Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Τελικά τι είναι ο έρωτας;

Η αλήθεια είναι πως το ερώτημα αυτό βασανίζει γενιές και γενιές ανθρώπων, από τότε που η λέξη έρωτας μπήκε στα λεξικά. Ήθελα να 'ξερα ποιος ήταν ο εφευρέτης αυτής της λέξης! Μάλλον κάποιος μεγάλος σαδιστής που ήθελε να μας βάλει να αναρωτιώμαστε όλη την υπόλοιπη ζωή μας.

Και φτάνω στο σημείο που αναρωτιέμαι κι εγώ. Μήπως δεν ερωτευόμαστε και απλά απολαμβάνουμε πολύ την παρέα κάποιου και νομίζουμε πως αυτό είναι έρωτας; Και τότε γιατί αυτή την απόλαυση που ονομάζουμε έρωτα δε μπορούμε να την πάρουμε από τους φίλους μας και τη λαμβάνουμε μόνο από άτομα που κάνουμε καλό σεξ μαζί τους; Τελικά μήπως ο έρωτας είναι ένα καθαρά ορμονοκρατούμενο συναίσθημα που σχετίζεται άμεσα με το σεξ;  Δηλαδή ερωτευόμαστε κάποιον που κάνουμε καλό σεξ μαζί του, αλλά επίσης μπορούμε να κάνουμε και καλή παρέα, επειδή όμως υπάρχει το σεξ ως ένα επιπλέον στοιχείο που μας ενώνει, τότε αυτομάτως αυτός ο κάποιος μετατρέπεται σε κάτι παραπάνω από φίλος.

Κι αν ισχύουν όλα αυτά, γιατί πονάμε τόσο πολύ όταν χάνουμε κάποιον με τον οποίο λέμε ότι είμαστε ερωτευμένοι; Πονάει μόνο η απώλεια του καλού σεξ ή ο έρωτας έχει μια διαφορετική υπόσταστη στη ζωή  μας και μας κάνει να νιώθουμε διαφορετικά; Και τότε γιατί καταλήγει πιο πολύ απ' όλα να σου λείπει η αγκαλιά του και οι μικρές καθημερινές σας συνήθειες παρά το σεξ; Τελικά ο έρωτας είναι ζήτημα καρδιάς, καλής χημείας ή συνδυασμός και των δύο; Ουφ! Πολύ πολύπλοκα όλα αυτά, για ένα συναίσθημα που υποτίθεται ότι μας φέρνει χαρά στη ζωή. 

Εγώ πάντως μετά από πολλή σκέψη κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Ότι ερωτευόμαστε κάποιον που κάνουμε καλό σεξ μαζί του και επιπλέον καλή παρέα. Παραδέχομαι όμως πως υπάρχει έρωτας. Γιατί αν δεν υπάρχει έρωτας, δεν υπάρχει κι εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο που μας προκαλεί κάθε φορά που πέφτουμε στα δίχτυα του, ούτε το χτυποκάρδι μου μας προκαλεί το πρόσωπο του έρωτά μας. Και μπορεί ο έρωτας να πονάει στο τέλος, αλλά υπάρχουν και φορές που έχει happy end! Αλλά αυτό που δε συγκρίνεται με τίποτα είναι η στιγμή που αρχίζεις να ερωτεύεσαι... Είναι η πιο μαγική στιγμή απ' όλες... Κι αυτό το λέω χαμογελώντας!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου