Θεωρία περί ανδρών...

Η θητεία μου στον κόσμο των singles είναι μεγάλη κι ακόμα μεγαλύτερη σε αυτόν του flirt. Αν προσθέσεις και το γεγονός ότι έχω πολύ χρόνο να σκέφτομαι (ενίοτε και να γράφω), τότε θα καταλάβεις πως η θεωρία μου έχει βάση. Και ξεκινάω την ανάλυση...


Οι γυναίκες στην τρυφερή ηλικία των 20 γοητεύονται συνήθως από μεγαλύτερους άντρες που εκπέμπουν γοητεία. Γύρω στα 25 με 27 στρέφονται σε άντρες κοντά στην ηλικία τους και λίγο μεγαλύτερους, στην προσπάθειά τους να κάνουν μια σχέση με υποσχέσεις, και στη συνέχεια (και αφού φάνε μερικά χαστούκια) στρέφονται στα πιπίνια. Υπάρχει λόγος γι' αυτό, δεν είναι απλά βαμπίρ.


Όπως είπα, έχω αρκετό χρόνο για να σκέφτομαι. Προσπαθούσα λοιπόν να καταλάβω τι λάθος κάνω και δε με πλησιάζουν άντρες της ηλικίας μου κι ακόμα κι αν με πλησιάσουν, δεν έχουν καμία πρόθεση να μπουν σε σχέση. Επειδή εγώ όμως είμαι ανισόρροπη, άρα αναξιόπιστο δείγμα, άρχισα να μαζεύω στοιχεία από φίλες και γνωστές συνομήλικές μου, ώστε να αναπτύξω τη θεωρία μου όσο αντικειμενικότερα γίνεται. 


'Ετσι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι άντρες γύρω στα 30 (something παρά-something) δεν την πέφτουν. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μισοί από αυτούς έχουν ήδη σχέση (παρόλα αυτά αν τεθεί καθαρά θέμα sex θα ενδώσουν και με το παραπάνω) και οι υπόλοιποι απλά θα κοιτάξουν κάποια μικρότερη που θα είναι πιο εύπλαστη και πιο χειραγωγήσιμη (εσύ ξέρεις τι θέλεις δεν τους κάνεις). Υπάρχει κι ένα μικρό ποσοστό που κουβαλάει ήδη μια σχέση από μικρή ηλικία, αλλά αυτοί είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα καταλήξουν στην επόμενη κατηγορία. 


Αμέσως μετά στράφηκα σε μεγαλύτερο target group, δηλαδή σε άντρες ηλικίας 35 με 45. Αυτοί, σε αντίθεση με τους 30 something παρά-something, στην πέφτουν και στην πέφτουν αγρίως. Προφανώς όταν νιώθεις ότι ο ανδρισμός σου φτάνει στο ζενίθ του, θέλεις να το εκμεταλευτείς για όσο χρόνο σου απομένει. Και στ' αλήθεια, το sex μαζί τους μπορεί να είναι εκπληκτικό (ποιοτικά, όχι ποσοτικά), όμως για σχέση δεν κάνουν. Πριν βιαστείς να ρωτήσεις γιατί, σκέψου μόνο ότι ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς είναι ήδη παντρεμένοι (κι αφού έχουν προδώσει με ευκολία τον άνθρωπό τους συνεπώς θα προδώσουν κι εσένα) και οι υπόλοιποι απλά κατεστραμένοι. Γιατί για να είναι μόνος (ή εργένης για να το θέσω πιο κομψά) ένας άντρας μετά τα 35 (του αντιστοιχουν 6 από εμάς, αυτό αναλογίσου μόνο) έχει σίγουρα κάποιο κουσούρι που δεν είναι θερεπεύσιμο. Επιπλέον, έχει μάθει τόσο πολύ να ζει μόνος του που δύσκολα θα κάνει χώρο στη ζωή του για να μπει κάποιος άλλος. 


Ποιοι απομένουν λοιπόν; Τα μικρά μας τα μωράκια. Αυτοί είναι οι άντρες μεταξύ 20 και 25 (άντε, βίαια 27) που δεν έχουν προλάβει ακόμα να γίνουν μαλάκες, είναι sex machines με αντοχές που καταρρίπτουν ρεκόρ, σε θαυμάζουν γιατί είσαι μεγαλύτερη (άρα και πιο έμπειρη), μαθαίνουν γρήγορα κι έχουν το θράσος να σου την πέσουν γιατί ακόμα δεν έχει καταστραφεί η αυτοπεποίθησή τους από ερωτικό πλήγμα ή να φουσκώσει πολύ το εγώ τους. Το μόνο πρόβλημα με αυτούς, είναι ότι κινδυνεύουν να σε ερωτευτούν και να γίνουν μελό ή να σε παρατήσουν για καμία συνομήλική τους (έτσι κι αλλιώς ο κάθε άντρας μπορεί να σε παρατήσει για κάποια μικρότερη) που θα είναι πιο ευπροσάρμοστη στις παρέες τους από σένα. 


Η θεωρία μου λοιπόν εν κατακλείδι είναι η εξής: Οι άντρες στην ηλικία μας είναι ή πιασμένοι ή χεσμένοι, οι μεγαλύτεροι κάνουν μόνο για fuck buddies, οπότε παίρνουμε τα πιπίνια, τα κάνουμε μαλάκες και τα αφήνουμε ελεύθερα. Ε, τι; Μόνο έτοιμους θα τους παίρνουμε; 


Υ.Γ.: Το αγόρι της φωτογραφίας το παίρνω ανεξαρτήτως ηλικίας. Μου κάνει απλά!