Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Και να ρέει άφθονο το αλκοόλ...




Το ένα ποτό έφερε το άλλο και τα σφηνάκια πίνονταν σα νερό. Και τώρα έχεις ξυπνήσει με μια ζάλη και μια θολούρα στο κεφάλι σου, με τα συμπτώματα μέθης να μην έχουν υποχωρήσει κι ένα τεράστιο ερωτηματικό για το τι έγινε χθες το βράδυ. Μαζεύεις τα κομμάτια (μαζί με τα δικά σου) προσπαθώντας να φτιάξεις το παζλ. Τι έκανα γαμώτο χθες;


Δε φταίω εγώ... Το αλκοόλ φταίει!
Ξυπνάς και βλέπεις δίπλα σου μια ξανθιά/ξανθό ή μελαγχινή/μελαγχρινό -λίγη σημασία έχει- που δεν είχες ξαναδεί ποτέ μέχρι τώρα. Χθες το βράδυ στο μπαράκι όμως μια χαρά φλέρταρες. Και μετά από το 50ο σφηνάκι το φλερτ έγινε πέσιμο και καταλήξατε σπίτι σου, σπίτι του/της ή και κάπου αλλού. Και η κοπέλα/αγόρι σου ακόμα περιμένει να τηλεφωνήσεις. Τι το πίνεις άμα σε πίνει; Τώρα την έκανες τη μαλακία και να σε δω πως θα τα μπαλώσεις. Πολύ θα ήθελα να έβλεπα τη φάτσα σου όταν σε ρωτήσει "πως πέρασες χθες το βράδυ, αγάπη μου;"


Την πάτησες!
Το ότι το Μαράκι ή ο Γιαννάκης σε γούσταρε το ήξερες από καιρό κι εσύ σαν καλό παιδί που είσαι, δεν ήθελες να δίνεις ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις ότι μπορεί ποτέ να γίνει κάτι μεταξύ σας. Και τώρα, δε θυμάσαι καν πως έγινε αυτό και με το που ανοίγεις τα μάτια σου βλέπεις το θύμα να ξυπνάει δίπλα σου και να σου χαμογελάει. Ρίξτα όλα στο αλκοόλ. Το ξέρω ότι αυτό θα κάνεις γιατί έτσι κι αλλιώς αυτό ευθύνεται που εσείς οι δύο κάνατε τρέλες, ακόμα κι αν δε το θυμάσαι. Πάντως καλά ξεμπερδέματα δε θα έχεις, να το ξέρεις. Ειδικά αν σου ξέφυγε και κανένα μεθυσμένο "σ' αγαπώ" ή ακόμα χειρότερα "θέλω να παντρευτούμε". 


Δεκαπέντε λαλούν και πέντε χορεύουν
Ή μάλλον εσύ λαλούσες για δεκαπέντε και τώρα δεν ξέρεις τι έχεις πει και σε ποιον. Άραγε αυτό το μυστικό που κρατούσες μέσα σου τόσο καιρό είναι ακόμα ασφαλές ή άνοιξες την καρδιά σου και είπες τα σώψυχά σου σε κάποιον που ούτε καν θυμάσαι; Και τι από αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου; Και ποιος είναι αυτός που τα ξέρει όλα για σένα; Και γιατί έχεις χάσει 3 ώρες από τη ζωή σου χθες το βράδυ; Να σου πω εγώ; Γιατί ήπιες πολύ!


Και πάει ο μισθός...
Βγήκες να το ρίξεις λίγο έξω, αλλά το ένα έφερε το άλλο. Και να τα σφηνάκια και να οι σαμπάνιες. Κι εσύ έτυχε να έχεις το μισθό στην τσέπη που όμως δεν υπάρχει πια. Ξέρεις, αυτά τα χρήματα που είχες για να πληρώσεις το ενοίκιο, το ρεύμα, το κινητό. Περαστικά. Μια κραιπάλη σου θα σου κοστίσει ένα μήνα φτώχιας. Να σε δω, θα ξαναπιεις πάλι τόσο πολύ;



Μετά πάντως απ' όλα τα παραπάνω ελπίζω τουλάχιστον να μην οδήγησες. Γιατί όλα τα παραπάνω διορθώνονται. Αυτό που δε διορθώνεται είναι να χάσεις τη ζωή σου και μάλιστα χωρίς καν να το θυμάσαι. Οδήγηση και αλκοόλ απαγορεύονται δια ροπάλου. 



Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

30 Single and Fabulous!

Η αλήθεια είναι πως στα 20 τα 30 μοιάζουν πολύ μακρινά. Και είναι, απλά έρχονται πιο γρήγορα απ' όσο τα περιμένεις. Και μπορεί στα 20 να πιστεύεις ότι μέσα σε μια δεκαετία θα έχεις κατακτήσει τον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα δεν προλαβαίνεις γιατί έχεις πολλά πράγματα ακόμα να κάνεις. 
Η πρώτη δεκαετία των -άντα είναι σοκαριστική. Το τρέμουλο σε πιάνει λίγο καιρό πριν. Τότε αρχίζουν οι φοβίες και οι ανασφάλειες για το που βρίσκομαι, που πάω, πως θα είναι η ζωή μου σε δέκα χρόνια. Κι εκεί κάπου έρχεται και η απογοήτευση για ό,τι δεν κατόρθωσες να κάνεις. Όμως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Αυτό τουλάχιστον μου λέει ο απολογισμός μου.

  • Πάντα ήθελα να ταξιδέψω και η αλήθεια είναι πως κάτι έχω κάνει πάνω σ' αυτό. Έχω γυρίσει τη μισή Ελλάδα, έχει φτάσει η χάρη μου στην Αμερική, έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη. Και μπορεί να μην έχω κάνει όσα ταξίδια θα ήθελα και να πρέπει να επισκεφτώ τρεις ηπείρους ακόμα για να πω ότι έκλεισα με αυτό το θέμα, αλλά αν κάθε χρόνο επισκέπτομαι κι ένα μέρος που έχω βάλει στόχο, τότε μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένη. Ίσως να μην προλάβω να κάνω το γύρω του κόσμου, άλλα όσο ταξιδεύεις είναι καλό και τις περισσότερες φορές αρκετό για να ικανοποιήσεις την επιθυμία σου για περιπέτεια.
  • Όσο κι αν δε μου φαίνεται, έχω κάνει μία μακροχρόνια (5ετούς διάρκειας παρακαλώ) και μία σοβαρή σχέση (από αυτές που σκέφτεσαι μήπως είναι κάτι παραπάνω) σε αυτή τη δεκαετία. Και μπορεί στα 25 μου να σκεφτόμουν ότι βρήκα τον πατέρα των παιδιών μου, τώρα όμως απλά θέλω έναν άνθρωπο για να περνάω καλά. Δεν αποκλείω το σκοπό του ανθρώπου να κάνει οικογένεια από τη ζωή μου, αλλά πλέον έχω μεγαλώσει αρκετά για να γνωρίζω, πως προτεραιότητα έχει να βρεις έναν άνθρωπο που να σε αντέχει και να τον αντέχεις, παρά να ζεις σε ροζ συννεφάκια ότι ο έρωτας θα κρατήσει για πάντα κι ότι ένα παιδί θα συμπληρώσει την ευτυχία. 
  • Αν με ρωτούσες πριν από έξι χρόνια θα σου έλεγα ότι έχω μια δουλειά μόνιμη, στην οποία μπορώ να εξελιχθώ και που μου αποφέρει αρκετά χρήματα, ώστε να χαίρομαι τη ζωή μου όπως θέλω εγώ. Κι όμως, αυτή τη δουλειά δεν έχω πια, η εταιρεία έχει πτωχεύσει κι έχω καταλήξει να κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα. Επίσης έμαθα, ότι η οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώρια για μονιμότητες κι ότι τα χρήματα που παίρνεις από την εργασία που προσφέρεις είναι ρευστά και μπορούν να μειωθούν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Οπότε, για την επόμενη δεκαετία θέλω απλά να μπορώ να συνεχίσω να ελίσσομαι και να έχω ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Τώρα αν κερδίσω το Joker, αυτό σίγουρα θα μου λύσει πολλά προβλήματα. 
  • Μέχρι τα 29 μου η μόνη έννοια που όριζα για τη λέξη αποταμίευση, ήταν η επένδυση που έκανα στη ντουλάπα και την παπουτσοθήκη μου. Ελπίζω η νέα δεκαετία να μου διδάξει πως αποταμίευση σημαίνει και μερικά ευρώ στην τράπεζα. 
  • Το να μεθάς σαν Αγγλίδα τουρίστρια μετά τα 30 ίσως πάει πολύ, αλλά όσο είσαι 20 something έχεις δικαιολογία. Πρέπει να ανακαλύψεις τις αντοχές σου και πρέπει να ζήσεις όσο πιο πολύ στα άκρα μπορείς. Κι εγώ αυτή τη δικαιολογία την εξάντλησα μέχρι τέλους. Ήπια μέχρι σκασμού, έκανα πράγματα που δεν τα θυμάμαι, έχασα ώρες από τη ζωή μου και έχω πλέον απόθεμα για την επόμενη και την μεθεπόμενη ίσως δεκαετία. 
  • Στην δεκαετία των 20s πρέπει να ερωτευτείς δυνατά, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Κι εγώ τα έχω καταφέρει. Ίσως βέβαια να έχω ερωτευτεί περισσότερες φορές απ' όσες μπορεί κάποιος να φανταστεί -Sophia in love Vol. 3.842- αλλά ανάμεσα σε αυτούς τους έρωτες, υπάρχουν και δυο, τρεις που με ξεπέρασαν και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.
  • Μέχρι τα 30, επιβάλεται να πέσεις στα πατώματα για έναν άντρα, να παρακαλέσεις και να κάνεις πράγματα που θεωρούσες τραγικά. Έχει κι αυτό τη γοητεία του. Κι όσο τα χρόνια περνάνε θα σου φαίνεται αστείο, αλλά θα έχεις στο ενεργητικό σου αυτή την εμπειρία. 
  • Επίσης θα πρέπει να έχεις πληγώσει μέχρι θανάτου έναν άντρα. Δεν είναι τιμητικό. Κάθε άλλο. Αλλά για να καταλάβεις πόσο κακό είναι θα πρέπει να το κάνεις. 
  • Κανονικά στα 30 θα πρέπει να έχεις εγκαταλείψει το πατρικό σου. Εγώ το έχω κάνει δύο φόρες. Μία για χάρη ενός άντρα και μία για να δουλέψω εκτός έδρας. Κι όπως φαίνεται για να συνεχίσω να το κάνω, θα πρέπει να παραμείνω εκτός έδρας. Δε φταίω εγώ. Η κρίση μάνα μου!
Τελικά τα 30 δεν είναι και τόσο τραγικά, ειδικά αν δείχνεις για 20 κάτι. Και μπορεί να σε πιάνει μια θλίψη και μια κατάθλιψη αρχικά, αλλά μετά την ξεπερνάς. Εγώ για να την ξεπεράσω λέω να γίνω 23 και πάλι και να παραμείνω εκεί. Γιατί τόσο νιώθω πως να το κάνουμε τώρα!


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Δυο ξένοι...

Έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Τότε πονούσα. Σε έβλεπα και δε μπορούσα να σε αγγίξω κι αυτό ήταν φρικτό. Ένιωθα τον κόσμο μου να γκρεμίζεται γιατί όλος ο κόσμος μου ήσουν εσύ. Και τώρα σε βλέπω μπροστά μου και δε νιώθω τίποτα.


Ήσουν ο άνθρωπος μου. Αυτός που στην αγκαλιά του χανόμουν. Αυτός που ήξερε τα πάντα για μένα. Τις συνήθειές μου, τα μυστικά μου, τις φοβίες μου, τα όνειρά μου γιατί τα μοιραζόμασταν όλα. Την οδοντόβουρτσα, το κρεβάτι μας, τις αστείες, τις κακές, τις χαρούμενες στιγμές μας, τα προβλήματά μας, τα άγχη μας, τον έρωτά μας. 


Αν κλείσω τα μάτια θα θυμηθώ τα βράδια που περνούσαμε αγκαλιά. Τα Σαββατοκύριακα που εσύ προσπαθούσες να μου μαγειρέψεις κι εγώ να φέρω σε τάξη το μπάνιο σου. Τη γκρίνια σου γιατί δεν έκλεινα το καπάκι του σαμπουάν και τα φιλιά σου που με ξυπνούσαν τα πρωινά με τον καλύτερο τρόπο για να πάω στη δουλειά, αφού ήξερες πόσο πολύ μου αρέσει ο πρωινός ύπνος. 


Για πολλές Κυριακές αρνιόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι γιατί δεν ήσουν δίπλα μου εσύ. Με τον καιρό όμως έμαθα να κοιμάμαι μόνη. Συνήθισα να ξυπνάω με το ξυπνητήρι και όχι με τα φιλιά σου. Κι ενώ πίστευα ότι ο πόνος δε θα περάσει ποτέ, πέρασε και τώρα είμαι εντελώς καλά. Όσο κι αν πίστευα ότι δε θα έβγαινα αρτιμελής από αυτόν το χωρισμό κι ότι ένα κομμάτι μου θα ήταν για πάντα δικό σου, τώρα δεν είσαι τίποτά άλλο από μια μακρινή ανάμνηση. Από εκείνες που έλεγα ότι ποτέ δε θα βάλω στο συρτάρι, αλλά μπήκε από μόνη της. 


Και τελικά είσαι ένας άγνωστος. Είσαι εσύ, αλλά δεν είσαι εκείνος. Για εκείνον θα κατέρρεα όταν τον έβλεπα. Κι όμως είμαι απέναντί σου όρθια και χρειάστηκε να κλείσω τα μάτια για να θυμηθώ όλα εκείνα που με ένωσαν μαζί σου. 


Μου χαμογελάς και χάνεσαι στο πλήθος. Χαμογελάω κι εγώ. Είμαι εντελώς καλά κι εσύ ένας ξένος... Μια σχέση που δεν άντεξε στο χρόνο. Ένα χρόνο που όμως εξαφάνισε όλες τις πληγές. Και είναι τόσο αστείο αυτό που με κάνει να χαμογελάω...



Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Νew Year's Resolutions...


Έτσι είναι. Κάθε χρόνος φέρνει νέους στόχους, νέες υποσχέσεις και όνειρα. Μόνο που στις περισσότερες περιπτώσεις ούτε τους στόχους θα πετύχουμε, ούτε τις υποσχέσεις θα κρατήσουμε, ούτε τα όνειρα θα πραγματοποιήσουμε. 


Θέλω να γνωρίσω κάποιον διαφορετικό
Ναι, καλά. Είδες εσύ ποτέ να είναι κανένας ίδιος με τον άλλον; Αν είναι έτσι τα πράγματα, μπες κι εσύ σε ένα τσουβάλι και γίνε ένα με τα πίτουρα που τα τρώνε οι κότες. Δε φταίνε οι πρώην σου που τους θεωρείς λάθος επιλογές. Αυτές τις επιλογές τις έκανες εσύ να σου θυμίσω. Κι εδώ που τα λέμε, φταίει ο φίλος σου που μετά από ένα χρόνο σχέσης εσύ συνεχίζεις να έχεις τον αμάζευτο, ή μήπως φταίει η πρώην σου που μετά από δυο χρόνια ήθελε να ξέρει που πάτε; Έλα σε παρακαλώ μην κάνεις τον Αλέκο και συνετίσου. Κι αν δε θες να συνετιστείς, τουλάχιστον κοιτάξου στον καθρέφτη. 



Θέλω να ζήσω το μεγάλο έρωτα
Έλα τι μας λες; Μόνο εσύ το θες εσύ και κανένας άλλος. Κάτι μας είπες τώρα. Όλοι αυτό θέλουμε, αλλά όταν μας παρουσιάζεται το γκομενάκι στο μπαρ, στο θέατρο, στην παραλία και αλληθωρίζει να μας κοιτάζει συνεχώς για κάποιο λόγο δεν ανταποδίδουμε ούτε ένα χαμόγελο. Πώς θα ερωτευτείς φίλε μου, αν δε δίνεις ευκαιρίες στον έρωτα; Όταν κάθε φορά που σου παρουσιάζεται κάτι ενδιαφέρον εσύ ψάχνεις για κάτι άλλο, πιο μεγάλο; Έλα σε παρακαλώ σοβαρέψου (κι εγώ μαζί μη νομίζεις). Ο μεγάλος έρωτας δε  χτυπάει ποτέ την πόρτα, εκτός κι αν είναι ταχυδρόμος ή κούριερ. 


Θέλω να κάνω πολύ sex
Εσύ, εγώ και ο υπόλοιπος πληθυσμός της γης. Όλοι αυτό σκέφτονται, όλοι αυτό θέλουν κι όταν έχουν σχέση βαριούνται κι όταν δεν έχουν δεν ξεκουνάνε από τον καναπέ. Ακόμα όμως κι όταν ξεκουνήσουν, μπορούν να κάνουν συζητήσεις επί συζητήσεων περί του θέματος με τον στόχο και 
τρία ποτά μετά, ξεκινάει πάλι βαρεμάρα. Ποιος καλεί τώρα ποιον και τι θα γίνει μετά; Άστο μωρέ καλύτερα, μη μου γίνει και τσιμπούρι. Συγγνώμη που θα μας το πω, αλλά το sex δε γίνεται με αυτόν τον τρόπο.


Θα σε αγαπώ για πάντα
Έχεις μεγάλωσει αρκετά πια και πρέπει να σου πω κάτι που έμαθα τελευταία. Οι έννοιες "για πάντα" και "ποτέ" είναι σχετικές και δεν υφίστανται. Ναι, αλήθεια σου λέω. Γι' αυτό άσε τα "Θα σ' αγαπάω για πάντα" ή τα "Εμείς οι δύο δε θα χωρίσουμε ποτέ" γιατί ούτε το ένα πρόκειται να συμβεί, ούτε το άλλο. Δε λέω πως δε μπορούν να γίνουν, αλλά ξέχνα για λίγο τις δηλώσεις και άσε το χρόνο να δείξει, γιατί μόνο εκείνος μπορεί να αποδείξει αν το "ποτέ" και το "για πάντα" μπορούν να ισχύσουν.