Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Κρύο... Καιρός για δύο;


Ο Οκτώβρης μοιάζει με το Μάιο. Εντάξει ίσως ο φετινός να μην έχει ψύχρα και βροχές ως συνήθως, αλλά όπου να ναι θα έρθουν κι αυτές. Απλά το Μάιο ψάχνεις να βγάλεις από πάνω σου ό,τι σε πιέζει, είτε αυτό είναι ρούχο είτε είναι σχέση, ενώ τον Οκτώβρη αρχίζεις να ψάχνεις τη ζακέτα σου και μια αγκαλιά για τα κρύα βράδια που θα έρθουν. Κάνω κάπου λάθος;

Με το που πιάσει λίγο κρύο κι αρχίσουν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες κι ακόμα χειρότερα αν είναι και Κυριακή, αμέσως να σε πιάσει κατάθλιψη. Και τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι είναι άδικο να είσαι μόνη αφού είσαι έτοιμη να δώσεις τα πάντα σε μια σχέση. Είσαι όμως; Ή μήπως λες ότι είσαι, έχοντας χτίσει ένα ιδανικό σενάριο στο μυαλό σου στηριζόμενη στο εγώ σου; 

Αν και πάλι βιάζεσαι να απαντήσεις όχι, άσε με να σου αναλύσω λίγο το σκεπτικό σου."Είμαι κορίτσι για σχέση" λες και το υποστηρίζεις. Μήπως όμως η σχέση που έχεις στο μυαλό σου είναι απλά φανταστική; Σκέφτεσαι εσένα κι εκείνον αγκαλιά, να περνάτε ώρες μαζί, ρομαντικά δείπνα, ταξίδια σε εξωτικά μέρη, να σε φροντίζει, να σε προσέχει και να σε αγαπάει. Βρες το λάθος. Που είναι το εμείς; 

Μήπως σε αυτή τη σχέση είσαι μόνο εσύ και οι δικές σου ανάγκες; Ο άντρας που έχεις στο μυαλό σου είναι ονειρικός και όχι πραγματικός. Μπορεί εσύ να θέλεις να σου ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου κι εκείνος που θα βρεθεί δίπλα σου να μην οδηγεί καν. Και μπορεί να είναι ο δικός σου φανταστικός κόσμος αυτός και να είναι τέλειος, όσο όμως ψάχνεις κάποιον να τον στριμώξεις σε αυτόν, τόσο εκείνος θα φεύγει μακριά σου φοβούμενος μη σου ραγίσει το γυάλινο σκηνικό που έχεις φτιάξει. Σε μια σχέση χτίζουν και οι δύο αλλιώς θα κάναμε σχέση με τον εαυτό μας. 

Κι από την άλλη, όταν θέλεις κάτι πολύ, αρχίζουν και σε κατακλύζουν ερωτηματικά: Γιατί καμία σχέση μου μέχρι τώρα δε λειτούργησε; Πότε θα βρεις τον άντρα που θα μπορέσεις μαζί του να αράξεις; Αυτόν που θα αισθάνεσαι καλά μαζί του; Όλα αυτά λοιπόν κάνουν μπαμ στους άντρες που γνωρίζεις. Η απόγνωση φαίνεται στο μάτι σου και πλημμυρίζει το χώρο γιατί πολύ απλά σταματάς να είσαι ο εαυτός και μετατρέπεσαι σε μια γκόμενα που ψάχνεται συνεχώς. Κι όταν λένε ότι τα καλύτερα έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις, κάτι ξέρουν. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να χαλαρώσεις;

Και είναι κι εκείνο το αγόρι που τρελαίνεται όταν σε βλέπει. Χαμογελάει μόλις αντιληφθεί την παρουσία σου στο χώρο κι εσύ δεν το βλέπεις γιατί έχεις κολλήσει με εκείνον τον τύπο που ό,τι και να κάνεις σε έχει φτυσμένη. Πως λοιπόν θα έρθει κάτι καινούριο αν δεν ανοίξεις τα μάτια σου κοιτώντας μπροστά;

Ξέρω από μέσα σου τώρα θα λες τι μας λέει η τύπισσα που έχει να κάνει σχέση μισό αιώνα. Ίσως γι' αυτό να ξέρω κάτι παραπάνω. Τι νομίζεις ότι εγώ δεν κάνω τα ίδια; Απλά το φιλοσόφησα το θέμα και καταστάλαξα πως τελικά δεν είναι και τόσο άσχημο να κάθεσαι μόνη διαβάζοντας ένα βιβλίο ακούγοντας έξω τη βροχή να πέφτει. Κι ας είναι και Κυριακή. Όταν θα είμαι έτοιμη αυτός που περιμένω θα έρθει και δε θα έχει σημασία αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, άνοιξη η φθινόπωρο. Θα έρθει και θα με κάνει να ξεχάσω το όνομά μου και δε συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου