Μονογαμία, πολυγαμία και swinging αυτές οι μάστιγες

Ζούμε στην εποχή του Tinder, των one night stand, των φίλων που γαμιούνται χωρίς υποσχέσεις, του swinging και της παρτούζας. Γιατί να παραμείνεις μονογαμικός ενώ μπορείς κάθε μέρα να δοκιμάζεις, όχι μόνο καινούριο πιάτο, αλλά ολόκληρο μενού;

Από την άλλη όμως, θέλεις κάποια στιγμή δίπλα σου έναν άνθρωπο, που να σε κάνει να γελάς, να επικοινωνείτε και να κάνετε καλό σεξ σε καθημερινή βάση. Γιατί κακά τα ψέματα όσο εύκολο και να έχει γίνει το σεξ, η οικειότητα και το συναίσθημα είναι κάτι που δε βρίσκεις στο ευκαιριακό. 

Για πόσο όμως μπορείς να παραμείνεις μονογαμικός και τι γίνεται όταν η σεξουαλικότητά σου ξεπερνάει τα στερεότυπα με τα οποία σε έχουν μεγαλώσει και θέλουν το κορίτσι και το αγόρι να ερωτεύονται, να παντρεύονται, να κάνουν ένα ή και περισσότερα παιδιά και στο τέλος να ζουν αυτοί καλά και οι άλλοι καλύτερα; Κι αν υπάρχουν αυτοί οι άλλοι που περνάνε καλύτερα, τι έκαναν και έζησαν καλύτερα; 

Καταρχήν να  ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω στη μονογαμία και τη θεωρώ υπέροχη. Για να παραμείνεις μονογαμικός πρέπει να υπάρχει ένωση ψυχής, σώματος και νου γι αυτό είναι και το πιο δύσκολο και το πιο όμορφο πράγμα στον Αλλά για πόσο μπορείς να παραμείνει μονογαμικός αφού είσαι άνθρωπος και ως άνθρωπος έχεις ανασφάλειες, αδυναμίες, περιέργειες και άλλους πειρασμούς; Το να μην κερατώνεις και να σκέφτεσαι τη γειτόνισσα πάντως δε μου κάνει και πολύ για μονογαμία. 

Από την άλλη όμως μπορώ να καταλάβω και το κέρατο αν γίνει σε κάποια στιγμή αδυναμίας ή για λόγους επιβεβαίωσης, αρκεί να μη γίνεται συστηματικά και δεν επηρεάσει με κανέναν τρόπο αρνητικά τη σχέση σου. Εξάλλου, δε θέλει και πολύ να κερατώσεις. Όλα γίνονται σε μια στιγμή.

Τι γίνεται όμως με το swinging; Είναι απλά ένα νέο trend ή  μια ανάγκη που δημιουργήθηκε ανάμεσα στα ζευγάρια για να ανανεώνουν τη σχέση τους;

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το καυτό θέμα του "swinging". Εξάλλου είναι κάτι που εξιτάρει ακόμα και τον πιο πιστό άνθρωπο στον κόσμο. Φίλοι από τα παλιά, καινούριοι φίλοι, παλιοί και νέοι εραστές μόνο γι αυτό μιλάνε. Κι αναρωτιέμαι, τελικά γίνανε όλοι ξαφνικά τόσο open minded ή είναι θύματα της μόδας που θέλει τους swingers να γίνονται όλο και περισσότεροι. 

Από την άλλη όμως δε θα μπορούσε απλά να είναι μία τάση των ζευγαριών προς το swinging προκειμένου να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ανθρώπου που έχουν επιλέξει και αντίστροφα, βάζοντας νέα κόλπα στο μενού; Εξάλλου όταν κάτι το κάνεις κοινή βούληση με το σύντροφό σου, δεν θεωρείται απιστία, έτσι δεν είναι; 

Η αλήθεια είναι πως στο δικό μου το ξανθό κεφάλι είναι κατά κάποιον τρόπο φυσιολογικό ένα ζευγάρι να φλερτάρει με ένα άλλο άτομο ή ζευγάρι, αν είναι κάτι που το γουστάρουν και οι δύο. Επίσης θεωρώ καθαρά θέμα σεξουαλικότητας και ιδιαιτερότητας ενός ζευγαριού το να θέλουν μερικές φορές λίγη ποικιλία βάζοντας άλλα άτομα στο κρεβάτι τους. Όσο για τη συχνότητα μη με ρωτάτε. Αυτό είναι καθαρά θέμα γούστου και σεξουαλικότητας. 

Το ίδιο ισχύει και με το κέρατο. Είναι εν μέρη φυσιολογικό να σου τύχει μία φορά επειδή βρέθηκες σε στιγμή αδυναμίας ή σε φάση που υπήρχε απόσταση συναισθηματική ή χιλιομετρική και παρέμεινε εκεί, και άλλο να γίνεται συστηματικά. Αν ψάχνεσαι συνεχώς να ξενογαμάς και δε σου αρκεί με τίποτα αυτό που έχεις, τότε μάλλον είσαι με λάθος άνθρωπο ή έχεις πρόβλημα και πρέπει να πας να κοιταχτείς. 

Δεν είναι κακό να πειραματίζεσαι μέσα στη σχέση σου ψάχνοντας να βρεις τα όριά σου ακόμα κι αν αυτό αφορά τη σεξουαλικότητά σου. Είναι κι αυτό κομμάτι μιας υγιούς σχέσης, αρκεί να έχεις τη διάθεση να μιλήσεις και να βρεις τις χρυσές τομές. Κακό είναι να μην ξέρεις τι θέλεις και να το ψάχνεις δεξιά αριστερά ταλαιπωρώντας ταυτόχρονα κι έναν ή περισσότερους ανθρώπους. 

Οι σχέσεις είναι δύσκολες στις μέρες μας και όχι η μονογαμία. Στη σχέση χρειάζεται συνεχής προσπάθεια και αμοιβαίοι συμβιβασμοί. Εκεί εμπλέκονται συναισθήματα και τίθενται όρια που δεν πρέπει να ξεπεράσεις. Στη σεξουαλικότητα δεν υπάρχουν συμβιβασμοί. Ή γουστάρεις ή δε γουστάρεις. Τόσο απλό είναι το πράγμα.

Οι άντρες φίλοι μου

Λένε πως δε μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας. Μαλακίες. Αν δεν έχεις άντρα κολλητό δεν ξέρεις τι χάνεις.

Η αλήθεια είναι πως αν υπάρχει χημεία μεταξύ δύο ατόμων διαφορετικού φύλου είναι δύσκολο η φιλία να παραμείνει αγνή και έντιμη. Όταν από το μυαλό ενός εκ των δύο ή και των δύο περνάει το σεξ και πως θα γίνει να ανταλλάξουν σωματικά υγρά, τότε η φιλία πάει περίπατο ή για να τα λέμε όπως πραγματικά είναι, δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχει όμως και το άλλο ενδεχόμενο. Ένας άντρας και μια γυναίκα να είναι απόλυτα δεμένοι μεταξύ τους χωρίς κανένας από τους δύο να σκέφτεται πως θα γαμήσει τον άλλον, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και αυτή μπορεί να είναι η καλύτερη σχέση στον κόσμο.

Από μικρή τα πήγαινα καλύτερα με τα αγοράκια παρά με τα κοριτσάκια. Ως κλασικό αγοροκόριτσο έπαιζα ποδόσφαιρο κι έκανα ποδήλατο στην πλατεία μαζί τους. Κι αυτοί πάντα με προστάτευαν. Οι γυναίκες από φύση τους είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Για να καταλήξει μια γυναικεία φιλία να στεριώσει θα πρέπει να βγει αλώβητη από τις συμπληγάδες πέτρες του ανταγωνισμού. 

Με τους άντρες φίλους δεν έχεις τέτοια προβλήματα. Είναι πάντα εκεί για εσένα. Δε χρειάζεται να φτιάξουν μαλλί για να βγουν από το σπίτι τους, βάζουν μια φόρμα κι ένα t-shirt και σε δέκα λεπτά είναι στο δικό σου σπίτι αν τους το ζητήσεις. Δε θυμάμαι μία φορά που να πήρα τηλέφωνο τον κολλητό μου τηλέφωνο για όποια μαλακία κι αν ήθελα να του πω και να μην απαντήσει στο κάλεσμά μου, όσο σημαντική δουλειά κι αν είχε. Κι αν είχα πραγματικό πρόβλημα θα ερχόταν ακόμα κι από την άκρη του πλανήτη για μένα. Αν εξαφανιστώ για πάνω από δύο μέρες θα με πάρει τηλέφωνο να δει αν είμαι καλά κι αν γίνει κάτι σημαντικό στη ζωή του θα είμαι η πρώτη που θα το ανακοινώσει. Το ίδιο κι εγώ. 

Επίσης οι άντρες είναι πιο απλοί στον τρόπο σκέψης. Εκεί που με την κολλητή σου θα ανάλυες επί 15 ώρες τη συμπεριφορά του και θα προσπαθούσες να βρεις ελαφρυντικά για τον τρόπο που σου φέρθηκε, ο άντρας κολλητός δε θα μασήσει τα λόγια του, θα σου πει "Ξεκόλλα, ο τύπος δε σε γουστάρει"  και θα ξέρεις ότι είναι αλήθεια γιατί η γνώμη του σαν άντρας μετράει.  

Κι είναι ωραίο να τους έχεις φίλους. Όταν από τη ζωή σου έχουν περάσει αρκετοί γκόμενοι που πάντα θα φορούν το πρόσωπο με το οποίο προσπαθούν να σε εντυπωσιάσουν, ως κολλητός είναι πιο αληθινός από ποτέ. Θα πέσει στα πατώματα για τη γυναίκα που γουστάρει και θα κλάψει στην αγκαλιά σου αν πληγωθεί. Θα σου αποκαλύψει κάθε φόβο του και θα μοιραστεί μαζί σου κάθε ανησυχία. Κι εσύ μαζί του είσαι πιο αληθινή. Δε σε νοιάζει αν φαίνεται το σπυράκι σου για να πας να το καλύψεις με make up ούτε σε ενδιαφέρει αν κυκλοφορείς μέσα στο σπίτι με εκείνη την ξεχειλωμένη πιτζάμα που τόσο αγαπάς. Κι αν είσαι καψούρα θα του το πεις γιατί από εκείνον δεν έχεις ούτε μια κρυφή σκέψη.

Και υπάρχει αγάπη. Αληθινή αγάπη. Θα ξεμαλλιάσεις την καριόλα που δεν του φέρθηκε σωστά και θα χαρείς όταν θα έρθει η ώρα να ερωτευτεί γιατί εσύ ξέρεις πόσο υπέροχο πλάσμα είναι. Το ίδιο κι εκείνος. Και θα σε προστατεύει πάντα γιατί είναι στη φύση του. Έτσι κάνουν οι άντρες. Σε προστατεύουν από επιλογές κι από όποιον τολμήσει να σε πειράξει. Κι έχει κι έναν μαγικό τρόπο να εξαφανίζει κάθε ανασφάλεια, ανησυχία και αδυναμία σου μόνο με τη φιλία του. Γιατί ξέρει κι εκείνος πόσο υπέροχη είσαι πίσω από όλα αυτά. 

Τέλος, πριν αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί ως φίλοι είναι τόσο γαμάτοι κι ως γκόμενοι μας βγάζουν την ψυχή, θα σου παραθέσω την απάντηση που έχω πάρει εγώ. Ο έρωτας είναι ένας διαρκής πόλεμος. Φοβούνται ότι αν δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο με τις φοβίες και τις ανασφάλειες που έχουν όλα τα ανθρώπινα όντα, δε θα είναι τόσο άτρωτοι όσο περιμένουμε. Δε φταίνε αυτοί, έτσι τους μάθανε. Αλλά τους αγαπάμε και γι αυτό.

Περί κέρατου και άλλων δαιμονίων

Το κέρατο  είναι δανεικό. Κάποια στιγμή θα το δώσεις και κάποια άλλη θα το δεχτείς. Είναι το αναπόφευκτο της υπόθεσης. Οι λόγοι ποικίλουν, αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο τρελαίνονται στην ιδέα πως μπορούν να τους πάρουν κάτι που είναι δικό τους. Όμως μπορεί ποτέ να σου ανήκει πραγματικά ένας άνθρωπος; Η απάντηση είναι όχι.  Το ότι κάποια στιγμή τυχαίνει να ζούμε παράλληλα τη ζωή μας με κάποιον δε σημαίνει ότι αυτός ο κάποιος μας ανήκει κιόλας. Καλά ως εδώ;

Και συνεχίζω τις σκέψεις μου. Η ηθική όπως και η δικαιοσύνη είναι κοινά στοιχεία που τα έχουμε όλοι. Είναι όλα αυτά που μας έμαθαν και μας μεγάλωσαν. Όμως μέσα μας υπάρχει πάντα μια προσωπική ηθική. Είναι το στοιχείο αυτό που αναπτύξαμε μεγαλώνοντας και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μας. Και μπορεί η κοινή ηθική να θεωρεί πως το κέρατο είναι κάτι παντελώς ανήθικο, ο καθένας, όμως μπορεί να παραμείνει τόσο πιστός όσο του επιτρέπει η δική του προσωπική ηθική. 

Όταν κάποιος κερατώνει δε σημαίνει απαραίτητα ότι προδίδει τον άνθρωπό του. Μπορεί γι αυτόν τον κάποιον που έκανε σεξ με έναν άλλον άνθρωπο, να μη σημαίνει απολύτως τίποτα. Μπορεί και όχι. Όλα είναι πάντα σε συνάρτηση με εκείνη την προσωπική ηθική που λέγαμε παραπάνω. Μπορεί όντως να είναι ο καλύτερος σύντροφος στον κόσμο, μπορεί συναισθηματικά να είναι ο πιο δοτικός άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει κάποιος στη ζωή του κι όμως όταν ήρθε εκείνη η ώρα του πειρασμού να μη μπόρεσε να αντισταθεί. Αυτός είναι και ο ορισμός του πειρασμού εξάλλου. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο μεγάλος μπορεί να είναι και πόσο δυνατός θα είσαι αντίστοιχα εσύ ώστε να του αντισταθείς.

Όχι, δεν προσπαθώ να δώσω άφεση στους απανταχού ξενογαμιάδες όλου του κόσμου. Οι σκέψεις αυτές αφορούν το δανεικό όπως είπα παραπάνω κέρατο κι όχι το συστηματικό. Δε δίνω άφεση ούτε καν στον εαυτό μου τον ίδιο. Έχω βρεθεί και στις δύο θέσεις. Έχω κερατώσει χωρίς να θέλω να χωρίσω κι έχω συγχωρέσει κέρατο για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Παρόλα αυτά ανήκω σε εκείνους που θα προτιμούσαν να μην το ξέρουν. Βλέπετε η δική μου ηθική λέει πως όταν κάτι περιορίζεται σε περιπέτεια της μία βραδιάς καλύτερα να μείνει εκεί που ανήκει. Στη βραδιά εκείνη. 

Για  μένα η προδοσία έχει συναισθηματική έννοια. Προδοσία σημαίνει να μοιράζεις συναισθήματα σε κάποιον άνθρωπο ενώ παραμένεις με κάποιον άλλον. Προδοσία σημαίνει να λες ψέμματα σε δύο ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή εσύ δε μπορείς να αποφασίσεις. Και η προδοσία αυτή δεν συμπεριλαμβάνει ένα πήδημα στα γρήγορα που δεν υπάρχει λόγος να μάθω αν παραμείνει σε εκείνο ακριβώς το κρεβάτι. Καμιά φορά είναι καλύτερα να μην πληγώσεις τα συναισθήματα κάποιου για ένα συμβάν χωρίς καμία απολύτως σημασία.

Γι αυτό έχω φτάσει στο σημείο να συγχωρήσω κάποιον και να θεωρήσω πως το κέρατο είναι δανεικό. Όπως επίσης δε μπορώ να ξανακούσω τη φράση "σε σιχαίνομαι που πήγες με κάποια άλλη/άλλον". Αυτό θα το δεχόμουν μόνο στην περίπτωση που γνώρισες κάποιον παρθένο/α. Ξέρεις και πριν από σένα κάποιος άλλος με ακουμπούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οπότε η φράση σου αυτομάτως ακυρώνεται. 

Κι επειδή υπάρχει πάντα κι ο αντίλογος, έχω υπάρξει κι εγώ τόσο ερωτευμένη ώστε να μη μπορώ καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο να με ακουμπήσει άλλος άντρας. Αυτό όμως συνέβη επειδή εγώ ερωτεύομαι έτσι. Κι η ζωή μου έμαθε να μη περιμένω από κανέναν να φερθεί όπως θα φερόμουν εγώ. Εξάλλου κι εγώ μεγάλωσα από τότε. Και ξέρετε...  Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι αλλάζει και ο τρόπος που ερωτεύονται. Μπορεί και να συμβαίνει επειδή μαθαίνουν ότι το κέρατο είναι δανεικό. 

Εν αρχή ην το σεξ...

Όχι, δε θα το κρύψω. Θέλω ακριβώς αυτό που θέλει κάθε ον με ένστικτα σ' αυτόν τον πλανήτη όταν γνωρίσω κάποιον που μου αρέσει. Θέλω απλά και στεγνά να τον γαμήσω. Το τι θα προκύψει από εκεί και μετά είναι άλλη υπόθεση.

Σορυ φίλε,δε σε είδα και σκέφτηκα τι ωραίος άντρας για να κάνω σχέση ή τα παιδιά του. Ούτε κι εσύ όταν με είδες σκέφτηκες "τι καλό κορίτσι για σπίτι". Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, ήταν εσένα γυμνό στο κρεβάτι ή οπουδήποτε αλλού, μαζί μου. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Γιατί πως να το κάνουμε; Όταν κάποιος μας αρέσει, αυτό που θέλουμε καταρχήν, είναι σεξ. Να τον μυρίσουμε, να τον νιώσουμε και να ανταλλάξουμε υγρά. Όλες. Ακόμα κι αυτές που θα το παίξουν δύσκολες και υπομένουν καρτερικά μέχρι το τρίτο ή το δέκατο ραντεβού, η πρώτη σκέψη που κάνουν, είναι αν τα κορμιά σας μιλάνε την ίδια γλώσσα.

Ναι καλά διάβασες, θα το παίξουν δύσκολες. Κανονικά δε θα έπρεπε να στα λέω αυτά, αλλά τι να κάνουμε που με βρήκες στις καλές μου. Το παίζουμε δύσκολες γιατί μας αναγκάζεις. Παιχνιδάκια στρατηγικής στην περίπτωση που γουστάρουμε και λίγο το μυαλό σου, ώστε να μπορέσεις να φλερτάρεις κι εσύ με το δικό μας. Μη στο δώσουμε κι έτοιμο στο πιάτο.

Όμως, ακόμα και για εμάς τις γυναίκες, μόνο το μυαλό δεν αρκεί. Ωραίο το να μπορείς να μιλήσεις με τον άλλον και να ανταλλάξεις απόψεις δε λέω, αλλά έχω και τους φίλους μου γι αυτό. Κι άντε και το 'χεις και στο mind fuck, τι; Αν επί του the fuck δεν ταιριάζουμε, τι πιθανότητες έχεις να κολλήσω μαζί σου; 

Να σου πω εγώ. Καμία. Κανένας έρωτας δεν υφίσταται χωρίς πάθος. Αν δε μπορείς να με κάνεις να τρέμω από καύλα δεν υπάρχει καμία περίπτωση να με κάνεις να σε ερωτευτώ. Κι όχι, δε μου αρκεί ένα πουλί για να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί του. Θέλω και επικοινωνία, αλλά αν θέλεις ειλικρίνεια, εν αρχή ην το σεξ. Αν εκεί ταιριάζουμε, τα υπόλοιπα έπονται. Αν τα έχεις, θα τα βρούμε. Και δεν είμαι κυνική, απλά ρεαλίστρια. Βλέπεις; Δε σκέφτομαι και τόσο διαφορετικά από εσένα τελικά. 

Γιατί οι 30άρες προτιμούν τους μικρότερους

Όχι φίλε 30άρη, δεν την είδαμε ξαφνικά όλες οι 30 something γκόμενες κούγκαρ και μας αρέσουν τα αγόρια των 25 και κάτι ψιλά. Απλά μας κούρασες.

