Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Περί κέρατου και άλλων δαιμονίων

Το κέρατο  είναι δανεικό. Κάποια στιγμή θα το δώσεις και κάποια άλλη θα το δεχτείς. Είναι το αναπόφευκτο της υπόθεσης. Οι λόγοι ποικίλουν, αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο τρελαίνονται στην ιδέα πως μπορούν να τους πάρουν κάτι που είναι δικό τους. Όμως μπορεί ποτέ να σου ανήκει πραγματικά ένας άνθρωπος; Η απάντηση είναι όχι.  Το ότι κάποια στιγμή τυχαίνει να ζούμε παράλληλα τη ζωή μας με κάποιον δε σημαίνει ότι αυτός ο κάποιος μας ανήκει κιόλας. Καλά ως εδώ;

Και συνεχίζω τις σκέψεις μου. Η ηθική όπως και η δικαιοσύνη είναι κοινά στοιχεία που τα έχουμε όλοι. Είναι όλα αυτά που μας έμαθαν και μας μεγάλωσαν. Όμως μέσα μας υπάρχει πάντα μια προσωπική ηθική. Είναι το στοιχείο αυτό που αναπτύξαμε μεγαλώνοντας και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μας. Και μπορεί η κοινή ηθική να θεωρεί πως το κέρατο είναι κάτι παντελώς ανήθικο, ο καθένας, όμως μπορεί να παραμείνει τόσο πιστός όσο του επιτρέπει η δική του προσωπική ηθική. 

Όταν κάποιος κερατώνει δε σημαίνει απαραίτητα ότι προδίδει τον άνθρωπό του. Μπορεί γι αυτόν τον κάποιον που έκανε σεξ με έναν άλλον άνθρωπο, να μη σημαίνει απολύτως τίποτα. Μπορεί και όχι. Όλα είναι πάντα σε συνάρτηση με εκείνη την προσωπική ηθική που λέγαμε παραπάνω. Μπορεί όντως να είναι ο καλύτερος σύντροφος στον κόσμο, μπορεί συναισθηματικά να είναι ο πιο δοτικός άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει κάποιος στη ζωή του κι όμως όταν ήρθε εκείνη η ώρα του πειρασμού να μη μπόρεσε να αντισταθεί. Αυτός είναι και ο ορισμός του πειρασμού εξάλλου. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο μεγάλος μπορεί να είναι και πόσο δυνατός θα είσαι αντίστοιχα εσύ ώστε να του αντισταθείς.

Όχι, δεν προσπαθώ να δώσω άφεση στους απανταχού ξενογαμιάδες όλου του κόσμου. Οι σκέψεις αυτές αφορούν το δανεικό όπως είπα παραπάνω κέρατο κι όχι το συστηματικό. Δε δίνω άφεση ούτε καν στον εαυτό μου τον ίδιο. Έχω βρεθεί και στις δύο θέσεις. Έχω κερατώσει χωρίς να θέλω να χωρίσω κι έχω συγχωρέσει κέρατο για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Παρόλα αυτά ανήκω σε εκείνους που θα προτιμούσαν να μην το ξέρουν. Βλέπετε η δική μου ηθική λέει πως όταν κάτι περιορίζεται σε περιπέτεια της μία βραδιάς καλύτερα να μείνει εκεί που ανήκει. Στη βραδιά εκείνη. 

Για  μένα η προδοσία έχει συναισθηματική έννοια. Προδοσία σημαίνει να μοιράζεις συναισθήματα σε κάποιον άνθρωπο ενώ παραμένεις με κάποιον άλλον. Προδοσία σημαίνει να λες ψέμματα σε δύο ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή εσύ δε μπορείς να αποφασίσεις. Και η προδοσία αυτή δεν συμπεριλαμβάνει ένα πήδημα στα γρήγορα που δεν υπάρχει λόγος να μάθω αν παραμείνει σε εκείνο ακριβώς το κρεβάτι. Καμιά φορά είναι καλύτερα να μην πληγώσεις τα συναισθήματα κάποιου για ένα συμβάν χωρίς καμία απολύτως σημασία.

Γι αυτό έχω φτάσει στο σημείο να συγχωρήσω κάποιον και να θεωρήσω πως το κέρατο είναι δανεικό. Όπως επίσης δε μπορώ να ξανακούσω τη φράση "σε σιχαίνομαι που πήγες με κάποια άλλη/άλλον". Αυτό θα το δεχόμουν μόνο στην περίπτωση που γνώρισες κάποιον παρθένο/α. Ξέρεις και πριν από σένα κάποιος άλλος με ακουμπούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οπότε η φράση σου αυτομάτως ακυρώνεται. 

Κι επειδή υπάρχει πάντα κι ο αντίλογος, έχω υπάρξει κι εγώ τόσο ερωτευμένη ώστε να μη μπορώ καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο να με ακουμπήσει άλλος άντρας. Αυτό όμως συνέβη επειδή εγώ ερωτεύομαι έτσι. Κι η ζωή μου έμαθε να μη περιμένω από κανέναν να φερθεί όπως θα φερόμουν εγώ. Εξάλλου κι εγώ μεγάλωσα από τότε. Και ξέρετε...  Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι αλλάζει και ο τρόπος που ερωτεύονται. Μπορεί και να συμβαίνει επειδή μαθαίνουν ότι το κέρατο είναι δανεικό. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου