Που πήγε το φλέρτ οεο?

Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω να φλερτάρω δεν ξέρω κι εγώ πόσο καιρό. Και το θέμα είναι ότι δεν είμαι η μόνη. Όσες γνωστές μου είναι ελεύθερες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. 

Aπό τη μία λέμε ότι οι άντρες έχουν εξαφανιστεί κι από την άλλη όταν βλέπουμε κάτι ενδιαφέρον στον ορίζοντα το αφήνουμε να φύγει. Φοβόμαστε να πλησιάσουμε για να μην απορριφθούμε. Ξεχνάμε να φλερτάρουμε γιατί πλέον δεν ξέρουμε πως γίνεται και τελικά βρισκόμαστε να βγαίνουμε μόνες και να αναρωτιόμαστε γιατί είμαστε μόνες.

Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Δε φλερτάρουν, δεν μιλάνε, δεν κοινωνικοποιούνται, δε δείχνουν ενδιαφέρον και τις περισσότερες φορές περιμένουν από μας να κάνουμε την πρώτη κίνηση. Βγαίνουν πάντα μόνοι και αδιαφορούν για τις γυναικοπαρέες που υπάρχουν δίπλα τους. Δεν κοιτάνε, δε φλερτάρουν, δεν κάνουν τίποτα απολύτως.

Κι από την άλλη έχουμε το ηλεκτρονικό φλερτ. Το social networking έχει μπει πια τόσο πολύ στη ζωή μας που δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος που δε σε έχει δει ποτέ, σε πλησιάζει στέλνοντάς σου friend request και κάνοντάς σου poke.  

E, όχι φίλε μου. Δε μου αρκεί μία φωτογραφία από την οποία δε με πείθεις καν ότι αυτό που βλέπω ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και εκνευρίζομαι τρελά όταν βλέπω ότι έχεις άλλες δυο χιλιάδες γκόμενες φίλες. Δε με νοιάζει καθόλου αν με σκουντήξεις στο facebook και δε θέλω να με κεράσεις κανένα ηλεκτρονικό σφηνάκι. 

Εγώ θέλω να βγω έξω και να με πλησιάσεις. Να έρθεις στο μπαρ και να με κεράσεις. Να με κοιτάζεις όση ώρα είμαι κοντά σου για να μου δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι. Να έρθεις να μου μιλήσεις. Να ανακαλύψω το χιούμορ σου από τις ατάκες και τον τρόπο που τις λες κι όχι από emoticons και στημένα κείμενα, που πιθανόν τα κάνεις copy paste από το διπλανό παράθυρο του chat. Να μου χαρίσεις ένα αληθινό λουλούδι, να σε δω να μου χαμογελάς. Τόσα πολλά θέλω πια;

Και μετά λέμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε κρίση. Δε φταίνε οι σχέσεις, εμείς φταίμε. Ό,τι κι αν γίνεται προέρχεται από μας. Αν δε μπορούμε να φλερτάρουμε προφανώς και δε μπορούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά. Η επικοινωνία περνάει κρίση και γι' αυτό φταίμε εμείς. Ας κλείσουμε τα chat κι ας κάνουμε καμιά γνωριμία στον αληθινό κόσμο. Όλο και κάτι περισσότερο θα έχουμε να πούμε από το να στέλνουμε φατσούλες με τη γλώσσα έξω. Ζούσαμε και χωρίς social network κάποτε και φλερτάραμε πολύ περισσότερο. Κάνε απλά ένα rewind στη ζωή σου και θα δεις ότι έχω δίκιο.