Ψέμματα δε θα πω. Έχει άλλη αίσθηση το δερματάκι των 20κάτι χρόνων σε σχέση με αυτό των 30κάτι (μην κοιτάς το δικό μου που έχω καλό DNA). Είναι πιο απαλό, πιο μεταξένιο και μυρίζει μανούλα. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που προτιμάμε τα μικρότερα αγόρια. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι εσύ είσαι ένας τεμπέλης και μισός, με πολλά κόμπλεξ κι άλλες τόσες ανασφαλίες και καλά κάνουν και σου τρώνε τις γκόμενες οι μικρότεροι. Και θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ γιατί έχω και επιχειρήματα.

Όσο εσύ φίλε 30άρη προβληματίζεσαι για το πως θα βγάλεις περισσότερα χρήματα για να αγοράσεις ένα καλύτερο αυτοκίνητο και να αποκτήσεις ένα μεγαλύτερο σπίτι για να νιώθεις πραγματικά άντρας, απέναντι σε μια γυναίκα που βγάζει χρήματα κι έχει μια καλή θέση κι ένα ωραίο σπίτι, ο 25άρης σκέφτεται μόνο πως θα περάσει καλά με αυτά που έχει. Δεν τον νοιάζει να φανεί καλύτερος απέναντι στη γυναίκα των 30κάτι που είναι ανεξάρτητη και δημιουργημένη. Αντίθετα τη θαυμάζει γιατί έχει εξοικειωθεί με την ισότητα. Έχει μεγαλώσει με αυτή. 

Από την άλλη, όσο εσύ τρέμεις στην ιδέα ότι μια 30άρα πιθανότατα θέλει γάμο και παιδιά, τα αγόρια των 25-28 δε θα μπουν καν σε αυτή τη διαδικασία. Επειδή ακριβώς έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη να σκεφτούν το αυτονόητο. Αν βρε αγόρι των 30 και κάτι ήθελα παιδί, λες μέχρι την ηλικία των 33 μου χρόνων να μην είχα την ευκαιρία να το κάνω; Για να μην το έχω κάνει μέχρι τώρα, σημαίνει ότι δεν είναι αυτοσκοπός. Είχα τη μακροχρόνια σχέση που θα μπορούσε να με έχει οδηγήσει σε γάμο και οικογένεια κι όμως δεν κατέληξε εκεί. Αυτό δε σου λέει κάτι; Σύντροφο ψάχνω κι εγώ που να με καταλαβαίνει και να με νοιάζεται κι αν έρθει κι ένα παιδί έχει καλώς, αν δεν έρθει έχω και τη δουλειά μου να ασχοληθώ δε θα πεθάνω κιόλας.

Και τέλος, γιατί να είμαι με κάποιον που είναι ήδη φορτωμένος με αποτυχημένες σχέσεις, ίσως κι έναν αποτυχημένο γάμο ή και με ένα παιδί, από το να είμαι με κάποιον που ακόμα έχει τη διάθεση να προσπαθήσει και να επενδύσει σε μία σχέση, μου λες;

Κάτσε λοιπόν εσύ με την 25αρα σου για να νιώθεις άντρας όπως σε έμαθε η μαμά σου κι άσε με εμένα να έχω τον 27άρη που έχει τη διάθεση να ασχοληθεί. Κι αν με ζαλίσει και πολύ, θα τον στείλω με τους φίλους του για Playstation να κάνω κι εγώ το μποτέ μου με την ησυχία μου. Έτσι πάνε αυτά. Και μη σε ξανακούσω να λες ότι οι 30άρες έχουν ξεφύγει γιατί εσύ τις οδήγησες εκεί. Κατάλαβες;

Εσύ που βάζεις πάνω απ' όλα τη λογική, για πες μας. Ένιωσες ποτέ;

Θες την αλήθεια; Δεν πίνεις για να πεις αυτό που θες, αλλά για να σου φανεί καλή ιδέα αυτό που θέλεις να πεις, όπως είχε γράψει κάποιος που δε θυμάμαι.

Ναι ξέρω. Είσαι σοβαρός, μετρημένος, δε στέλνεις μηνύματα που μπορεί να σε εκθέσουν συναισθηματικά, δεν κοιμάσαι με κάποιον που μπορεί να σου αρέσει από την πρώτη νύχτα. Έμαθες να επεξεργάζεσαι τα συναισθήματά σου για να μη σε πουν ευαίσθητο. Πάνω απ' όλα η λογική έτσι δεν είναι;   

Κι όλα αυτά μέχρι να πιεις κανά-δυο ποτά. Τότε αρχίζεις να απελευθερώνεσαι, να χαμογελάς, να ανοίγεσαι, να φλερτάρεις, να στέλνεις εκείνο το μήνυμα στο οποίο γράφεις πόσο τον/τη θέλεις και πόσο σου λείπει κι όλα αυτά επειδή "έχεις πιει".

Όχι αγάπη μου. Παντελής έλλειψη ελέγχου σε κατάσταση μέθης είναι να πάρεις το αυτοκίνητο και να γκρεμίσεις καμιά 10αριά μάντρες στο πέρασμά σου ή να πάρεις το μαχαίρι και να σφάζεις κόσμο φωνάζοντας "παραγγελιά". Το να φλερτάρεις με τον τύπο που σου άρεσε φορώντας το πιο πλατύ σου χαμόγελο ή το να στείλεις ένα μήνυμα σε συγκεκριμένο παραλήπτη όπου ξεγυμνώνεσαι συναισθηματικά, είναι απλώς αναστολή των άμυνών σου, που ναι, μπορεί να προκαλείται από το αλκοόλ, αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν είσαι εσύ.

Εσύ είσαι που έβαλες τα ωραία σου ρούχα και το καλό σου άρωμα και βγήκες να εντυπωσιάσεις τα πλήθη. Κάθισες στο μπαρ και μετά από τρεις περιποιημένες βότκες και κανά-δυο σφηνάκια έβγαλες τον αληθινό σου εαυτό. Εκείνον που δεν έχει φοβίες, δε τον νοιάζει να εκτεθεί συναισθηματικά και που δε φοράει τη μάσκα του δήθεν πλήρους ατόμου που δεν αποζητά τίποτα.

Ακόμα κι αν έτυχε να κάνεις κάτι με κάποιον παντελώς άγνωστο/η ποτέ δεν πρόκειται μόνο γι αυτό. Πάντα πρόκειται για κάτι παραπάνω. Είτε ψάχνεις για one night stand είτε για τη μεγάλη αγάπη, πάντα κάτι ψάχνεις. Το αλκοόλ ποτέ δε θα σε κάνει να νιώσεις ή να πεις κάτι που δεν είχες σκεφτεί ποτέ. Το αλκοόλ απλά θα σε κάνει να βγάλεις στην επιφάνεια καταπιεσμένες επιθυμίες. Και ναι, έχει την ικανότητα να μεγεθύνει συναισθήματα και πολλές φορές να υπερβάλει, όμως στην ουσία ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό που στην πραγματικότητα είσαι ή νιώθεις.

Τις μεγαλύτερες αλήθειες τις έχω πει και τις έχω ακούσει μετά από μερικά ποτά. Κι έχω γελάσει, έχω κλάψει, έχω βρίσει, έχω παρακαλέσει, έχω στείλει μηνύματα, έχω πάει έξω από το σπίτι του, έχω ντραπεί και εξαφανιστεί για μέρες. Όμως ήμουν πιο αληθινή από ποτέ. Χωρίς εγωισμούς και λογοκρισία συναισθημάτων. Ήμουν απλά εγώ, χωρίς άμυνες και χωρίς φοβίες.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την απελευθέρωση, ακόμα κι αν αυτή προκαλείται μετά από μερικά ποτά. Είναι ο πραγματικός σου εαυτός χωρίς την πρωινή μάσκα που του φοράς όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι και κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Και μακάρι να μη χρειαζόμασταν κανένα αλκοόλ για να πούμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε, αλλά η "καθώς πρέπει" κοινωνία στην οποία μεγαλώσαμε, μας έμαθε να φοράμε μάσκες. Αλλά πάντα το βράδυ οι μάσκες πέφτουν. Μη φοβάσαι να δείξεις πόσο όμορφος/η είσαι μέσα από αυτή, ακόμα κι αν χρειάζεσαι 5-6 σφηνάκια για να τη βγάλεις.

