Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα...

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει στη ζωή σας λόγια έρωτα και μεγάλες υποσχέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν; "Σε λατρεύω! Είσαι η ζωή μου! Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα! Δεν έχω νιώσει ΠΟΤΕ ξανά όπως μαζί σου! Θέλω να είμαστε για ΠΑΝΤΑ μαζί." Παρόλα αυτά όμως κανείς δεν πέθανε όταν χωρίσατε, μια χαρά συνέχισε τη ζωή του και χωρίς εσένα και ακόμα καλύτερα σε αντικατέστησε.

Αν και τα μεγάλα λόγια δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών, η ιστορία μας αποδεικνύει ότι έχουν μια φυσική τάση να ανοίγουν το στόμα τους και να λένε πράγματα που ίσως και να μην εννοούν ή να τα εννοούν στιγμιαία παρασυρόμενοι από το πάθος της στιγμής. Είναι καταγεγραμμένες, αιώνες τώρα, δακρύβρεχτες ερωτικές επιστολές από άνδρες όπως οι Βολταίρος, Λόρδος Βύρων, Ουγκώ, Προυστ, Μαρκήσιος Ντε Σαντ και Μπετόβεν όπου ορκίζονται αιώνια αγάπη, έρωτα, πίστη και αφοσίωση. Πλέον όμως όλοι γνωρίζουμε πως ο Λόρδος Βύρων άλλη ερωτεύτηκε, άλλη παντρεύτηκε και γκέι κατέληξε, αλλά και ότι ο Ουγκώ έγραφε πονεμένες ερωτικές επιστολές σε δύο γυναίκες ταυτόχρονα.

Οι εποχές άλλαξαν, νέες γενιές ανδρών ήρθαν στον κόσμο, αλλά το είδος δεν εξελίχθηκε στο συγκεκριμένο θέμα. Όλοι οι άνδρες έλεγαν, λένε και θα λένε μεγάλα ψεύτικα λόγια γιατί νομίζουν ότι μας αρέσουν. Ορκίζονται αιώνια αγάπη ενώ στην ουσία είναι πολυγαμικοί. Υπόσχονται αιώνια αφοσίωση ενώ στην πραγματικότητα είναι σχεσοφοβικοί και σε κάνουν να πιστεύεις ότι είσαι μοναδική, ενώ το πιο πιθανό είναι να λένε το ίδιο πράγμα σε όλες. 

Παρόλα αυτά μερικοί έχουν ελαφρυντικά (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αθώοι), όπως αυτοί που το κάνουν επειδή οι ίδιες οι γυναίκες τους προκαλούν. Υπάρχει μια κατηγορία γυναικών -καθόλου μικρή θα έλεγα, αλλά στην πλειοψηφία τους μικρή σε ηλικία- που θέλει να τ' ακούει. Οι γυναίκες αυτές δηλώνουν πως δε θέλουν να ακούν την αλήθεια και αρκούνται σε γλυκά ψέματα που τις κάνουν ευτυχισμένες. Το ότι εγώ πληρώνω τη νύφη επειδή μερικές ευτυχούν με ψεύτικα "Σ' αγαπώ", είναι άλλο θέμα προς συζήτηση. Πάντως η αλήθεια είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του είδους των γυναικών, τους εκβιάζουν συμπεριφορικά να εκστρομίσουν όλα αυτά τα παραμύθια για χάρη της στιγμιαίας ικανοποίησης του εγώ τους. Δεν τις νοιάζει αν αυτό είναι αληθινό ή αν θα έχει διάρκεια, το μόνο που τις νοιάζει είναι να το ακούσουν εκείνη τη στιγμή, να παραμυθιαστούν και να ζήσουν μια εικονική ευτυχία. Έτσι πολλοί άνδρες εκπαιδεύτηκαν να λένε μεγάλα λόγια με μεγάλη ευκολία και πιστεύουν πως έτσι κάνουν τις γυναίκες ευτυχισμένες. 

Κανένα ελαφρυντικό όμως δεν υπάρχει για τους επαγγελματίες ψεύτες. Οι συγκεκριμένοι τύποι είναι αυτοί που συνηθίζουν να υπόσχονται τον ουρανό με τ' άστρα για να ρίξουν μια γυναίκα και μόλις πάρουν αυτό που θέλουν, βρίσκουν μια στεγνή δικαιολογία και την κάνουν. Χωρίς καθόλου τύψεις. Αυτοί είναι οι πιο ένοχοι απ' όλους και τους αξίζει η μέγιστη ποινή τιμωρίας για εξαπάτηση ανθρωπίνων συναισθημάτων. Και είναι και πολλοί πανάθεμά τους.

