Όσα ξέρεις για τους άντρες και φοβάσαι να παραδεχτείς…

Έλα τώρα, μην κάνεις την Κινέζα. Όλα τα παρακάτω είναι κοινά μυστικά. Ρίξε μια ματιά και στο τέλος θα συμφωνήσεις μαζί μου.

1. Ο έμπειρος εραστής
Κάθε άντρας θεωρεί τον εαυτό του έμπειρο και δάσκαλο στο κρεβάτι. Ξέρει τι να κάνει και πως να σε ικανοποιήσει. Μην πιάσεις λοιπόν ποτέ τέτοια κουβέντα μαζί του, αν θες να είσαι και αύριο η αγαπημένη του. Όσες καλύτερες εμπειρίες και να έχεις. Αν δεν είναι τόσο καλός όσο θα ήθελες, το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία. Αλλιώς μην τον αμφισβητήσεις λεπτό.

2. Στη ζώνη της περιόδου
Ναι, το γνωρίζουν όλοι ότι περνάς δύσκολες μέρες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούν να το καταλάβουν κιόλας. Το δέχονται, αλλά τους πέφτει βαρύ το να ανεχτούν τη γκρίνια και τα νεύρα σου εκείνες τις ημέρες. Εν ανάγκη κάτσε σπίτι σου. Οι ορμόνες σου είναι δικαιολογία, αλλά όχι για όλα.

3. Πάντα παρατηρούν τι φοράς
Ναι, όσο κι αν δεν το δείχνουν, παρατηρούν σε κάθε περίπτωση τι φοράς. Δε μπορούν να μυρίσουν να νύχια τους για το αν είναι καινούριο, αλλά αν τους αρέσει θα το καταλάβεις. Όπως θα πρέπει να καταλάβεις ότι δεν πας ποτέ στο γήπεδο με 12ποντα. Εντάξει τώρα;

4. Ζαλισμένη από το ποτό
Σε όλους αρέσει η θέα μια γυναίκας ζαλισμένης από το ποτό με χαλαρές τις άμυνές της. Σε κανέναν όμως δεν αρέσει η γυναικεία έκδοση του Ορέστη Μακρή. Ε, πως να το κάνουμε… Δεν είναι sexy. Αυτό δε σημαίνει ότι θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι παραγγέλνεις σόδα. Είπαμε, όλα με μέτρο.

5. Βρες τη χρυσή τομή στο make up
Ο Calvin Klein κάποτε είχε πει: Είναι ωραίο το φυσικό make up, αλλά απαιτεί περισσότερο χρόνο. Αφιέρωσε κι εσύ λίγο χρόνο παραπάνω για να δείχνεις φυσική κι όχι για να παστωθείς με τρία κιλά make up και 15 χρώματα σκιάς. Όλοι θέλουν μια λαμπερή και περιποιημένη γυναίκα δίπλα τους, αλλά κανείς έναν καρνάβαλο. Κατάλαβες;

6. One night stand δε σημαίνει αγκαλίτσες
Γιατί να θες να κοιμηθεί δίπλα σου κάποιος που γνώρισες σε μια στιγμή ξεφαντώματος και μετά από αρκετό ποτό για να σε δει το πρωί σε κακά χάλια, προσπαθώντας να συνέλθεις από το hangover; Δε θέλεις. Τότε εκείνοι γιατί; Κανείς δε θέλει να κοιμηθεί αγκαλιά με έναν άγνωστο που απλά έκανε μαζί του sex. Οπότε τώρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις μετά από μια τέτοια νύχτα. Ναι, ακριβώς αυτό. Βάζεις τα ρούχα σου και φεύγεις ή του δίνεις τα ρούχα του να φύγει. Και δε ζητάμε τηλέφωνο!

7. Ντους στη ντουζιέρα. Μπα!
Υπερεκτιμημένο. Πόσο μπορεί να απολαύσει το sex κάποιος που πρέπει να διατηρήσει ισορροπία για να μη γλιστρήσει μέσα στα νερά και σας πέσει η κουρτίνα στο κεφάλι; Όχι και πολύ, είναι η αλήθεια. Αρκεστείτε λοιπόν σε χάδια. Θα περάσετε και οι δύο πολύ καλύτερα. 

8. Φοβία δέσμευσης
Έλα, τι μας λες; Καινούριο αυτό και δεν το ξέραμε. Ποιον κοροϊδεύεις; Το ξέρεις πως οι άντρες φοβούνται τη δέσμευση, δεν είναι κάτι που ακούς για πρώτη φορά. Σταμάτα λοιπόν να ζητάς αποδείξεις από το πρώτο δίμηνο και προς Θεού, σταμάτα να το παίζεις κορίτσι για σπίτι. Έχει που έχει τη δυσκολία να διαλέξει την ιδανική, έχει κι αυτή την εκ γενετής φοβία, σταμάτα να τον πιέζεις γιατί θα στην κάνει μια ώρα αρχύτερα.

O έρωτας στα χρόνια της πολυγαμίας...

Πόσο εύκολο είναι να παραμείνεις πιστός σε μια σχέση όταν γύρω σου κανείς δεν το κάνει και ζεις σε μια εποχή που οι σχέσεις και δη οι μονογαμικές, τείνουν να γίνουν είδος υπό εξαφάνιση;

Στις μέρες μας τα μονογαμικά όντα είναι τόσα λίγα όσο και οι Ιβηρικοί Λύγκες. Δεν ξέρω αν γίνεται από πρόθεση ή επειδή η πολυγαμία είναι το νέο φαινόμενο της σημερινής κοινωνίας, αλλά πλέον είναι τόσο δύσκολο να κάνεις σχέση και μάλιστα μονογαμική, που όταν κάποιος ακούει ζευγάρια να δηλώνουν και μάλιστα εμπράκτως ότι είναι μαζί, ανοίγει τα μάτια διάπλατα και το σαγόνι του πέφτει στο πάτωμα, σα να τους λέει: "ουάου! γίνονται ακόμα τέτοια;". Στη συνέχεια θα κοιτάξει με απορία (καλά μα γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;) για να αποδώσει στο τέλος την απόλυτη περιφρόνηση (α, το κακόμοιρο!).


Σε μια εποχή όπου τα όρια μεταξύ φιλίας και ερωτισμού δεν υφίστανται καν και που όλα γύρω μας φωνάζουν "Ποιος ο λόγος να μείνεις με ένα μόνο σύντροφο όταν μπορείς να έχεις όσους περισσότερους μπορείς;" το να θέλεις να παραμείνεις μονογαμικός, είναι σα να σε βάζουν να κοιτάζεις ένα συντριβάνι με λιωμένη σοκολάτα και να σου λένε να μην το αγγίξεις. 


Το να θέλεις να παραμείνεις μονογαμικός είναι σα να προσπαθείς να γίνεις η εξαιρέση στον κανόνα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το να παραμείνεις μονογαμικός και σταθερός σε μια σχέση, θέλει κόπο και συνεχή προσπάθεια πράγματα αδιανόητα για την εποχή που ζούμε. Είναι πολύ εύκολο να αλλάζεις συντρόφους με τη συχνότητα που αλλάζεις εσώρουχο, πόσο εύκολο όμως είναι να προσπαθείς καθημερινά να διατηρήσεις μια σχέση; Καθόλου, ιδαίτερα όταν είναι κόντρα στο ρεύμα της εποχής και συναινεί με τη φυσική τάση του ανθρώπου να διαλέγει το εύκολο. 


Παρόλα αυτά, εγώ πιστεύω στη μονογαμία. Σου προσφέρει μια σταθερά στη ζωή σου που τα πολυγαμικά όντα δε θα βρουν ποτέ. Και ναι, μπορείς να επιβιώσεις σε μια κοινωνία πολυγαμική, αρκεί να το θελήσεις. Κι εκεί που οι άλλοι θα υποπέφτουν συνέχεια στους πειρασμούς, εσύ θα τους κοιτάς, θα τους αναγνωρίζεις και περήφανος θα αποχωρείς. Γιατί εσύ θα είσαι ο άξονας γύρω από τον οποίο θα κινούνται οι κανόνες. 

I don't ever wanna grow up...

I can go until I blow up and I can drink until I throw up and I don’t ever wanna grow up...


Δεν ήμουν πάντα έτσι όμως όσο περνάνε τα χρόνια γίνομαι χειρότερη -όπως θα έλεγε και η κολλητή μου- αλλά συνειδητοποιημένα χειρότερη. Βασικά χειρότερη για τα δεδομένα του κοινού θνητού. Εγώ απλά αρνούμαι να μεγαλώσω και να ρουτινιάσω τη ζωή μου. Ούτε η κρίση, ούτε η μιζέρια, ούτε ο φόβος μπορούν να με συμμαζέψουν και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.


Ζω στον κόσμο μου, στο δικό μου μοναδικό κόσμο. Και μου αρέσει εκεί γιατί εγώ είμαι αυτή που τον έχω δημιουργήσει. Κανένας και τίποτα δε χωράνε σε αυτόν, εκτός αν εγώ έχω επιλέξει να τον βάλω. Και είναι το καλύτερο μέρος απ' όλα γιατί περνάω καλά. Βγαίνω, πίνω, διασκεδάζω, ταξιδεύω, τρώω τα λιγοστά ή πολλές φορές και περισσότερα χρήματά μου σε ό,τι μου δίνει χαρά. Ακόμα και τώρα που το αύριο είναι αβέβαιο, αν βρω τα παπούτσια των ονείρων μου θα δώσω ό,τι έχω και δεν έχω για να τα αποκτήσω. Όποιο κι αν είναι το κόστος. 


Ξέρω ότι είμαι τυχερή. Κάνω τη δουλειά των ονείρων μου με τους όρους που θέλω εγώ. Κάθε που μπαίνει η άνοιξη μαζεύω τα πράγματά μου και μετακομίζω στο πιο όμορφο νησί του κόσμου κι όταν έρχεται η ώρα να επιστρέψω στην πόλη και τη ρουτίνα της, αν δω τα σκούρα γεμίζω και πάλι τη βαλίτσα μου και φεύγω για όποιο μέρος μου καρφωθεί στο κεφάλι. 


Ανεξαρτήτως εποχής βγαίνω, πίνω συνέχεια και χορεύω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ. Σιχαίνομαι τη μιζέρια κι ό,τι μπορεί να με προβληματίσει. Δεν είναι ότι αποφεύγω τις ευθύνες. Τον περισσότερο καιρό κάνω δύο δουλειές και τρέχω σαν τρελή για να προλάβω κι αυτό γιατί θέλω να μπορώ να κάνω ό,τι μου αρέσει. Κι εμένα μου αρέσει να περνάω καλά. Και η δουλειά είναι το μέσο για να κερδίσω χρήματα που μέσω αυτών μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Και μπορεί τα χρήματα να μη φέρνουν την ευτυχία, μπορούν όμως να αγοράσουν πολλά πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο.



Πολλοί μπορεί να αναρωτιούνται πως με όσα συμβαίνουν γύρω μου εγώ βρίσκω τη διάθεση για καλοπέραση. Όμως αυτή την κατάσταση ούτε την επέλεξα και ούτε την ασπάζομαι. Πατάω στα πόδια μου, είμαι ανεξάρτητη, δεν έχω υποχρεώσεις που να βαραίνουν τις πλάτες μου και αρνούμαι πεισματικά να γίνω ένα με όλους τους ξενέρωτους που όλο βρίζουν και δεν κάνουν τίποτα να καλυτερεύσουν τη ζωή τους, πιπιλώντας την καραμέλα της όλης κατάστασης. 


Και ναι, το ξέρω κοντεύω τα 30. Το σωστό -για τους πολλούς και όχι για μένα- θα ήταν να σκέφτομαι οικογένεια και παιδάκια και όχι πάρτυ και ατελείωτα hangovers. Αλλά αν θέλετε να αναμασήσω κι εγώ την καραμέλα της κρίσης, μπορώ. Κανείς δε μπορεί να μου εγγυηθεί ότι μπορώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου όπως εγώ θέλω αν η κατάσταση γίνει χειρότερη. Προτιμώ λοιπόν να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τον εαυτό μου και να ελπίζω σε έναν έρωτα που θα με τυφλώσει και θα με κάνει να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Κι αν κάποια στιγμή έρθει η στιγμή να παντρευτώ θα το κάνω για το νυφικό για το πάρτυ... Άντε και για ένα παιδί. 

Dear Santa...

Αγαπημένε μου  Άγιε Βασίλη


"Δώσε μου μιά Ιδέα να με συνεπάρει, ένα Όνειρο να με απογειώσει, έναν Έρωτα να με φλογίσει κι εγώ θα κινήσω τη Γη..."


Το ξέρω πως μεγάλωσα για να σου γράφω γράμματα, αλλά σα μεγάλο παιδί που είμαι κι εγώ, ζηλεύω όταν βλέπω τα άλλα παιδάκια να παίρνουν αυτό που θέλουν. Γι' αυτό αποφάσισα να σου γράψω φέτος κι ελπίζω να με πάρεις στα σοβαρά. Κανονικά βέβαια, θα έπρεπε να απαιτώ έτσι που με έχεις φτυσμένη τόσα χρόνια, αλλά θα σε πάρω με το καλό μήπως και...


Τη χρονιά αυτή σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ καλό παιδί. Εντάξει, δεν ήμουν το καλύτερο, αλλά έκανα φιλότιμες προσπάθειες. Μερικές φορές φορές τα κατάφερα, άλλες πάλι όχι, όμως ομολογώ πως δεν έκανα τίποτα επίτηδες... Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Βλέπεις, άνθρωπος είμαι κι εγώ κι έχω αδυναμίες. Μία από αυτές είναι ότι καμιά φορά βλάπτω λίγο παρά πάνω τον εαυτό μου. Σου υπόσχομαι παρόλα αυτά τη νέα χρονιά να με προσέχω περισσότερο.


Θα έπρεπε να ξέρεις όμως, πως οι καλές πράξεις είναι πολύ δύσκολες στις μέρες μας, ειδικά όταν τα άλλα παιδάκια έχουν δικά τους παιχνίδια ενώ εσύ όχι. Βασικά όχι, εσύ. Εγώ και πολλά άλλα παιδάκια. Το ξέρω πως δεν πρέπει να παίζουμε με παιχνίδια που δεν είναι δικά μας, πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Κι εγώ φέτος έπαιξα με ξένα με παιχνίδια, το παραδέχομαι. Είχα άγνοια όμως και καθόλου κακή πρόθεση, και επιπλέον δεν είχα δικό μου. Έχω να σου πως όμως, πως πρώτον τα ξένα παιχνίδια έχουν κι αυτά τη δική τους βούληση και τα τελευταία χρόνια, αυτά είναι που προτιμούν να ξεπορτίζουν, ενώ αυτά που δεν έχουν καν ιδιοκτήτη κοιμούνται.


Αυτό φυσικά δε μου δίνει άφεση αμαρτιών, αλλά θα ήθελα να το πάρεις σαν ελαφρυντικό μαζί με την ειλικρινή μεταμέλειά μου. Υπόσχομαι τη νέα χρονιά να μην ξανακουμπήσω παιχνίδι που δεν είναι δικό μου, αλλά φρόντισε σε παρακαλώ να μου στείλεις κι εμένα ένα κατάδικό μου. Παιδί είμαι κι εγώ όπως σου είπα και θέλω να παίζω... Και στην τελική τι ζητάω; Ένα παιχνίδι ζητάω, έτσι, επειδή το αξίζω...


Η Ειρηλένα μου είπε να σου μιλήσω γλυκά για να μας ακούσεις φέτος, όμως κι εκείνη ξέρει πως το γλυκό δε μου πάει τις περισσότερες φορές. Γι' αυτό θα μιλήσω ευθαρσώς, ακόμα και με κίνδυνο να σε αποπάρω και να με ξεχάσεις για ακόμα μία χρονιά. Αλλά μεταξύ μας τώρα... Τι είχαμε, τι χάσαμε; 


Δεν δεν είναι δίκαιο να ξέρεις αυτό που κάνεις. Δίνεις παραπάνω παιχνίδια σε κάποιους που δεν τα εκτιμούν και σε κάποιους που απλά θέλουν ένα μόνο δικό τους και θα το προσέχουν σαν τα μάτια τους, δε δίνεις κανένα. Επίσης, δεν ξέρω τι κάνεις, αλλά υποπτεύομαι ότι ψεκάζεις τα ελεύθερα παιχνίδια και δεν κάνουν βήμα να βρουν τον ιδιοκτήτη τους, ενώ αυτά που ανήκουν κάπου, όλο ελεύθερα τριγυρίζουν και βρίσκουν δύο, τρία και πολλές φορές περισσότερα παιδάκια που δεν έχουν παιχνίδι να παίζουν για να ασχολούνται μαζί τους. 


Ξέρω, πως μέρες που είναι θα έπρεπε να λέω μόνο καλά λόγια και να σκέφτομαι πως θα γίνω καλύτερη, αντί να σου τα χώνω. Δηλώνω όμως υπεύθυνα ότι όλα τα παραπάνω θα τα τηρήσω. Δε θα παίζω με ξένα παιχνίδια, θα κάνω όσες περισσότερες καλές πράξεις μπορώ και θα γίνω όσο καλύτερος άνθρωπος γίνεται. Κι εσύ όμως μη με ξεχάσεις και φέτος. Δε ζητάω πολλά. Εκτός από επιτυχία στη δουλειά μου κι ένα MacBook Pro ολοκαίνουριο -είναι επειδή μου χρειάζεται- θέλω κι ένα παιχνιδάκι. Δε θα σε κουράσω με standard, αν και θα μπορούσα να σου αραδιάσω ένα σωρό από αυτά. Νομίζω όμως ότι τόσα χρόνια πια που μεγαλώνω δίπλα σου, ξέρεις ακριβώς τι θέλω. 


Τέλος, θέλω να σε ευχαριστήσω που με άκουσες κι αν φέτος αποφασίσεις να φανείς γενναιόδωρος μαζί μου και μου στείλεις το παιχνίδι μου, βάλε σε παρακαλώ πολύ για καλό και για κακό και μια κάρτα αλλαγής. Απλά για την περίπτωση που βγει προβληματικό, δε θέλω να σε υποτιμήσω... Άγιος είσαι κι εσύ, πόσα να κάνεις; Ή μήπως δε δέχεσαι αλλαγές; 


Εντάξει, σταματάω. Μόνο καλά λόγια και καλές πράξεις από εδώ και πέρα. Και που σαι Άγιε... Αν μπορείς να κάνεις κάτι για την κρίση στην Ελλάδα, σε παρακαλώ στείλε μόνο χρήματα στον κόσμο που τα χρειάζεται και όχι στο κράτος. Αυτοί πάλι σκατά θα τα κάνουν...

Love actually...

Αν η αγάπη είναι παντού γύρω μας τότε εγώ γιατί επιμένω να μην τη βρίσκω;


Από πάντα αγαπούσα τα Χριστούγεννα γιατί ήταν γιορτή χαράς. Η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν η αγαπημένη μου γιατί ως χαϊδεμένη, έπαιρνα δωράκια από όλους. Είχα πάντα τρελή χαρά να ανοίγω πακετάκια που προορίζονταν μόνο για μένα. Κι αργότερα όμως, η συγκεκριμένη μέρα ή μάλλον νύχτα, ήταν η αγαπημένη μου για να βγω και να διασκεδάσω. Μάλλον επειδή οι γονείς μου ήταν πιο ελαστικοί λόγω των ημερών κι εγώ κάθε χρόνο το εκμεταλλευόμουν όλο και περισσότερο.
Τα τελευταία χρόνια όμως, τα Χριστούγεννα με μελαγχολούν. Με πιάνει μια γκρίνια, μια θλίψη και μια κατάθλιψη μη σου πω, που δεν την παλεύω. Μάλλον θα φταίνε όλες αυτές οι γλυκανάλατες ταινίες που βγαίνουν κάθε χρόνο -κι εγώ φυσικά τις βλέπω όλες, μαζί με τις κλασικές που έχω στη συλλογή μου- για να μας πείσουν πως τις μέρες αυτές όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Σε αυτές τις ταινίες ο φτωχός βρίσκει τη θαλπωρή και το σπιτικό που του λείπει, ο γκρινιάρης καταλαβαίνει πως πρέπει να χαμογελάει, αυτός που δεν έχει οικογένεια βρίσκει κάποιους να τον νοιάζονται, αυτός που θέλει να ερωτευτεί επιτέλους βρίσκει τον έρωτα της ζωής του κι όλοι μαζί ζουν happily ever after. Αυτό συμβαίνει όμως μόνο στις ταινίες γιατί ο δικός μου χριστουγεννιάτικος έρωτας 29 χρόνια χάνεται στο δρόμο.

Φέτος η μελαγχολία μου ξεκίνησε λίγο πριν μπει ο μήνας των Χριστουγέννων. Αποφάσισα να επενδύσω σε ένα καινούριο δέντρο για να μπω σε χριστουγεννιάτικο mood από νωρίς. Τρομάρα μου! Δε λέω, χάρηκα πολύ με το δημιούργημά μου, αφού το στόλισα και στα χρώματά μου, και μόλις άναψα και τα λαμπάκια έμεινα να το θαυμάζω για λίγο. Αμέσως μετά ο μαζοχισμός μου χτύπησε την πόρτα. "Μμμμ... Μήπως να βάλω κι ένα Love Actually να παίζει για να το νιώσω λίγο περισσότερο;" σκέφτηκα... Και η σκέψη έγινε πράξη. 
Ειλικρινά, αυτή την ταινία τη λατρεύω, αλλά από την πολλή λατρεία κοντεύω να την μισήσω. Από το 2006 που την ανακάλυψα- το 2003 προβλήθηκε για πρώτη φορά- τη βλέπω κάθε χρόνο και κάθε φορά καταλήγω να κλαίω με μαύρο δάκρυ, μάλλον φταίει ο μαζοχισμός που λέγαμε παραπάνω. 
Την πρώτη φορά που την είδα ήμουν μεν φρεσκοχωρισμένη, αλλά χαρούμενη γι' αυτό. Από εκείνη τη στιγμή όμως φυτεύτηκε στο μυαλό μου ο σπόρος του παραμυθιού. Τι ωραία που θα ήταν να ερωτευόμουν λίγο πριν τα Χριστούγεννα και να ζούσα τις πιο ρομαντικές γιορτές της ζωής μου... Λαμπάκια παντού, στολισμένα δέντρα, φιλιά κάτω από το γκι, γιορτινή διάθεση και αγάπη, πολλή αγάπη... Σκατά!

Και η χρονιά πέρασε, εγώ ερωτεύτηκα δυο μήνες μόλις πριν τα Χριστούγεννα. "Ωραία..." σκέφτηκα "αυτά τα Χριστούγεννα δε θα είναι σαν και τ' άλλα, το χουμε!". Και η αλήθεια είναι ότι την πρώτη χρονιά το 'χαμε. Πολλά φιλιά, ρομαντικές εξορμίσεις, ξενύχτια με φίλους και πιώματα μέχρι το πρωί, και sex. Πολύ sex. Παντού και συνέχεια. Η δεύτερη χρονιά όμως δεν ήταν ίδια. Αντί να φιλιόμαστε κάτω από το γκι, τσακωνόμασταν γιατί ο ένας νύσταζε κι άλλος -εγώ δηλαδή- ήθελε να βγει έξω. Βλέπεις για μένα η παραμονή των Χριστουγέννων σήμαινε και έξοδο. Τελικά, αφού μου έκανε το χατήρι να βγούμε, στο τέλος μου το έβγαλε ξινό γιατί εγώ και η παρέα μου βγαίνουμε λες και δεν έχουμε ξαναβγεί και είμαι απαράδεκτη επειδή ήπια ένα ποτηράκι παραπάνω. Και τελικά, αντί να κοιλώμαστε στα σεντόνια, καταλήξαμε να πλακωνόμαστε στο Γκάζι. Ένα μήνα μετά χωρίσαμε.
Κι αυτό είναι το πρόβλημα με τις ταινίες. Πάντα μας δείχνουν τι γίνεται και μετά στο μέλλον μας αφήνουν την υπόνοια ότι όλοι ζουν καλά κι εμείς καλύτερα. Αυτό το καλύτερα το δικό μας όμως που είναι; Γιατί αν υποπτευτώ ότι αυτά θα είναι τα τρίτα Χριστούγεννα χωρίς ρομάντζο, έστω και για 15 μέρες, θα κάνω μήνυση στο Hollywood και σε όσους γράφουν σενάρια για χριστουγεννιάτικες ταινίες. Δεν γίνεται 15 άτομα στο "Love actually" να βρίσκουν τον έρωτα λίγο πριν τα Χριστούγεννα και οι γιορτές τους να γίνονται χρωματιστές κι εγώ που είμαι ένα άτομο να μη μπορώ να ζήσω λίγο ρομάντζο εορταστικό. Ε, δεν το δέχομαι! Τι πρέπει να κάνω δηλαδή για να βρεθεί αυτός ο κάποιος; Να γράψω γράμμα στον Άγιο Βασίλη μήπως και μου τον στείλει πακέτο με κορδέλα; Να το κάνω κι αυτό, αλλά αν ξαναπέσω σε κατάθλιψη και φέτος δε θα το αντέξω... 
Τελικά, οι ρομαντικές ταινίες με χαλάνε. Δεν είμαι έτσι εγώ υπό νορμάλ συνθήκες. Και τα Χριστούγεννα με χαλάνε. Με κάνουν ρομαντική. Άντε, να τελειώνουμε με τις χειμωνιάτικες γιορτές να αρχίσουμε σιγά σιγά τις ευχές για "Καλό Καλοκαίρι". Μόνο έτσι θα πάρουμε τα πάνω μας.