Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Σ’ αγαπάω… αλλά…

Είναι μερικές φορές που αυτό το γαμημένο το “αλλά” σου κάθεται στο λαιμό. Και πώς να μη σου κάθεται δηλαδή, όταν για κάτι καλό που είναι να εισπράξεις υπάρχει ένα αλλά που αναιρεί όλη την προηγούμενη πρόταση που σε έστειλε στα ουράνια.
Σ’ αγαπάω σου λέει, σε λατρεύω, σε  θέλω πολύ, αλλά… Τι αλλά? Αν είναι να με αγαπάς με αλλά, μη μ’ αγαπάς καθόλου. Εγώ την αγάπη την ξέρω χωρίς αλλά. Όταν αγαπάς, όλα τα αλλά του κόσμου δε μπορούν να σε εμποδίσουν να είσαι με αυτόν που λες ότι αγαπάς. Η αγάπη είναι αίσθημα ανάγκης να είσαι με αυτόν που αγαπάς, να τον βλέπεις καθημερινά, να αποζητάς την παρουσία του, να σου λείπει όταν δεν είναι δίπλα σου, να θες να κοιμάσαι και να ξυπνάς μαζί του, να μοιράζεσαι τα πάντα μαζί του, να θες να κάνεις πράγματα μαζί του, να κάνεις σχέδια μαζί του. Που είναι το αλλά?
Στην αγάπη δεν υπάρχει αλλά!  Ή αγαπάς κάποιον ή δεν τον αγαπάς… Ή θες να είσαι μαζί του ή δε θες… Ή τον γουστάρεις ή δεν τον γουστάρεις… Τα αλλά είναι υπεκφυγές για να εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις. Αν στην αγάπη σου υπάρχουν αλλά, τότε μάλλον δεν ξέρεις να αγαπάς. Και ξέχνα τους μελοδραματισμούς του στυλ “Σ’ αγαπάω πάρα  πολύ, αλλά…”. ‘Όταν κι αν αποφασίσεις να αγαπάς χωρίς αλλά, έλα να  το δείξεις και να το αποδείξεις. Όσο υπάρχει το αλλά, δεν υπάρχει αγάπη, ή τουλάχιστον αγάπη που να θέλει κάποιος να εισπράξει. Και εμμένω σε όλα τα παραπάνω χωρίς κανένα ΑΛΛΑ!!!

1 σχόλιο: