Πόσο εύκολο είναι να παραμείνεις πιστός σε μια σχέση όταν γύρω σου κανείς δεν το κάνει και ζεις σε μια εποχή που οι σχέσεις και δη οι μονογαμικές, τείνουν να γίνουν είδος υπό εξαφάνιση;
Στις μέρες μας τα μονογαμικά όντα είναι τόσα λίγα όσο και οι Ιβηρικοί Λύγκες. Δεν ξέρω αν γίνεται από πρόθεση ή επειδή η πολυγαμία είναι το νέο φαινόμενο της σημερινής κοινωνίας, αλλά πλέον είναι τόσο δύσκολο να κάνεις σχέση και μάλιστα μονογαμική, που όταν κάποιος ακούει ζευγάρια να δηλώνουν και μάλιστα εμπράκτως ότι είναι μαζί, ανοίγει τα μάτια διάπλατα και το σαγόνι του πέφτει στο πάτωμα, σα να τους λέει: "ουάου! γίνονται ακόμα τέτοια;". Στη συνέχεια θα κοιτάξει με απορία (καλά μα γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;) για να αποδώσει στο τέλος την απόλυτη περιφρόνηση (α, το κακόμοιρο!).
Σε μια εποχή όπου τα όρια μεταξύ φιλίας και ερωτισμού δεν υφίστανται καν και που όλα γύρω μας φωνάζουν "Ποιος ο λόγος να μείνεις με ένα μόνο σύντροφο όταν μπορείς να έχεις όσους περισσότερους μπορείς;" το να θέλεις να παραμείνεις μονογαμικός, είναι σα να σε βάζουν να κοιτάζεις ένα συντριβάνι με λιωμένη σοκολάτα και να σου λένε να μην το αγγίξεις.
Το να θέλεις να παραμείνεις μονογαμικός είναι σα να προσπαθείς να γίνεις η εξαιρέση στον κανόνα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το να παραμείνεις μονογαμικός και σταθερός σε μια σχέση, θέλει κόπο και συνεχή προσπάθεια πράγματα αδιανόητα για την εποχή που ζούμε. Είναι πολύ εύκολο να αλλάζεις συντρόφους με τη συχνότητα που αλλάζεις εσώρουχο, πόσο εύκολο όμως είναι να προσπαθείς καθημερινά να διατηρήσεις μια σχέση; Καθόλου, ιδαίτερα όταν είναι κόντρα στο ρεύμα της εποχής και συναινεί με τη φυσική τάση του ανθρώπου να διαλέγει το εύκολο.
Παρόλα αυτά, εγώ πιστεύω στη μονογαμία. Σου προσφέρει μια σταθερά στη ζωή σου που τα πολυγαμικά όντα δε θα βρουν ποτέ. Και ναι, μπορείς να επιβιώσεις σε μια κοινωνία πολυγαμική, αρκεί να το θελήσεις. Κι εκεί που οι άλλοι θα υποπέφτουν συνέχεια στους πειρασμούς, εσύ θα τους κοιτάς, θα τους αναγνωρίζεις και περήφανος θα αποχωρείς. Γιατί εσύ θα είσαι ο άξονας γύρω από τον οποίο θα κινούνται οι κανόνες.
Στις μέρες μας τα μονογαμικά όντα είναι τόσα λίγα όσο και οι Ιβηρικοί Λύγκες. Δεν ξέρω αν γίνεται από πρόθεση ή επειδή η πολυγαμία είναι το νέο φαινόμενο της σημερινής κοινωνίας, αλλά πλέον είναι τόσο δύσκολο να κάνεις σχέση και μάλιστα μονογαμική, που όταν κάποιος ακούει ζευγάρια να δηλώνουν και μάλιστα εμπράκτως ότι είναι μαζί, ανοίγει τα μάτια διάπλατα και το σαγόνι του πέφτει στο πάτωμα, σα να τους λέει: "ουάου! γίνονται ακόμα τέτοια;". Στη συνέχεια θα κοιτάξει με απορία (καλά μα γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;) για να αποδώσει στο τέλος την απόλυτη περιφρόνηση (α, το κακόμοιρο!).
Σε μια εποχή όπου τα όρια μεταξύ φιλίας και ερωτισμού δεν υφίστανται καν και που όλα γύρω μας φωνάζουν "Ποιος ο λόγος να μείνεις με ένα μόνο σύντροφο όταν μπορείς να έχεις όσους περισσότερους μπορείς;" το να θέλεις να παραμείνεις μονογαμικός, είναι σα να σε βάζουν να κοιτάζεις ένα συντριβάνι με λιωμένη σοκολάτα και να σου λένε να μην το αγγίξεις.
Το να θέλεις να παραμείνεις μονογαμικός είναι σα να προσπαθείς να γίνεις η εξαιρέση στον κανόνα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το να παραμείνεις μονογαμικός και σταθερός σε μια σχέση, θέλει κόπο και συνεχή προσπάθεια πράγματα αδιανόητα για την εποχή που ζούμε. Είναι πολύ εύκολο να αλλάζεις συντρόφους με τη συχνότητα που αλλάζεις εσώρουχο, πόσο εύκολο όμως είναι να προσπαθείς καθημερινά να διατηρήσεις μια σχέση; Καθόλου, ιδαίτερα όταν είναι κόντρα στο ρεύμα της εποχής και συναινεί με τη φυσική τάση του ανθρώπου να διαλέγει το εύκολο.
Παρόλα αυτά, εγώ πιστεύω στη μονογαμία. Σου προσφέρει μια σταθερά στη ζωή σου που τα πολυγαμικά όντα δε θα βρουν ποτέ. Και ναι, μπορείς να επιβιώσεις σε μια κοινωνία πολυγαμική, αρκεί να το θελήσεις. Κι εκεί που οι άλλοι θα υποπέφτουν συνέχεια στους πειρασμούς, εσύ θα τους κοιτάς, θα τους αναγνωρίζεις και περήφανος θα αποχωρείς. Γιατί εσύ θα είσαι ο άξονας γύρω από τον οποίο θα κινούνται οι κανόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου