Ναι ξέρω. Είσαι σοβαρός, μετρημένος, δε στέλνεις μηνύματα που μπορεί να σε εκθέσουν συναισθηματικά, δεν κοιμάσαι με κάποιον που μπορεί να σου αρέσει από την πρώτη νύχτα. Έμαθες να επεξεργάζεσαι τα συναισθήματά σου για να μη σε πουν ευαίσθητο. Πάνω απ' όλα η λογική έτσι δεν είναι;
Κι όλα αυτά μέχρι να πιεις κανά-δυο ποτά. Τότε αρχίζεις να απελευθερώνεσαι, να χαμογελάς, να ανοίγεσαι, να φλερτάρεις, να στέλνεις εκείνο το μήνυμα στο οποίο γράφεις πόσο τον/τη θέλεις και πόσο σου λείπει κι όλα αυτά επειδή "έχεις πιει".
Όχι αγάπη μου. Παντελής έλλειψη ελέγχου σε κατάσταση μέθης είναι να πάρεις το αυτοκίνητο και να γκρεμίσεις καμιά 10αριά μάντρες στο πέρασμά σου ή να πάρεις το μαχαίρι και να σφάζεις κόσμο φωνάζοντας "παραγγελιά". Το να φλερτάρεις με τον τύπο που σου άρεσε φορώντας το πιο πλατύ σου χαμόγελο ή το να στείλεις ένα μήνυμα σε συγκεκριμένο παραλήπτη όπου ξεγυμνώνεσαι συναισθηματικά, είναι απλώς αναστολή των άμυνών σου, που ναι, μπορεί να προκαλείται από το αλκοόλ, αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν είσαι εσύ.
Εσύ είσαι που έβαλες τα ωραία σου ρούχα και το καλό σου άρωμα και βγήκες να εντυπωσιάσεις τα πλήθη. Κάθισες στο μπαρ και μετά από τρεις περιποιημένες βότκες και κανά-δυο σφηνάκια έβγαλες τον αληθινό σου εαυτό. Εκείνον που δεν έχει φοβίες, δε τον νοιάζει να εκτεθεί συναισθηματικά και που δε φοράει τη μάσκα του δήθεν πλήρους ατόμου που δεν αποζητά τίποτα.
Ακόμα κι αν έτυχε να κάνεις κάτι με κάποιον παντελώς άγνωστο/η ποτέ δεν πρόκειται μόνο γι αυτό. Πάντα πρόκειται για κάτι παραπάνω. Είτε ψάχνεις για one night stand είτε για τη μεγάλη αγάπη, πάντα κάτι ψάχνεις. Το αλκοόλ ποτέ δε θα σε κάνει να νιώσεις ή να πεις κάτι που δεν είχες σκεφτεί ποτέ. Το αλκοόλ απλά θα σε κάνει να βγάλεις στην επιφάνεια καταπιεσμένες επιθυμίες. Και ναι, έχει την ικανότητα να μεγεθύνει συναισθήματα και πολλές φορές να υπερβάλει, όμως στην ουσία ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό που στην πραγματικότητα είσαι ή νιώθεις.
Τις μεγαλύτερες αλήθειες τις έχω πει και τις έχω ακούσει μετά από μερικά ποτά. Κι έχω γελάσει, έχω κλάψει, έχω βρίσει, έχω παρακαλέσει, έχω στείλει μηνύματα, έχω πάει έξω από το σπίτι του, έχω ντραπεί και εξαφανιστεί για μέρες. Όμως ήμουν πιο αληθινή από ποτέ. Χωρίς εγωισμούς και λογοκρισία συναισθημάτων. Ήμουν απλά εγώ, χωρίς άμυνες και χωρίς φοβίες.
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την απελευθέρωση, ακόμα κι αν αυτή προκαλείται μετά από μερικά ποτά. Είναι ο πραγματικός σου εαυτός χωρίς την πρωινή μάσκα που του φοράς όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι και κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Και μακάρι να μη χρειαζόμασταν κανένα αλκοόλ για να πούμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε, αλλά η "καθώς πρέπει" κοινωνία στην οποία μεγαλώσαμε, μας έμαθε να φοράμε μάσκες. Αλλά πάντα το βράδυ οι μάσκες πέφτουν. Μη φοβάσαι να δείξεις πόσο όμορφος/η είσαι μέσα από αυτή, ακόμα κι αν χρειάζεσαι 5-6 σφηνάκια για να τη βγάλεις.