Τέλος, επειδή θέλω να είμαι αντικειμενική, παραδέχομαι πως υπάρχουν άνδρες που δε συνηθίζουν τα μεγάλα λόγια, όμως υπήρξαν φορές στη ζωή τους που τα είπαν. Συνήθως δεν ήταν πολλές και τη δεδομένη στιγμη που τα είπα τα πίστευαν κιόλας. Προφανώς ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγαλύτερος απ' όσο θα έπρεπε κι αυτό τους έκανε να πιστέψουν ότι θα διαρκέσει. Η κατάληξη όμως ήταν διαφορετική από αυτή που φαντάζονταν. Παρόλα αυτά κάποιος άλλος υπέστη τις συνέπειες του ενθουσιασμού τους και πίστεψε σε λόγια που δεν είχαν βάθος και διάρκεια. Κι εκεί είναι το λάθος τους.

Όλοι ξέρουμε όμως, πως η αλήθεια πονάει και κανείς δε θέλει να την ακούει. Πολύ περισσότερο απ' όλους οι γυναίκες. Κι ενώ στην πραγματικότητα το θέμα είναι πιο ρηχό και το μόνο που μπορεί να πει κανείς με σιγουριά είναι: "Περνάω πολύ καλά μαζί σου τώρα, σε θέλω πολύ, αλλά αύριο δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει.", έχουμε συνηθίσει στις μεγάλες δηλώσεις κι από φόβο μη χάσουμε το τώρα, κάνουμε δηλώσεις για το "ΠΟΤΕ" και το "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ".

Γι' αυτό και τα μεγάλα λόγια μόνο ένα αποτέλεσμα έχουν: Να μας πληγώσουν. Θα ήταν λοιπόν καλύτερο για όλες μας να εκτιμούσαμε την αλήθεια και να μη θέλουμε να μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Επίσης δε θα έπρεπε κι εμείς οι ίδιες να τα λέμε διαιωνίζοντας έτσι την κατάσταση. Πρέπει όλοι κάποτε να σταματήσει αυτό. Εξάλλου οι έννοιες "ΠΟΤΕ" και "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" είναι σχετικές και δεν υφίστανται. Το μόνο που μπορούμε να προσδιορίσουμε είναι το τώρα. 

Οι σχέσεις είναι το ρίσκο που όλοι παίρνουμε εν ονόματι του έρωτα. Το πως θα καταλήξουν κανείς δεν ξέρει. Κι αν προς στιγμήν δε φαντάζεστε τη ζωή σας χωρίς εκείνον/η καλύτερα να το κρατήσετε για τον εαυτό σας. Είναι πολύ ψυχοφθόρο να κάνεις τον άλλον να πιστεύει και να επενδύει σε κάτι το οποίο ίσως να είναι προσωρινό ή ακόμα χειρότερα ψεύτικο. Αν δεν είναι, τότε σίγουρα θα έρθει η στιγμή να το μάθει. Ο χρόνος κρίνει καλύτερα απ' όλους και μόνος αυτός μπορεί να προσδιορίσει το "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" και το "ΠΟΤΕ".

PS1: Πολλοί από τους άνδρες που ρώτησα σχετικά με αυτή μου την έρευνα ήταν κατηγορηματικοί πως δεν έχουν πει μεγάλα λόγια ποτέ! Συγγνώμη φίλοι μου που δε σας πιστεύω, αλλά αν ήσασταν τόσοι πολλοί τότε αυτό δε θα ήταν θέμα προς συζήτηση.

PS2: Ίσως εμμένω λίγο παραπάνω για την φυσική τάση των ανδρών να λένε μεγάλα ψεύτικα λόγια, αλλά δυστυχώς ο μεγαλύτερος ψεύτης στον κόσμο ήταν άνδρας και λεγόταν Πινόκιο. Ειδικά αυτό, φρόντισαν να μας το μάθουν από την τρυφερή μας κιόλας ηλικία.

It's all about feelings...

Στη ζωή πολλές φορές συμβαίνει να ερωτευτείς κάποιον, αλλά η συγκεριμένη χρονική στιγμή να μην είναι κατάλληλη. Κι αναρωτιέμαι... Υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να ερωτευτείς; Υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να αποδεχτείς ότι περνάς καλά με κάποιον και θέλεις να συνεχίσεις να περνάς καλά; Υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να μπεις σε μια σχέση; 

Η απάντησή μου είναι κατηγορηματική. Όλες μας όλες οι στιγμές είναι κατάλληλες! Όταν ερωτεύομαι, ερωτεύομαι κι αυτό δε μπορώ να το κοντρολάρω. Όταν περνάω καλά με κάποιον είναι γιατί περνάω καλά και δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να το παραδεχτώ. Όταν νιώθω πως μια σχέση θα με κάνει να νιώθω καλύτερα απ' όταν είμαι με μόνη, δε θα την κάνω στη άκρη επειδή υπάρχει κάποιο κόλλημα στο ηλίθιο μυαλό μου ή επειδή απλά φοβάμαι. Όταν γουστάρω κάποιον, τίποτα δεν είναι ικανό να με εμποδίσει ώστε να είμαι μαζί του. Αλλά όλα αυτά τα λέει η γυναικεία μου λογική.

Φαίνεται όμως πως για τους άντρες δεν ισχύει το ίδιο. Μέσα στο κεφάλι τους υπάρχει μια άλλη, αντρική λογική, που λέει τα δικά της. Μπορεί να εμφανιστεί στο δρόμο τους το άλλο τους μισό και να το διώξουν από φόβο.Οι περισσότεροι φοβούνται να ρισκάρουν, θέλουν να παίζουν πάντα εκ του ασφαλούς και αρνούνται να θυσιάσουν οποιοδήποτε κομμάτι της ελευθερίας τους απειλείται για κάτι που τους ξεπερνάει. Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι πως αρνούνται να ξεκολλήσουν τη βλακεία από το μυαλό τους.

Tι είναι όμως αυτό που φοβούνται πιο πολύ; Φοβούνται ότι αν όλα αυτά που έχουν στο μυαλό τους επαληθευτούν θα έρθουν αντιμέτωποι με τις φοβίες τους ή απλά φοβούνται το ρίσκο και προτιμούν την ασφάλεια; Ή μήπως τελικά πιο πολύ απ' όλα φοβούνται την ίδια τη δέσμευση; Και αν ισχύει αυτό, τότε γιατί πάντα ενώ φεύγουν τρέχοντας από κάποια που ερωτεύτηκαν και στην οποία παραδέχτηκαν τα όσα φοβούνται, τελικά καταλήγουν να κάνουν σχέση με την αμέσως επόμενη που θα βρεθεί μπροστά τους;

Tο τελικό συμπέρασμα είναι το εξής: Οι άντρες φοβούνται οποιοδήποτε συναίσθημα μπορεί να τους ξεπεράσει. Ένας μεγάλος έρωτας τους κάνει να εξαφανίζονται. Φοβούνται πως αν δοθούν ολοκληρωτικά σε κάποια θα φανούν αδύναμοι. Δε θέλουν να αισθάνονται μετέωροι, θέλουν να πατάνε γερά στα πόδια τους και κάποια που τους βγάζει συναισθήματα που δεν ήξεραν καν ότι υπάρχουν, τους φοβίζει. 

Ίσως γι' αυτό τελικά οι μεγαλύτεροι έρωτες σε αυτή τη ζωή είναι οι ανεκπλήρωτοι. Συνήθως είναι αυτοί που καταλήγουν σε ένα σκληρό δίσκο μαζί με κάποιες φωτογραφίες και αγαπημένα τραγούδια. Αυτός ο σκληρός δίσκος παραμένει για πάντα σε ένα συρτάρι που δεν ανοίγουν ποτέ. Κι αν κάποια στιγμή το ανοίξουν και θυμηθούν, τότε σίγουρα θα είναι τόσο αργά που τα παιδιά τους θα πηγαίνουν ήδη σχολείο. Γι' αυτό οι άντρες απατάνε. Γιατί σχεδόν ποτέ δεν καταλήγουν με το μεγάλο τους έρωτα.  

Οι γυναίκες απο την άλλη, αν τελικά απατήσουν είναι επειδή δεν τον έχουν βρει. Εκείνες επιζητoύν το συναίσθημα που θα τους κάνει να χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.

Αντίθετα φύλλα... Τελικά πουθενά δε συναντιόμαστε σ' αυτόν τον κόσμο!

Όταν ο Βάτραχος γίνεται Πρίγκιπας...

Από τότε που γεννιόμαστε μας εκπαιδεύουν να περιμένουμε τον όμορφο πρίγκιπα που θα έρθει καβάλα στο άσπρο του άλογο και θα μας πάρει σε μέρη μακρινά κι ονειρεμένα. Όλα τα παραμύθια που έχουν γραφτεί για κοριτσάκια συνομοτούν σε αυτό το σχέδιο. 

Την Ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε ένας πανέμορφος πρίγκιπας σπάζοντας την κατάρα της κακιάς νεράιδας και την κάνει βασίλισσά του. Η Σταχτοπούτα από την άλλη, χτυπημένη από τη μοίρα ζει στη σκία των δύο αδερφών της καταδικασμένη να κάνει παρέα με στάχτες και σφουγγαρίστρες. Και ξαφνικά γίνεται το θαύμα, πηγαίνει στο χορό με ένα φανταστικό φόρεμα, αλλά πάντα υπό την πίεση του χρόνου. Κι όμως είναι αυτή που ο πανέμορφος πρίγκιπας θα ερωτευτεί, θα χάσει το μυαλό του και θα κινήσει γη και ουρανό για να βρει σε ποια ταιριάζει το γοβάκι. Τώρα πως  το πόδι της Σταχτοπούτας ήταν μοναδικού μεγέθους και πως το γοβάκι παρέμεινε γοβάκι και μετά τα μεσάνυχτα, παραμένει ανεξιχνίαστο μυστύριο το οποίο κανείς ποτέ δεν έθιξε.

Και για τη Χιονάτη όμως που η κακιά μητρία της φρόντισε ώστε να καταλήξει στο δάσος επειδή ήταν ομορφότερη από εκείνη, η μοίρα πάλι τα καλύτερα έγραψε. Όχι μόνο βρήκε εφτά νάνους να την έχουν στα πούπουλα, στο τέλος πάλι ένας κούκλος πρίγκιπας φρόντισε ώστε να βγει το μήλο από το λαιμό της, να λύσει τα μάγια και να της δώσει τη ζωή που κάθε γυναίκα ονειρεύεται μαζί με όλα όσα η κακιά μητριά της διεκδικούσε. Περιττό να αναφέρω ότι ποτέ δεν διαπιστώθηκε πως η Χιονάτη δεν πέθανε από ασφυξία όσο το μήλο παρέμενε καρφωμένο στο λαιμό της. 

Το αποκορύφωμα όλων των παραμυθιών είναι αυτό του πρίγκιπα βάτραχου που περιμένει υπομενετικά την πανέμορφη και καλόκαρδη κοπέλα που θα τον εμπιστευτεί και θα τον φιλήσει, θα λύσει τα μάγια και θα ξαναγίνει πανέμορφος και πάμπλουτος. Η τιμωρία της "καλής" αυτής μάγισσας ήθελε να του διδάξει ότι για να είναι πρίγκιπας πρέπει να φέρετε και ανάλογα. Παρόλα αυτά ήθελα να ήξερα αν ήταν κοντή, χοντρή και άσχημη η κοπέλα θα της ζητούσε ποτέ να τον φιλήσει ή θα προτιμούσε να παραμείνει βάτραχος σε όλη του τη ζωή; 

Και φτάνουμε στην αληθινή ζωή. Μεγαλώνουμε με παραμύθια και περιμένουμε η ζωή μας να έχει αντίστοιχη πορεία. Κι όμως πόσους βάτραχους έχουμε φιλήσει κι αυτοί δεν έγιναν πρίγκηπες ποτέ; Πόσο καιρό περιμέναμε τον καλό πρίγκιπα να έρθει να λύσει τα μάγια της απογοήτευσης και της πικρίας κι όταν νομίζαμε ότι επιτέλους εμφανίστηκε, στην πραγματικότητα ήρθε για να αποτελειώσει ό,τι άφησε όρθιο ο προηγούμενος; Μήπως οι εποχές για πρίγκηπες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί; 

Για να εξαφανίστηκαν όμως οι πρίγκιπες κάποιος φρόντισε γι' αυτό. Και η αλήθεια είναι πως οι ίδιες εμείς μεγαλώνοντας και περιμένοντας τον πρίγκιπα, φάγαμε τόσα χαστούκια από τη η ζωή που φροντίσαμε να τους εξαφανίσουμε. Αλλά τα παραμύθια έλεγαν πως ο πρίγκιπας υπάρχει και είναι όμορφος, έξυπνος, πλούσιος κι ευγενικός όσες ανακρίβειες κι αν υπήρχαν στις ιστορίες.   Μπορεί  να μην έρθει πάνω σε άλογο, αλλά τουλάχιστον με ένα ακριβό αυτοκίνητο επιβάλεται. Και δε φταίμε εμείς που το πιστεύουμε, έτσι μας μάθανε.

Αλλά όσο έρχονται στη ζωή μας βάτραχοι τόσο αφήνουμε το παραμύθι στην άκρη και ψάχνουμε το λάθος του. Γινόμαστε όλο και πιο αναξέρτητες, όλο και πιο κυνικές και δεν αφήνουμε κανέναν να νομίζει πως είναι ο πρίγκιπας που περιμέναμε όλη μας τη ζωή. Κι επειδή μας εκπαίδευσαν να περιμένουμε το τέλειο αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με οτιδήποτε λιγότερο. Όλες όμως βαθιά μέσα μας εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο παραμύθι. Απλά το έχουμε ερμηνεύσει λάθος. Πιστεύουμε σε λάθος πρίγκιπα.

Τα παραμύθια λένε πως ο πρίγκιπας είναι όμορφος. Αυτό σημαίνει ότι έχει ένα ωραίο παρουσιαστικό. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Κανένα παραμύθι όμως δεν αναφέρει πως πρέπει να έχει την ομορφιά του Jude Law, γωνίες μοντέλου στο πρόσωπο και γραμμωμένους κοιλιακούς.

Επίσης συμπεραίνουμε, δεν ξέρω από που μιας και όλοι οι πρίγκιπες κάνουν μικρή εμφάνιση στο τέλος της ιστορίας, πως ο πρίγκιπας είναι έξυπνος. Αυτό επίσης δε σημαίνει πως πρέπει να έχει διδακτορικό στην Βιοχημία και να εντυπωσιάζει τους πάντες με τις γνώσεις του για τα πάντα.  

Από την άλλη το γεγονός ότι ο πρίγκιπας σώζει πάντα την κοπέλα μας δείχνει πως είναι ευγενικός και ρομαντικός. Ούτε κι αυτό όμως σημαίνει πως της κάνει δώρα συνεχώς, την τρέχει κάθε τρεις και λίγο να δει το ηλιοβασίλεμα, δειπνούν κάθε μέρα υπό το φως των κεριών, κάνουν ρομαντικούς περιπάτους στην ακροθαλασσιά και της λέει συνέχεια πόσο την αγαπάει. Έχει κι αυτός υποχρεώσεις και δουλειές, ενίοτε κουράζεται και θέλει χώρο και χρόνο για τον εαυτό του. Όπως κι εσύ άλλωστε μικρή μου πριγκίπισσα.

Τελικά μήπως το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε γύρω μας λίγο καλύτερα; Μπορεί ο πρίγκιπάς μας είναι δίπλα μας κι εμείς να μην τον έχουμε δει. Μπορεί να μην είναι τόσο όμορφος όσο φανταζόμασταν, αλλά το μεγαλείο της ψυχής του και του μυαλού του να είναι τεράστιο. Μπορεί απλά ο πλούτος του να βρίσκεται στα συναισθήματά του. Μπορεί αυτή τη στιγμή που εσύ ακόμα ψάχνεις, ο πριγκιπάς σου να πεθαίνει για σένα και να μην του δίνεις σημασία γιατί είσαι απασχολημένη με κάποιον βάτραχο που σε φτύνει. Μπορεί να μην τον έχεις γνωρίσει ακόμα... 

Γι' αυτό την επόμενη φορά που θα σε πλησιάσει κάποιος που θεωρείς βάτραχο δώστου μια ευκαιρία. Μπορεί να είναι ο πρίγκιπάς σου και να χρειάζεται ένα σου φιλί για να μεταμορφωθεί. Σκέψου μόνο πόσους υποτιθέμενους πρίγκιπες έχεις φιλήσει που στο τέλος μεταμορφώθηκαν σε βάτραχους και θα αναιρέσεις.