Συγχωρείς ή απλά ξεχνάς;

Τι σε κάνει να ξεχνάς και τι να θυμάσαι για πάντα; Γιατί μερικά πράγματα τα διαγράφεις εντελώς από τη μνήμη σου και κάποια άλλα αρνείσαι να τα ξεχάσεις; Στ' αλήθεια προσπαθείς να ξεχάσεις ή απλά ξεχνάς γιατί  η θύμισή του σε πονάει τόσο που δε μπορείς να συνεχίσεις και τι γίνεται αν δε μπορείς να ξεχάσεις αυτό που σε πονάει τόσο πολύ; 

Και κάπου εδώ αρχίζει το μπέρδεμα... Στη ζωή μου έχει χρειαστεί να ξεχάσω πολλά και στενάχωρα πράγματα. Η λησμόνια όμως δεν ήταν σε καμία περίπτωση το φυσικό επόμενο της συγχώρεσης. Μπορεί να επέλεξα να ξεχάσω, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι συγχώρεσα και δεν ξέρω αν ποτέ στη ζωή μου φανώ τόσο δυνατή, ώστε να συγχωρέσω κάτι που με πόνεσε και μου έκανε τόσο μεγάλο κακό. Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι, ότι δεν έχω τίποτα καλό να θυμάμαι από όλη αυτή την ιστορία. Μαζί με τα κακά σβήστηκε και το όποιο καλό υπήρξε…  

Η μνήμη μου σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν καθόλου επιλεκτική. Έσβησε τα πάντα. Δεν κράτησε καλές αναμνήσεις. Όλα πέθαναν κι εγώ ήμουν αυτή που τα σκότωσα. Αν δε θέλω να θυμάμαι τα κακά θα πρέπει να ξεχάσω τα πάντα. Και έτσι πάτησα οριστικό delete σε αυτή την ιστορία. Ένα τεράστιο κενό… Ένα μαύρο πράγμα… Ό,τι κι αν προσπαθήσω να θυμηθώ με εξαγριώνει και γι' αυτό δε συγχωρώ. Άρα ξεχνώ γιατί δε μπορώ να συγχωρήσω.

Υπάρχουν όμως και φορές που θέλεις να συγχωρήσεις, αλλά δε μπορείς να ξεχάσεις. Στο μυαλό σου πάντα κάτι έρχεται και σε κρατάει πίσω. Προσπάθησες, αλλά δυστυχώς δε γίνεται τίποτα. Τότε απλά δεν έχεις συγχωρήσει. Όχι γιατί δεν ήθελες, αλλά επειδή δε μπόρεσες κι έτσι τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα και μπερδεμένα. Η μνήμη επιμένει να μην είναι επιλεκτική, αλλά αυτή τη φορά δεν σβήνει τίποτα. Θυμάσαι τα ΠΑΝΤΑ! Ευχάριστες αναμνήσεις μπερδεμένες με δυσάρεστα γεγονότα κι αυτό είναι το πιο οδυνηρό. Και κάπου εκεί επιλέγεις να φύγεις. Πονάς αλλά δε γίνεται αλλιώς… Πρέπει να φύγεις. Μερικές φορές η φυγή είναι η πιο εύκολη λύση, ακόμα κι αν πονάει. 

Τι γίνεται όμως όταν καταφέρνεις να συγχωρήσεις; Τότε οι καλές αναμνήσεις ζουν για πάντα και η μνήμη σου αρχίζει να γίνεται επιλεκτική. Θυμάσαι μόνο τις ωραίες στιγμές, τις ευχάριστες αναμνήσεις και τα πρόσωπα της ιστορίας με αγάπη. Αφήνεις πίσω ό,τι σε πόνεσε και προχωράς. Αυτό είναι το μεγαλείο της συγχώρεσης. Ακόμα κι αν κάτι σε πόνεσε πολύ, αν καταφέρεις να συγχωρήσεις, κάποια στιγμή ο πόνος θα περάσει και θα ξεχάσεις. Δε θα θυμάσαι τι είναι αυτό που σε πόνεσε, ούτε πόσο πόνο σου προκάλεσε. Θα θυμάσαι μόνο τα ευχάριστα και θα προχωράς. Η συγχώρεση είναι λύτρωση, αλλά για να το κάνεις αυτό θέλει μεγαλείο ψυχής και πάρα πολλή αγάπη. Δεν είναι εύκολο και πονάει πολύ μέχρι να το πετύχεις, αλλά γίνεται. Αν πιστεύεις πραγματικά σε κάτι, όλα γίνονται...