Ένας βράχος γεμάτος συναισθήματα...

Το να ζεις στη Μύκονο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Θέλει γερό στομάχι, μεγάλες αντοχές και να κουβαλάς μια τρέλα που της πάει. Γι' αυτό δεν κάνει για όλους. Έτσι είναι αυτός ο βράχος. Απαιτητικός. Όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες.

Η Μύκονος είναι ένα μέρος μαγικό. Δεν το λέω επειδή μένω εδώ. Ίσως τώρα που το σκέφτομαι ακριβώς γι αυτό να το λέω. Αν δε μείνεις εδώ έστω και για λίγο, αν δεν τη νιώσεις, δε θα καταλάβεις ποτέ γιατί πράγμα μιλάω. Το ξέρουν όμως όσοι έρχονται ξανά και ξανά.

Συνήθως σε γοητεύει από την πρώτη στιγμή. Αν δεν το καταφέρει δεν της κάνεις έτσι κι αλλιώς. Στη Μύκονο νιώθεις την ενέργεια με το που σε φυσήξει το αεράκι. Και κάπως έτσι ξέρεις πως ακόμα κι αν δε μείνεις για πολύ, θα ξαναγυρίσεις. 

Η Μύκονος, όπως πολύ σωστά είχε πει μια φίλη, έχει πέπλο. Είναι σαν αρχαία θεά που, αν της ταιριάζεις, σε μαγεύει και σε κρατάει για πάντα. Κι είναι όμορφη. Σε σαγηνεύει. Έχει στυλ και προσωπικότητα. Μπορεί να σου προσφέρει τα πάντα, αλλά το ίδιο εύκολα μπορεί να στα πάρει πίσω αν την υποτιμήσεις. Στη Μύκονο δεν έχουν θέση τα ημίμετρα γι αυτό είναι τόσο έντονη η σχέση.

Μπορεί γι αυτό και οι άνθρωποι που επιστρέφουν πάντα εδώ, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, να είναι τρελοί. Γιατί μόνο αν είσαι τρελός αντέχεις την ανισορροπία της Μυκόνου. Κι όσο γνωρίζω τους ανθρώπους που μένουν εδώ, όχι από ανάγκη αλλά από επιλογή, τόσο την αγαπώ περισσότερο. 

Ακόμα και οι σχέσεις που δημιουργούνται στο νησί, είναι τόσο επιτακτικές, τόσο δυνατές και παράλληλα τόσο περίεργες, όσο και τα συναισθήματα που σου δημιουργεί. Στη Μύκονο όλα γίνονται στον υπερθετικό βαθμό. Δουλεύεις, νιώθεις, αγαπάς, μισείς, κλαις, γελάς, ερωτεύεσαι, χορεύεις. Όλα τα κάνεις πολύ. Πώς λοιπόν θα μπορούσε να συμβιβαστεί με κάτι λίγο;

Μπορεί για πολλούς η Μύκονος να είναι απλά ένας βράχος στο Αιγαίο και κάποιοι απλά, να βλέπουν μόνο την κοσμοπολίτικη πλευρά της. Ναι, η Μύκονος είναι όλα αυτά. Αν όμως δε τη νιώσεις, δε θα την καταλάβεις ποτέ. Και μπορεί στ' αλήθεια να σε τρελάνει με τις απαιτήσεις της, θα σε ανταμείψει όμως με χρώματα και εικόνες συγκλονιστικές. Και ενέργεια. Μια ενέργεια μοναδική στον κόσμο όσο μοναδική είναι κι αυτή. Ικανή να σε απογειώσει ή να σε αποτρελάνει.

 Κάποιος που έφευγε μου είπε...

"Τον αγαπάω αυτόν τον βράχο. Και τους ανθρώπους που είναι πάνω σε αυτόν τους αγαπάω. Γι αυτό έρχομαι." 

... Και πόσο δίκιο είχε.