Η πρώτη δεκαετία των -άντα είναι σοκαριστική. Το τρέμουλο σε πιάνει λίγο καιρό πριν. Τότε αρχίζουν οι φοβίες και οι ανασφάλειες για το που βρίσκομαι, που πάω, πως θα είναι η ζωή μου σε δέκα χρόνια. Κι εκεί κάπου έρχεται και η απογοήτευση για ό,τι δεν κατόρθωσες να κάνεις. Όμως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Αυτό τουλάχιστον μου λέει ο απολογισμός μου.
- Πάντα ήθελα να ταξιδέψω και η αλήθεια είναι πως κάτι έχω κάνει πάνω σ' αυτό. Έχω γυρίσει τη μισή Ελλάδα, έχει φτάσει η χάρη μου στην Αμερική, έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη. Και μπορεί να μην έχω κάνει όσα ταξίδια θα ήθελα και να πρέπει να επισκεφτώ τρεις ηπείρους ακόμα για να πω ότι έκλεισα με αυτό το θέμα, αλλά αν κάθε χρόνο επισκέπτομαι κι ένα μέρος που έχω βάλει στόχο, τότε μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένη. Ίσως να μην προλάβω να κάνω το γύρω του κόσμου, άλλα όσο ταξιδεύεις είναι καλό και τις περισσότερες φορές αρκετό για να ικανοποιήσεις την επιθυμία σου για περιπέτεια.
- Όσο κι αν δε μου φαίνεται, έχω κάνει μία μακροχρόνια (5ετούς διάρκειας παρακαλώ) και μία σοβαρή σχέση (από αυτές που σκέφτεσαι μήπως είναι κάτι παραπάνω) σε αυτή τη δεκαετία. Και μπορεί στα 25 μου να σκεφτόμουν ότι βρήκα τον πατέρα των παιδιών μου, τώρα όμως απλά θέλω έναν άνθρωπο για να περνάω καλά. Δεν αποκλείω το σκοπό του ανθρώπου να κάνει οικογένεια από τη ζωή μου, αλλά πλέον έχω μεγαλώσει αρκετά για να γνωρίζω, πως προτεραιότητα έχει να βρεις έναν άνθρωπο που να σε αντέχει και να τον αντέχεις, παρά να ζεις σε ροζ συννεφάκια ότι ο έρωτας θα κρατήσει για πάντα κι ότι ένα παιδί θα συμπληρώσει την ευτυχία.
- Αν με ρωτούσες πριν από έξι χρόνια θα σου έλεγα ότι έχω μια δουλειά μόνιμη, στην οποία μπορώ να εξελιχθώ και που μου αποφέρει αρκετά χρήματα, ώστε να χαίρομαι τη ζωή μου όπως θέλω εγώ. Κι όμως, αυτή τη δουλειά δεν έχω πια, η εταιρεία έχει πτωχεύσει κι έχω καταλήξει να κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα. Επίσης έμαθα, ότι η οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώρια για μονιμότητες κι ότι τα χρήματα που παίρνεις από την εργασία που προσφέρεις είναι ρευστά και μπορούν να μειωθούν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Οπότε, για την επόμενη δεκαετία θέλω απλά να μπορώ να συνεχίσω να ελίσσομαι και να έχω ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Τώρα αν κερδίσω το Joker, αυτό σίγουρα θα μου λύσει πολλά προβλήματα.
- Μέχρι τα 29 μου η μόνη έννοια που όριζα για τη λέξη αποταμίευση, ήταν η επένδυση που έκανα στη ντουλάπα και την παπουτσοθήκη μου. Ελπίζω η νέα δεκαετία να μου διδάξει πως αποταμίευση σημαίνει και μερικά ευρώ στην τράπεζα.
- Το να μεθάς σαν Αγγλίδα τουρίστρια μετά τα 30 ίσως πάει πολύ, αλλά όσο είσαι 20 something έχεις δικαιολογία. Πρέπει να ανακαλύψεις τις αντοχές σου και πρέπει να ζήσεις όσο πιο πολύ στα άκρα μπορείς. Κι εγώ αυτή τη δικαιολογία την εξάντλησα μέχρι τέλους. Ήπια μέχρι σκασμού, έκανα πράγματα που δεν τα θυμάμαι, έχασα ώρες από τη ζωή μου και έχω πλέον απόθεμα για την επόμενη και την μεθεπόμενη ίσως δεκαετία.
- Στην δεκαετία των 20s πρέπει να ερωτευτείς δυνατά, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Κι εγώ τα έχω καταφέρει. Ίσως βέβαια να έχω ερωτευτεί περισσότερες φορές απ' όσες μπορεί κάποιος να φανταστεί -Sophia in love Vol. 3.842- αλλά ανάμεσα σε αυτούς τους έρωτες, υπάρχουν και δυο, τρεις που με ξεπέρασαν και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.
- Μέχρι τα 30, επιβάλεται να πέσεις στα πατώματα για έναν άντρα, να παρακαλέσεις και να κάνεις πράγματα που θεωρούσες τραγικά. Έχει κι αυτό τη γοητεία του. Κι όσο τα χρόνια περνάνε θα σου φαίνεται αστείο, αλλά θα έχεις στο ενεργητικό σου αυτή την εμπειρία.
- Επίσης θα πρέπει να έχεις πληγώσει μέχρι θανάτου έναν άντρα. Δεν είναι τιμητικό. Κάθε άλλο. Αλλά για να καταλάβεις πόσο κακό είναι θα πρέπει να το κάνεις.
- Κανονικά στα 30 θα πρέπει να έχεις εγκαταλείψει το πατρικό σου. Εγώ το έχω κάνει δύο φόρες. Μία για χάρη ενός άντρα και μία για να δουλέψω εκτός έδρας. Κι όπως φαίνεται για να συνεχίσω να το κάνω, θα πρέπει να παραμείνω εκτός έδρας. Δε φταίω εγώ. Η κρίση μάνα μου!
Τελικά τα 30 δεν είναι και τόσο τραγικά, ειδικά αν δείχνεις για 20 κάτι. Και μπορεί να σε πιάνει μια θλίψη και μια κατάθλιψη αρχικά, αλλά μετά την ξεπερνάς. Εγώ για να την ξεπεράσω λέω να γίνω 23 και πάλι και να παραμείνω εκεί. Γιατί τόσο νιώθω πως να το κάνουμε τώρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου