Όλοι θέλουμε να ερωτευτούμε, να κάνουμε σχέση, sex και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά ο τρόπος που το διεκδικούμε τελικά με τρομάζει. Η παραφροσύνη σε όλο της το μεγαλείο.
Πόσες γκόμενες θέλουν να κάνουν σχέση και στο ενδιάμεσο παίζουν με άλλους δέκα, έτσι για να περνάει η ώρα; Θα μου πεις κι εσύ αυτό δεν κάνεις; Αυτό κάνω κι εγώ και μετά κάθομαι κι αναρωτιέμαι τι λάθος κάνω και δε μπορώ να κάνω μια σχέση της προκοπής. Έλα μου ντε;
Κι από την άλλη, είναι κι εκείνοι οι άντρες που σε κυνηγάνε όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ, σε πολιορκούν, ξεχνάνε φίλους και συγγενείς μέχρι να σε ρίξουν και μόλις εσύ ενδώσεις, χάνουν με μιας το ενδιαφέρον τους και σου λένε "σου έταξα εγώ ποτέ τίποτα;". Όχι, εκτός από τον ουρανό με τ' άστρα τίποτα παραπάνω.
Και μετά γνωρίζεις το γκομενάκι το σωστό -ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις-, ανταποκρίνεται στο φλερτ, αλλάζετε τηλέφωνα, στέλνετε συνεχώς μηνύματα ο ένας στον άλλο σα μαθητές δημοτικού και κάπου εκεί επιτέλους κανονίζετε το πολυπόθητο ραντεβού για το βράδυ της Παρασκευής. Κι εσύ έχεις φορέσει τα καλά σου και περιμένεις... Άφαντος. Εμφανίζεται όμως την επόμενη ημέρα για να σε ρωτήσει αν πέρασες καλά. Απλά καλά; Εξαιρετικά!
Άσε το άλλο. Νιώθεις ότι έχεις ερωτευτεί. Μαζί του πετάς στα ουράνια. Το sex είναι υπέροχο και νιώθεις πάλι χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Μόνο που όταν περνάει λίγο ο καιρός ακούς το άλλο ποιηματάκι "αγάπη μου φοβάμαι ότι θα σε πληγώσω". Δεν το φοβάται όμως, είναι σίγουρος. Αφού έχει ήδη σχέση πέντε χρόνια. Κάτσε κάνε πάλι το μαλάκα εσύ.
Για να μη σου πω και το άλλο. Είστε μαζί δυο μήνες και περνάτε ζάχαρη. Νομίζεις ότι είσαι σε σχέση και λειτουργείς κατά αυτόν τον τρόπο. Το πας χαλαρά για να μην πιέσεις καταστάσεις και ξαφνικά μια μέρα πάει για τσιγάρα κι εξαφανίζεται. Μετά από 3 εβδομάδες λαμβάνεις μήνυμα στο κινητό σου "Μωρό μου σου έλειψα;". Δηλαδή τώρα τι; Το πάμε από εκεί που το αφήσαμε; Μην παίζεις με τα νεύρα μου λέμε!
Μη μου πεις ότι δεν έχεις ζήσει τίποτα από τα παραπάνω γιατί δε θα σε πιστέψω. Όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή κι από παραδείγματα δικά μου και γνωστών μου. Αν θες να πείσεις τον εαυτό σου ότι δε ζούμε σε μια παράνοια μπορείς να το κάνεις. Εγώ όμως είμαι πλέον σίγουρη ότι είμαστε όλοι τρελοί. Αν πιστέψω κάτι άλλο δε θα την παλέψω. Γιατί η τρέλα με τρέλα παλεύεται...!
Είναι εκτός ελέγχου η κατάσταση.Κάποια απο αυτά τα παραδείγματα τα έχω ζήσει η΄τα έχω ακούσει κι εγώ.Έχω φτάσει σε ένα συμπέρασμα.Η κακή..τακτική,συμπεριφόρα των αντρών προς τις γυναίκες(συνεχές "πέσιμο" και κυνήγι ταυτόχρονα με πορδομαγκιά και καγκουριά)εχει ανεβασει την αυτοπεποιθηση τους σε πολυ υψηλα επίπεδα("αρέσω,έχω όποιον θέλω,όποτε θέλω κουνώντας απλά το μικρό μου δαχτυλάκι και..πωπω τι άντρακλες με θέλουν").Τουπέ και αφ υψηλου υφάκι.Και μετά την πληρώνουμε όλοι όσοι αναζητούμε νορμά,αγνά,αυθεντικά συναισθήματα.Μια γυναίκα να είναι,να υπάρχει πλάι μου και να περνάμε ωραία.Στο τέλος εμείς τρώμε τα μούτρα μας και απογοητευόμαστε.Γιατί τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν γύρω μου με πρωταγωνίστριες γυναίκες..με έχουν κάνει να τσουβαλιάζω όλες τις γυναίκες,να τις υποτιμώ και η προσπάθεια να βρω και να χτίσω (ξανά) μια σχέση με μια κοπέλα που θα χει τα μυαλά μες στο κεφάλι της, να μου φαίνεται..τόσο μακρινό αποτέλεσμα,όσο ο τερματισμός μαραθωνίου.Καλύτερα να περνάμε καλά με τα φιλαράκια και αμα παίξει καμιά φάση κανά βράδυ μετά απο 2-3 ποτά..έχει καλως.Ως εκεί.Και η αιτία,το ξαναλέω,βρίσκεται σε εμάς τους άντρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω ζήσει τπτ από τα παραπάνω.. αλλά κάποια λίγο χειρότερα.. γι'αυτό τρομάζω... :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήκ ποιος δεν έχει βρεθεί απέναντι σε μια τέτοια τρελή κατάσταση? αντιμέτωπος με έναν αναποφάσιστο κ ανεύθυνο άνθρωπο? πιστεύω πως όλοι μας. δυστυχώς αυτό που πλέον έχω καταλάβει είναι ότι οι συνήθεις ύποπτοι δεν είναι μόνο οι άντρες, γιατί πλέον φοβάμαι (αν κ γυναίκα ναι, το λέω με πλήρη ειλικρίνεια!) ότι κ εμείς έχουμε ξεφύγει όσο δεν πάει... δυστυχώς όλοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να παίζουμε με τα συναισθήματα των άλλων, κ το χειρότερο δεν έχουμε μάθει να είμαστε υπεύθυνοι κ ειλικρινείς. δεν έχουμε καταλάβει ότι μια σχέση είναι ότι πιο όμορφο μπορούμε να δημιουργήσουμε, ότι πιο υγιές κ 'θεραπευτικό' για την εποχή που ζούμε. εγώ τρελαίνομαι όταν ακούω 'αχ, έχω τόση πίεση στη δουλειά, δεν έχω μυαλό για σχέσεις κ αγάπες'. μα φίλε μου, το γέλιο, η χαρά, οι όμορφες στιγμές, η συζήτηση, τα απλά πράγματα που θα κάνεις κ θα σου δώσει ο άνθρωπος σου, αυτά είναι που θα σε κάνουν να ξεχάσεις τα άσχημα της καθημερινότητας. αν δεν μπορούμε να το δούμε αυτό, τότε φοβάμαι ότι είμαστε όλοι καταδικασμένοι να χάνουμε τον χρόνο μας δεξιά κ αριστερά κ στο τέλος να γυρίζουμε στο άδειο μας σπίτι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ πως δεν είναι μόνο οι άντρες που τα κάνουν αυτά. Κι εμείς οι γυναίκες μερικές φορές είμαστε χειρότερες. Απλά σα γυναίκα μιλάω από την πλευρά μου. Και δυστυχώς στις μέρες μας το πιο δύσκολο είναι να κάνεις μια υγιή σχέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήisiada πρόσφατα με παράτησαν λόγω πίεσης στη δουλειά.. και όταν είπα τα παραπάνω που όμορφα έγραψες, μου είπε πως έχει αγαπηθεί και αγαπήσει σφόδρα και το έχει ζήσει όλο αυτό, οπότε προτιμά την εργασιακή επιτυχία... και όταν καταξιωθεί και καταφέρει όσα ήθελε, ΤΟΤΕ θα αφεθεί στον έρωτα και θα ζήσει ευτυχισμένη..
ΑπάντησηΔιαγραφήπερίμενα πχ όλο το σ/κ να βγούμε κι εκείνη σχολούσε 10 το βράδυ από τη δεύτερη δουλειά κι έβγαινε με τα παιδιά από το γραφείο.. τι να πεις... κάποιοι άνθρωποι είναι κενοί και τόσο αλαζόνες με τα θέματα της καρδιάς.. :/