Love hurts...

Υπάρχει πάντα ένας έρωτας τον οποίο δεν έχεις ξεπεράσει και για τον οποίο πονάς και ελπίζεις. Είναι αυτός που στο πρόσωπό του βλέπεις την ευτυχία και περιμένεις να τη ζήσεις μαζί του. Είναι αυτός που πάντα θα θέλεις να ξαναγίνει δικός σου...

Αυτός ο έρωτας παραμένει μια γλυκιά ανάμνηση του μυαλού σου που προκαλεί πόνο. Αρνείσαι να τον ξεπεράσεις και να πας παρακάτω και πονάς που δεν τον έχεις δίπλα σου, που δε μπορείς να του δώσεις την αγάπη σου, που δεν απολαμβάνεις και πάλι την αγκαλιά του, που δε βλέπεις το χαμογελό του, που δε λιώνεις με τα φιλιά του.

Όταν έφυγε από τη ζωή σου ένιωσες να γκρεμίζεσαι. Πετούσες τόσο ψηλά και ξαφνικά κόπηκαν τα φτερά σου. Η πτώση στο έδαφος ήταν τόσο σκληρή που οι πληγές σου ακόμα ματώνουν. Συγκρίνεις την ευτυχία που έζησες με τη δυστυχία του τώρα και θέλεις όσο τίποτα να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να διορθώσεις όλα τα λάθη που έγιναν και φτάσατε στο χωρισμό. Όμως όσο κι αν το θέλεις ο χρόνος δε γυρίζει ποτέ πίσω. Πάει μόνο μπροστά και η ζωή συνεχίζεται. 

Και ξαφνικά το πρόσωπο του έρωτά σου, ερωτεύτηκε και πάλι. Δυστυχώς όμως όχι εσένα. Κάποιος άλλος ζει όλα αυτά που εσύ προσδοκούσες και τώρα συνεχίζει τη ζωή του σα να μην υπήρξες ποτέ . Κι εσύ πονάς ακόμα περισσότερο. Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Μαθαίνεις από τους κοινούς σας φίλους πόσο ευτυχισμένος είναι και υποφέρεις. Φέρνεις την εικόνα στο μυαλό σου και τρελαίνεσαι. 

Και τότε ζεις με ψευδαισθήσεις. Θεωρείς πως όλα είναι ένα ψέμα, ένας κακός εφιάλτης και κάποια στιγμή θα τελειώσει. Μέχρι που τον βλέπεις και καταλαβαίνεις πως τίποτα δεν είναι πιο αληθινό από την απώλειά του. Είναι ευτυχισμένος. Είναι ερωτευμένος. Το είδες με τα ίδια σου τα μάτια. Τον έχασες για πάντα, είναι γεγονός. Αυτό που αγαπούσες στο πήραν. Ό,τι νόμιζες ότι θα γίνει δικό σου είναι τώρα κάποιας άλλης. Ποτέ δε θα μπορέσεις να του πεις πως τον αγαπάς γιατί τώρα πια απολαμβάνει τα "σ' αγαπώ" κάποιας άλλης. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι το "σ' αγαπώ" που περίμενες εσύ ν' ακούσεις δε θα βγει από το στόμα του για σένα. Κι αυτό είναι πόνος.

Όταν το τέλος είναι οριστικό δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αναστρέψεις. Πονάει, αλλά πρέπει να το δεχτείς. Λένε πως όταν κάτι το αγαπάς πρέπει να το αφήνεις να φεύγει. Αν γυρίσει είναι δικό σου. Αν δε γυρίσει τότε δεν ήταν ποτέ... Και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ! Όσο και να παρακαλάς να γίνεις η άλλη, έστω και για πέντε λεπτά είναι αδύνατον. Τώρα πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς αυτόν και να προχωρήσεις. Μερικές φορές φαντάζει πολύ δύσκολο να το κάνεις, αλλά ο χρόνος γιατρεύει ακόμα και τις πιο βαθιές πληγές. 

Πάντα ένα κομμάτι σου θα του ανήκει και θα τον σκέφτεσαι με αγάπη. Θα έρθει όμως κάποιος άλλος στη ζωή σου και θα σε κάνει να αγαπήσεις ξανά. Κι όταν η αγάπη είναι αμοιβαία είναι πολύ πιο δυνατή. Όταν είναι μονόπλευρη είναι οδυνηρή. Να ξέρεις ότι το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να βάλεις τελεία και να συνεχίσεις.  Από εκεί και πέρα όλα είναι πολύ πιο εύκολα.

PS: Eξαιρετικά αφιερωμένο στον αγαπημένο μου Τσάτσο!