας όπου στο πρόσωπο του πρώην σου έβλεπες τον τέλειο και δε σε νοιάζει αν κάποιος σε θέλει μόνο για sex. Αυτό που θέλεις είναι να περνάς καλά και να αφιερώνεις χρόνο σε πράγματα που σε κάνουν χαρούμενη. Τελικά το να ζεις με τον εαυτό σου δεν είναι και τόσο άσχημο. 

Κι όταν εσύ κι ο εαυτός σου περνάτε καλά, η προοπτική μιας σχέσης δεν είναι το πρώτο πλάνο στον ορίζοντα. Σταματάς να ενθουσιάζεσαι και να τρελαίνεσαι και χαλαρώνεις. Είσαι πια ο εαυτός σου στα ραντεβού και δεν υποκρίνεσαι με σκοπό να εντυπωσιάσεις. Και το καλύτερο είναι ότι σταματάς να διεκδικείς γιατί δε σε ενδιαφέρει. Αν καλέ μου σου αρέσω και γουστάρεις έλα να με διεκδικήσεις εσύ. Εγώ δεν περιμένω πια τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερη, όπως έλεγε ο αγαπημένος μου Καζατζάκης χρόνια πριν και τελικά ήταν τόσο πολύ μπροστά. 

Και ναι, υπάρχουν και στιγμές μοναξιάς που θέλεις τόσο πολύ μια συντροφιά, αλλά η συμφιλίωση με τον εαυτό σου υπερισχύει και νιώθεις και πάλι ολόκληρος. Γιατί ίσως εσύ να μη χρειάζεσαι άλλο μισό να λειτουργήσεις. Και δε λέω ότι μια σχέση δεν υπάρχει πουθενά σαν πλάνο στο μυαλό μου, αλλά δε θα κάτσω να σκάσω κι αν δεν έρθει. Στην τελική τα καλύτερα έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις γιατί να χαλάς το χρόνο σου στην αναμονή;